Barbara: “De liefdesscènes in die boekjes vonden we hilarisch en stiekem ook opwindend”

Leesclub

Op mijn zestiende verslond ik ze: pockets van de Bouquet-reeks. Laatst hoorde ik iemand zeggen dat dit genre een feministische kunstvorm is, maar zo heb ik het toen niet ervaren. De patronen waren kraakhelder en de verhaallijnen zeer rolbevestigend. De mannen hadden vooral een stoere kaaklijn, brede schouders en donkere ogen. Altijd weer dat onverklaarbare norse gedrag dat later omsloeg in pure hartstocht. De vrouwelijke personages vond ik vrij hysterisch en aanstellerig. De rol van vrouwen in deze boekjes is de laatste 25 jaar wel veranderd. Ze zijn onafhankelijker en ook de seks wordt wat explicieter beschreven. Hoe dan ook, als zestienjarigen vonden mijn vriendinnen en ik die liefdesscènes hilarisch en stiekem ook opwindend. Tijdens de logeerpartijen hadden we genoeg stof tot napraten. Fast forward: dertig jaar later lees en herlees ik de Harry Potter-reeks met mijn kinderen. We bespreken wie we leuker vinden: Harry of eigenlijk toch Ron? Waarom is Harry verliefd op Ginny en niet op Hermelien? En welk deel vinden we uiteindelijk het leukst (deel twee). Hoewel ik veel lees, ben ik op het gebied van boekbesprekingen nooit veel verder gekomen dan dat. Maar niet lang meer, want binnenkort gaat mijn leesclubwens in vervulling. Met de Libelle Leesclub kiezen we elke maand één boek dat we lezen en een maand later uitgebreid bespreken. Ik kan niet wachten, lees je mee? Kijk dan op libelle.nl/leesclub.