Interview met Kim van Kooten
Kim van Kooten, dochter van Kees. Zus van acteur, drummer en zanger Kasper van Kooten. Vrouw van acteur Jacob Derwig. Actrice en scenarioschrijfster. Als ze zou willen, zou ze elke week over een rode loper kunnen lopen en zou ze even zo vaak onderwerp van gesprek kunnen zijn bij de showbizzprogramma’s. Maar Kim van Kooten wil liever geen BN’er zijn, daarvoor is haar tijd te kostbaar. Iets wat ze extra goed beseft door de ernstige darmziekte die haar trof. Twee zware operaties, waarbij uiteindelijk haar hele dikke darm werd verwijderd, en een herstelperiode waarin ze niet kon lopen, praten of eten, zorgden ervoor dat ze nu veel beter weet wat belangrijk is. En wat ze niet meer wil.
Wat is er veranderd sinds je ziekte?
“Ik wil niet meer alleen met werken bezig zijn en doe dat ook niet meer. Niet dat de ziekte die ik had, colitis, daardoor ontstaat, maar het is wel aan stress gerelateerd. Net als iedereen die een heel heftige ziekte heeft gehad, weet ik: dit nooit meer. Ik richt mijn leven nu anders in, bewaak mijn grenzen beter. Ik wil niet dat mijn kinderen opgroeien in een gezin waarvan de ouders alleen maar hysterisch aan het werk zijn. Tijdens mijn ziekte heb ik er zo naar uitgekeken om ze weer te kunnen optillen dat ik, nu ik dat weer kan, er ook voor de volle honderd procent van wil genieten.” Alsof er een put met liefde in je buik wordt opengetrokken waarvan je niet wist dat die er zat, zo beschrijft ze wat ze voelde toen ze voor het eerst moeder werd. Haar ogen stralen wanneer ze het over haar zoon Roman (7) en haar dochter Kee (3) heeft. Ze hoefde dan ook niet lang na te denken over een rol in de kinderfilm Dolfje Weerwolfje (naar de gelijknamige boekenserie van Paul van Loon). Ze kroop in de huid van de moeder van Dolfje, een zevenjarig jongetje dat op een nacht verandert in een weerwolfje en vervolgens allerlei avonturen meemaakt.
Wat vindt Roman ervan dat je in deze film speelt?
“Ha! Voor het eerst vindt hij mijn werk interessant. Zijn juf vertelde me dat, toen ze laatst uit Dolfje Weerwolfje voorlas, Roman opgewonden begon te wippen op zijn stoel zodra hij het woord ‘moeder’ hoorde.”
Ging deze rol je makkelijker af omdat je zelf moeder bent?
“Absoluut. Het ging heel natuurlijk. De acteur die de vader speelt, Remko Vrijdag, is in het echte leven ook vader en had dat precies hetzelfde.”
Wat vind jij het leukst aan het hebben van kinderen?
“Ik lach me ziek om mijn kinderen. Kee is echt een beest. Wij kunnen met z’n drieën vol verwondering naar haar kijken. Hoe ze schreeuwt, dingen kapotmaakt en als een wervelwind door het huis draaft. Roman is de poëtische, de denker. Laatst vroeg hij of ik niet meer zomaar op straat wilde gaan zingen, ‘want dan voelt het niet zo fijn in zijn buik’. Prachtig toch hoe zo’n kind z’n schaamtegevoel kan verwoorden. Soms is het trouwens ook wat minder leuk, hoor. Ik herinner me nog dat Roman, hij was toen een jaar of vijf, verliefd was op een meisje uit zijn klas. Op een dag had hij bedacht hoe hij het voor elkaar kon krijgen om dichter in haar buurt te zijn. Hij vroeg me of ik het goed vond dat de moeder van Fay met papa zou trouwen. Terwijl ik ineenkromp bij de gedachte en probeerde niet boos te worden, zei ik iets in de trant van: ‘Maar wat gebeurt er dan met mij?’ ‘Dan word jij toch de oma!’, antwoordde mijn zoon heel rustig. Dat was natuurlijk de genadeslag.”
Het is duidelijk dat je gezin op één staat. Hoe doe je dat met je werk?
“Ik probeer mijn werk zo veel mogelijk om alles heen te plannen. Jacob is in dienst van Toneelgroep Amsterdam, dus hij heeft een baas die hem naar het buitenland kan sturen. Maar ik ben freelancer en kan zelf beslissen aan welke film ik wil meewerken. Dat had niet gekund als ik van acteren had moeten leven, maar omdat ik ook scenario’s schrijf, kan ik ervoor kiezen om een tijdje alleen maar te schrijven. Dat doe ik dan bijvoorbeeld onder schooltijd of ’s avonds, zodat er geen stress is thuis. Ik vind stress ontzettend ongezellig.”
