Interview met Frans Bauer
Het afgelopen jaar was een heftig jaar voor Frans Bauer en zijn familie. Er waren drie dramatische sterfgevallen binnen vier maanden tijd. Oom Giel schoot zijn vrouw in een wanhoopsdaad dood en probeerde daarna zichzelf van het leven te beroven. Vier maanden later lukte hem dat alsnog. Op de dag van zijn begrafenis overleed Nicky, de achttienjarige neef van Mariska, aan de gevolgen van een scooterongeluk.
Sterk zijn
“Niemand heeft het drama van mijn tante en oom zien aankomen. Ook mijn moeder niet, terwijl het toch om haar zuster ging die al die tijd naast haar woonde. Ik was er als een van de eersten bij. Wat ik daar zag, had ik liever niet gezien. Maar dat zet je opzij. Ik wilde een goede zoon voor mijn moeder zijn en bovenal een goede papa voor mijn kinderen. Die zitten niet te wachten op een huilende vader. Voor hen wilde ik sterk zijn. Ik wilde niet dat mijn jongens er een trauma aan zouden overhouden.
Kinderen en verwerking
De kranten stonden er vol van, op school werd erover gepraat, dus hebben we de kinderen bewust begeleid. We lieten ze praten, vragen stellen en tekeningen maken. Zelf blijf je altijd vragen houden over hoe het heeft kunnen gebeuren, maar daar moet je je kinderen niet mee lastigvallen. Zij pakken het gewone leven gelukkig toch weer vrij snel op. Daar zijn het ook kinderen voor. Die willen verder.”
Hoe heb je het zelf verwerkt?
“Verdriet laat je nooit achter je, dat neem je mee. Ik ben er als een bewuster mens uit gekomen. Vroeger deed ik nog weleens optredens op familiedagen als Kerst en Oud en Nieuw. Dat doe ik nu niet meer, op die dagen wil ik bij mijn gezin zijn. Oudervergaderingen op school wijken ook niet meer voor optredens. Door wat ik heb meegemaakt, besef ik dat die kleine, maar wezenlijke momenten heel snel voorbijgaan. Overdoen is er niet bij.”
Eind oktober staat Frans Bauer in Ahoy en verschijnt zijn nieuwe album.
Lees het hele interview in Libelle 35.
