Ongedierte-bestrijder Fabiola (51): “De kakkerlakken zaten echt overal”

Fabiola Vast (51) is ongediertebestrijder. “Ik vind niet zo snel iets vies. Ik vind mijn werk eerder indrukwekkend”

“Spinnen, wespen, zilvervisjes, muizen, bedwantsen, kakkerlakken, alles wat kruipt en vliegt, vond ik vroeger maar vies en eng. Totdat een vriend van mij die ongediertebestrijder is vertelde dat hij zo ontzettend druk was met het verwijderen van wespennesten. Hij kon de vraag bijna niet aan. ‘Leer het me en dan help ik je’, zei ik met mijn grote mond. Ik was versmanager in een supermarkt, had mijn diploma als filiaalmanager op zak, maar wilde eigenlijk de supermarktwereld uit. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Alleen had ik nooit gedacht dat dit door ongediertebestrijding zou gebeuren.

Interessant vak

Door mijn vriend te helpen, ontdekte ik hoe interessant dit vak eigenlijk is. Hoe wespen leven en wat hun gedrag is, bleek heel boeiend. Ze zorgen bijvoorbeeld voor de bestuiving van bloemen en vangen kleine insecten. Ik kom de prachtigste nesten tegen. Die kleine beestjes die een soort honingraten maken, maar dan zonder honing erin. Allemaal symmetrisch met een dun vlies eromheen. Dat is toch knap? Maar ik bestrijd ze wel. Daar word ik voor ingehuurd en daar verdien ik mijn brood mee. Zo nuchter ben ik dan ook wel weer. En ik help de mensen die me inschakelen hier vanaf.

Ongedierte

Ik vind het leuk dat ik bij iedereen thuiskom. Arm of rijk, iedereen heeft last van ongedierte. Ik raakte zo enthousiast dat ik meer wilde leren en ging meelopen met muizen- en rattenbestrijders in Amsterdam. Dit werk geeft je vaak een blik achter de schermen van een bedrijf. De horeca bijvoorbeeld. Wie krijgt er nou de kans om daar achter de schermen te kijken? Ik kom in de keuken, de kelder, de zolder, het héle restaurant. Ik kijk achter alle deurtjes. Amsterdam heeft heel mooie oude gebouwen. Ik zie niet alleen de sporen van muizen en ratten, maar geniet ook van de culturele schoonheid van zo’n prachtig pand.”

Fascinerend

“Ook voor urine en keutels van muizen en ratten draai ik mijn hand niet om. Handschoentjes uit, handen wassen en klaar. Een halfvergane rat uit een klem halen, daar draait mijn maag soms wel van om. Verder vind ik niet zo snel iets vies, ik vind het meer indrukwekkend. Ik was eens in een huis waar een stuk of zeven kamers werden verhuurd. Ik was gevraagd om kakkerlakken te bestrijden. Waarschijnlijk zaten ze alleen maar in de keuken, werd gezegd, maar ik kwam ze overal tegen. Achter de keukenplinten, in de bank in de gemeenschappelijke woonkamer, achter de schilderijlijstjes, je verzint het niet. Vroeger was ik met een heel hard ‘ieuw!’ weggerend, maar nu vond ik het zó fascinerend. De eipakketjes die kakkerlakken achter zich aan hadden hangen, wauw. Dat ik dit soort dingen in het echt mag zien, vind ik geweldig.

Als vrouw kun je net zo goed ongediertebestrijder zijn dan als man. Soms is het een nadeel. Mensen verwachten een stoere man en dan sta ik voor de deur. Ik ben weleens bij een oudere meneer geweest die er geen vertrouwen in had dat ik de klus kon klaren. Pas toen ik zei dat ik gratis terug zou komen als er nog wespen-activiteit was, mocht ik aan het werk.

Voordelen

Vrouw zijn heeft ook voordelen. In sommige culturen stellen mensen het juist op prijs als er een vrouw in huis komt. Het enige moeilijke aan mijn werk vind ik dat je soms een dier moet dood maken. Vorige week was ik bij iemand die een muis in zijn woonkamer had opgesloten. Ik kwam die muis tegen en dan moet je niet aarzelen, maar hem doodslaan. Ik had toevallig een stofzuigermond in de hand waarmee ik dat kon doen. Klemmen en gif vind ik geen probleem, dan zijn ze patsboem dood. Maar fysiek doodmaken, dat voel je. Het is dat het moet, maar liever niet.”

Styling: Ora Bollegraaf. | Haar en make-up: Astrid Timmers. | Kleding: H&M (jurk), Zara (riem), Tango via Omoda (sandalen), Mango (ring)