De leegte die achterblijft...
De Nederlandse fotografe Ilvy Njiokiktjien hoorde tijdens de bijeenkomst voor nabestaanden op Radio 1 veel vragen die nabestaanden hadden over hoe om te gaan met praktische zaken. Ze wilde dit graag vastleggen. Hoe hier mee om te gaan, terwijl er een enorme leegte is die achterblijft.
Ongeveer tegelijkertijd kreeg ze van de New York Times de opdracht een nabestaande te portretteren. “ In de zoektocht naar iemand heb ik zo veel families gesproken. Het viel me zwaar ze ook nog te vragen om op de foto te gaan. Uiteindelijk besloot ik het daarom zonder mensen op de foto te doen.”
Het resultaat is een aangrijpende fotoreportage van lege plekken, huizen, slaapkamers en werkplekken.
De kleedkamer van Rowen Bats.
“Voetbal was zijn passie. Rowen voetbalde in de D3, maar hij ging net over naar een ander team. Bij de laatste bekerfinale zaten de jongens in kleedkamer negen, en hij speelde ook met nummer 9. Hij heeft nog gescoord in die kampioenswedstrijd, het werd 6-1.”
Jenny Loh en Shun Po Fan, eigenaren van restaurant Asian Glories in Rotterdam, waren op weg met grootmoeder Siew Po Tan, om haar naar huis te brengen in Maleisië. Zij was op vakantie geweest in Nederland, vertelt zoon en kleinzoon Kevin: “Mijn moeder is heel vrolijk en warm. Actief en gezellig. Haar Nederlands was niet zo goed, maar als ze iets wilde zeggen zei ze het gewoon. Dat kon haar niets schelen. En ze was heel lief, dat had ze van haar moeder.”
Het bureau van Hanny Timmers – de Haan
“Hanny was altijd als een van de eersten op school en ging als een van de laatsten weer weg”, vertelt adjunct-directeur John Kantelberg van Basisschool de Boschuil in Eindhoven, waar zij zeventien jaar werkte. “Ze was een enorme perfectionist. Tijdens een herdenking bij de school zeiden de kinderen dat ze zoveel van haar geleerd hadden en dat ze duidelijk en streng was. Je zag dat kinderen in haar klas meer zelfvertrouwen kregen.”
De woonkamer van de familie Kooijmans.
“Ze woonden hier prachtig in Doesburg. Voordat ze het kochten had Barry al eens tegen April gezegd: ‘Als je hier toch eens kon wonen’. En toen ze er woonden zei ze dat ze zich elke dag bij het thuiskomen op vakantie waande, zo mooi vond ze het.”
- Slaapkamer Alex en Edith Ploeg
- Sandra en Mirjam verloren hun vader, moeder en broer. “Ik denk dat we uiteindelijk allebei uit het huis gaan. Het is te groot en het zou vreemd zijn er te wonen, dus we gaan het verkopen waarschijnlijk. We slapen nu in de huiskamer, dat voelt fijner, dan kunnen we samen liggen.”
Kijk voor meer foto’s en achtergrondinformatie bij nrc.nl.
