null Beeld

PREMIUM

Dagboek van Manon: “De code van Boys telefoon is opeens niet meer mijn geboortedatum”

Vorige week stopte Boy wel héél snel zijn telefoon weg toen hij een berichtje binnenkreeg. Nu probeert Manon stiekem te kijken van wie die berichtjes toch zijn en ontdekt ze dat ze niet meer in zijn telefoon kan komen.

Manon

Dinsdag

In de kantine liggen de broodjes kroket te lonken, maar ik neem een salade en thee. “Ben je weer op dieet?” vraagt Carien, die tegenover me aan tafel komt zitten. Op haar bord liggen twee bruine boterhammen, een tomaat en een tubetje halva-mayonaise. Zolang als ik haar ken, is dat haar lunch. ’s Ochtends eet ze altijd muesli met yoghurt en voor de avondmaaltijden heeft ze een planning: maandag macaronidag, dinsdag andijviestamppotdag enzovoorts. Mijn smaakpapillen zouden gek worden van verveling, maar Carien gedijt erop. Ze hoeft ook nooit op haar gewicht te letten. “Weet jij eigenlijk wat de code van de mobiele telefoon is van je man?” vraag ik, terwijl ik de croutons uit mijn salade vis.

“Wat was het ook alweer? 123321? Hij is niet zo van de beveiliging. Waarom vraag je dat?”

“Zomaar. Een vriendin vertelde dat ze plotseling niet meer in de telefoon van haar man kon. Toen ze vroeg wat zijn nieuwe code was, wilde hij die niet geven. Hij zei dat ze hem moest vertrouwen.”

Carien lacht: “Het is een soort kip-en-eivraag. Is het een teken van vertrouwen als je in elkaars telefoon mag kijken, of juist dat je dat niet nodig vindt? Maar ik vind het wel verdacht dat hij zijn code niet meteen aan haar gaf. Dat zou Mark wel doen.”

Natuurlijk, haar man is al bijna twintig jaar haar rots in de branding en net zo spannend als andijviestamppot op dinsdag. Stiekem ben ik best jaloers op die standvastigheid. Die vriendin van de gecodeerde telefoon ben ik natuurlijk zelf. Zaterdagochtend, toen Boy onder de douche stond, probeerde ik in zijn telefoon te zien wie hem ’s avonds berichtjes stuurt. Toen ontdekte ik dat zijn code niet langer mijn geboortedatum was. Ik probeerde die van Titia, maar dat was ’m ook niet. Ik was net zijn eigen geboortedatum aan het proberen, toen hij met een handdoek om zijn heupen de slaapkamer in kwam. “Wat doe je?” vroeg hij.

“Ik zocht die leuke foto van Titia.”

“Dat kun je toch gewoon vragen.” Hij pakte zijn mobiel uit mijn handen.

“Ik zag dat je de code had veranderd?”

Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij me aan. “Dat mag ik toch zelf weten? Vertrouw je me niet?”

“Jawel, maar waarom mag ik dan niet in je telefoon kijken?”

Hij gooide de handdoek op bed en pakte een slip uit de la waardoor ik vol zicht had op zijn heerlijke ronde billen. “Manon, er staat een cliënt op me te wachten. Als je echt zin hebt in een gesprek over jaloezie, laten we het dan vanavond oppakken.” Hij kuste me op mijn neus. “Maak je niet zo druk, je weet toch dat ik alleen van jou houd?”

Sindsdien hebben we het niet meer over gehad. Toch zoemt het nog steeds door mijn hoofd, en zeker na dit gesprekje met Carien.

Zondag

“Wist jij dat in dit bos laatst een wolf is gesignaleerd?” vraagt mams. We lopen over een geasfalteerd pad, overal staat bewegwijzering en we zijn al twee bankjes met prullenbakken tegengekomen. “Onvoorstelbaar”, zeg ik.

Ze knikt. “Weet je wat ook onvoorstelbaar is? Dat Han Dorien wil gaan zoeken in Spanje. Hij heeft geen idee waar ze zit. Hij wil als een soort detective overal foto’s van haar laten zien.” Ik zie voor me hoe mams en Han met zonnebrillen op, op gewichtige toon toeristen ondervragen en schiet in de lach.

Verbaasd kijkt ze opzij. “Zo grappig vind ik het niet, eerder een beetje verdrietig. Han maakt zich veel zorgen om Dorien.”

“Waarom schakelen jullie de politie niet in?”

“Dat heeft geen zin. Ze is een volwassen vrouw, ze mag zelf weten wat ze doet en waar ze woont.”

“Ze laat vast binnenkort wel weer wat van zich horen.” Ik geef mams een arm en we lopen verder door het bos, allebei verzonken in onze eigen zorgelijke gedachten.

Meer lezen van Manon? Dat kan hier!

Manon is de dochter van Anne-Wil. In haar dagboek schrijft ze over haar moeder, gezin, haarvriendinnen en haar werk bij de plaatselijke krant. Met haar ex Joris kreeg ze Robbert en dochter Willeke, nu pubers. Ze heeft een relatie met de veel jongere Boy, de vader van baby Titia.

Op alle verhalen van Libelle rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@libelle.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden