Ilse (33) kreeg borstkanker toen ze 28 weken zwanger was

Ilse van Vliet was 28 weken zwanger toen ze erachter kwam dat ze een agressieve vorm van borstkanker heeft. Ondanks alles zette ze een gezonde dochter op de wereld. Maar Ilse is niet meer te genezen. ‘Zullen mijn kinderen me later herinneren?’
“Tijdens mijn zwangerschap had ik veel last van mijn borstbeen. Reuma, dachten de artsen aanvankelijk. Maar toen de pijn tijdens een vakantie zo erg werd dat we noodgedwongen terug naar huis gingen, kwam er iets veel ernstigers aan het licht: er zat een gezwel van 3 bij 3 centimeter. Het bleek een agressieve én uitgezaaide vorm van borstkanker. Daar zat ik dan: 28 weken zwanger en doodsbang voor de toekomst van het meisje in mijn buik en die van mezelf.”
Afscheid nemen
“Nog in diezelfde week ben ik begonnen met een chemokuur, die kon gelukkig samengaan met mijn zwangerschap. In het ziekenhuis hielden ze mij en mijn kindje continu in de gaten. Dat was hard nodig, want ik werd alsmaar zwakker. Naast de borstkanker bleek ik ook een dubbele longembolie te hebben. De bevalling 3 weken later werd daarom snel in gang gezet middels een keizersnede. Dit was de veiligste optie voor mij en mijn kindje, maar betekende niet dat we geen risico liepen. ‘Neem goed afscheid van elkaar voor de bevalling’, adviseerde de arts. Afscheid? Alleen al de gedachte aan mijn man die alleen voor ons 2-jarige dochtertje en misschien een baby zou moeten zorgen, ging door merg en been. Ik ging hen toch niet achterlaten?”
Moederschap
“Gelukkig heb ik de bevalling overleefd. De keizersnede is uiteindelijk goed verlopen. Het kostte bloed, zweet en tranen, maar ik heb er iets prachtigs voor teruggekregen. En ik geniet er des te meer van, omdat ik weet dat ik niet zo lang meer van het moederschap kan genieten. Een jaar na de diagnose borstkanker kreeg ik opnieuw een klap in mijn gezicht. Er waren uitzaaiingen in mijn lever gevonden en de medicijnen die ik gebruikte deden hun werk niet meer. In januari dit jaar kreeg ik nieuwe medicatie, maar die is helaas nog niet aangeslagen. Een CT-scan moet uitwijzen of het alsnog aanslaat. Erg spannend, want zo niet dan krijg ik weer een chemokuur. Maar ik zal er hooguit nog een paar jaar zijn.”
Herinneringen
“Het is ontzettend zwaar om dit mee te moeten maken, echt onbeschrijflijk. Het moeilijkste is vind ik om niet zeker te weten of mijn kinderen me laten zullen herinneren. Mijn jongste dochter is nu anderhalf, die heeft geen idee wat er speelt. En de oudste van 4, wat zal zij later nog weten over haar moeder? Om iets bijzonders aan hen te na te laten, hebben we voor beide meiden een steigerhouten stoel gemaakt. Onder de zitting zit een bak waarin ik brieven en herinneringen stop, zoals een tasje dat ik laatst voor ze op vakantie kocht.”
Mooie kanten
“Ook al is het nog zo’n vreselijke ziekte, het heeft me ook veel mooie en warme momenten gebracht. Zo doe ik dit jaar mee aan de Marathon tegen Kanker, waardoor ik veel lieve mensen heb leren kennen. Natuurlijk merk ik dat ik niet de enige ben die bang is voor de toekomst en mijn omgeving het niet altijd even makkelijk vindt om toenadering te zoeken. Maar gelukkig heb ik genoeg vrienden en familie die er altijd voor me zullen zijn. Ik weet dat het zo voorbij kan zijn, dus geniet ik nog intenser van de momenten dat we samen zijn.”
Marathon tegen kanker
Ilse doet mee aan de Marathon tegen Kanker, deze vindt plaats op woensdag 17 mei. Live vanaf het Waagplein in Alkmaar zullen tal van marathonacties van bekend en onbekend Nederland hun grote finale beleven. Dit allemaal met als doel zo veel mogelijk donateurs te werven – en daarmee geld in te zamelen – voor kankeronderzoek. Marathon tegen kanker wordt gepresenteerd door Caroline Tensen en is op woensdag 17 mei vanaf 21.30 uur live te zien bij AVROTROS op NPO 1.
BEKIJK OOK: De kracht van woorden volgens spiritueel vlogger Manon.
lees ook
Interview: Demi Schoenmakers. Beeld: privébeeld Ilse.