Standplaats Brussel – Leonoor Kuijk
We zoeken eerst een leuke school en dan een huis in de buurt, dachten we. We zoeken adressen van Vlaamse scholen in Brussel en maken afspraken. De schoolhoofden ontvangen ons welwillend. Maar al na het eerste bezoekje weten we dat we de belangrijkste vraag van tevoren niet hebben gesteld: is er wel plaats? Sommige scholen kunnen nog net één kind hebben, maar drie… Het Nederlandstalige onderwijs in Brussel is sinds een aantal jaren zo populair dat alle scholen tjokvol zitten – met Franstaligen. Een schooldirectrice vertelt ons in een overvol schoolgebouw, waar met schotjes in de gymzaal nog extra leslokalen zonder daglicht zijn gecreëerd, dat er van de driehonderd leerlingen welgeteld drie gezinnen zijn bij wie thuis Nederlands wordt gesproken. In deze stadswijk hebben veel leerlingen het Frans op straat opgepikt. Thuis spreken ze Pools of Berber. Het Nederlands is hun derde taal.
Nu het economisch niet best gaat in Wallonië realiseren veel Franstalige ouders zich dat ze hun kinderen meer kansen bieden als ze hen tweetalig opvoeden. Bovendien staan de Vlaamse scholen beter aangeschreven. Ouders bivakkeren in slaapzakken voor de school als op 1 maart alle inschrijvingen voor het
nieuwe schooljaar binnen moeten zijn. Dat gaat ons te ver. We dralen voor een Franse school. Het schoolhoofd ziet ons en nodigt ons binnen. Hij is helemaal vol van zijn kinderen. Maar dan het schoolgebouw. Nooit zeg ik meer iets lelijks over het onderhoud van Nederlandse scholen. Hier bladdert de verf van de muren. Het vriendelijke schoolhoofd laat ons de kelderruimte zien waar de kinderen tussen de middag warm eten. Ergens tegen het plafond zitten piepkleine kantelraampjes. Het licht komt in dit betegelde, badkamerachtige lokaal ook overdag van tl-lampen. Zulke ruimtes herinneren me aan de foto’s die we bij Trouw binnenkregen van de beruchte Abu Ghraib-gevangenis in Bagdad.
Gelukkig, onze oudste kan naar de enige school in Brussel die met Nederlandse onderwijssystemen werkt. Hij komt uit groep zeven en deze school is een goede overgang. Nu de meiden nog. We selecteren op gebouw: er moet daglicht komen en er moet een echt schoolplein zijn, geen hoogommuurde kinderuitlaatstrook. Als ik bij de Prince Baudouin-school begin met de vraag of er plaats is, hoor ik een geruststellend “Bien sûr”. En dat huis in de buurt?
Dat is in Brussel wegens overaanbod nou weer helemaal geen punt.
Naam LEONOOR KUIJK (42)”
Relatie Met Wim
Kinderen Zoon bob (10), dochters juke (6) en Tessel (4)
Woont in Brussel