Het is vandaag Wereldberoertedag. Veel mensen die een beroerte hebben gehad, gaan pas uren later naar het ziekenhuis omdat de signalen niet tijdig worden herkend, blijkt uit onderzoek van de Hartstichting. Ook Joke wist niet meteen wat er met haar aan de hand was.

In de rubriek De Dag Nadat vertelt ze haar verhaal.

Joke (49): “Ik zit op de rand van een bed en kijk om me heen. Het kamertje heeft de grootte van een cel en de enige afleiding die ik heb, is het uitzicht op de binnenplaats van het ziekenhuis. Het lijkt eeuwen te duren voordat er iemand van het personeel naar mijn kamer komt. Ik zeg tegen een verzorgster dat ik wil douchen. Ze vraagt of ik hulp nodig heb. Nee, zeg ik automatisch. Ik zeg altijd nee als iemand hulp aanbiedt. Moeizaam strompel ik naar de douche. De linkerzijde van mijn lichaam voelt verlamd. Mijn arm en been doen niet meer wat ik wil. Het kost me de grootst mogelijke moeite om mezelf te wassen en aan te kleden. Als ik eindelijk klaar ben, ga ik weer op de rand van het bed zitten. Ik weiger met een pyjama aan onder de deken te gaan liggen. Ik ben niet ziek. Ik ben nooit ziek. Terwijl ik daar zit, probeer ik te bevatten wat er gisteren is gebeurd.”

Beroerte

“Het was zondagochtend en ik zat met een kopje thee aan tafel. Opeens begon mijn hele lichaam te bibberen, van mijn kruin tot aan mijn tenen, alsof ik een tekort aan suiker had. Het leek alsof het leven zo uit me wegvloeide. Het lukte me nog net om mijn zus te bellen die vlakbij woont. Het enige wat ik dacht, was: ik ga toch niet dood? Dat kan ik mijn 2 zoons niet aandoen. Dan hebben ze geen ouders meer! Binnen 2 minuten stond mijn zus op haar sokken in huis. Zo stom dat we niet direct 112 belden. We gingen op eigen gelegenheid naar de huisartsenpost in het ziekenhuis. Nadat ik over een lijn had gelopen, werd ik door de arts weer naar huis gestuurd. Niks aan de hand. Mijn bloeddruk werd niet eens opgenomen. Maar ’s middags voelde ik me zo slecht dat ik terugging, dit keer samen met mijn jongste zoon. Mijn linkerarm en been deden het niet goed en op de eerste hulp werd besloten een hersenscan te maken. Op de scan was duidelijk te zien dat ik die ochtend een herseninfarct had. Ik moest blijven. Mijn zoon ging naar huis om kleding te halen.”

Eenzaam

“Ik zit nog steeds op de rand van het bed terwijl ik doodmoe ben. Ik kan niet meer, maar ik ben niet ziek. Ik blijf rechtop zitten. Vannacht werd ik om het uur gecontroleerd. Slapen deed ik toch niet. Mijn kamertje grenst aan de balie en de hele nacht was het een herrie van jewelste. Alsof het personeel tikkertje op de gang deed. Ik voel me eenzaam en aan mijn lot overgelaten. Als er eindelijk een verpleegkundige verschijnt, zeg ik tegen haar dat ik niet op deze afdeling hoor. ‘Ik heb een beroerte gehad en ik hoor op neurologie te liggen’, zeg ik. ‘Niet hier.’ Ze reageert beledigd en gaat weer weg. Aan het einde van de ochtend komen mijn jongens op bezoek. Ze zijn geëmotioneerd en verschrikkelijk geschrokken. 4 jaar geleden is hun vader overleden. Ik ben nu even oud als hij toen hij overleed. Ik stel ze gerust, zeg dat het allemaal goed komt. Ik blijf krampachtig op de rand van het bed zitten. Zodra ik ga lopen, zullen ze de verlamming in mijn arm en been zien en dat wil ik niet.”

Boos op de arts

“Na het bezoekuur staat er opeens een arts voor mijn neus. Het enige wat hij zegt is: ‘Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws. U heeft geen MS maar het is wel 100% zeker dat u een herseninfarct hebt gehad.’ En weg is hij. Binnen een minuut. Verbijsterd blijf ik in m’n eentje achter. Hoezo geen MS? Was dat dan een optie? Dat van dat infarct wist ik al. Boos druk ik op het knopje. Even later staat een verpleegkundige naast mijn bed. Ik vertel wat er zojuist is gebeurd. Dat het belachelijk is om iemand op deze wijze te informeren. Dat ik wil dat hij terugkomt en alles normaal uitlegt als mijn familie erbij is.”

Domme pech

“’s Middags komen mijn zoons, zus en de rest van mijn familie. De arts heeft de boodschap begrepen en vertelt rustig wat een infarct precies inhoudt en hoe het revalidatietraject zal verlopen. Ik kan 3 maanden intern revalideren of 3 keer in de week naar het centrum komen. Op de vraag waarom ik op zo’n jonge leeftijd een beroerte heb gekregen terwijl ik gezond leef, kan hij geen antwoord geven. Ik heb gewoon pech gehad. Als iedereen weer vertrokken is, ben ik doodmoe. Maar ik blijf op de rand van mijn bed. Ik ben niet ziek, zeg ik tegen mezelf. Het kan niet zo zijn dat mij dit is overkomen.’

De laatste nieuwtjes, tips en trend in je mailbox? Meld je aan voor de gezelligste nieuwsbrief van Nederland!

Interview: Anne-Gine Goemans. Beeld: iStock.
Dit interview stond eerder in Libelle.

Als je eenmaal een airfryer hebt aangeschaft, kun je je al snel niet meer voorstellen hoe het koken zonder het apparaat was. Je kunt er ontzettend veel verschillende gerechten in bereiden. Waaronder lekkere snacks. Filmavondje met het gezin? Deze airfryersnacks zijn populair op Pinterest.

Ja, friet en andere frituursnacks kun je in de airfryer bereiden, maar dat is lang niet alles. Het is toch veel leuker om zelf aan de slag te gaan voor lekkere snacks? Chips, nacho’s, loempia’s, churros en saucijzenbroodjes: met deze recepten bak je het allemaal in de airfryer.

Als je een echte wandelaar bent, heb je waarschijnlijk wel een paar wandelsokken in je sokkenla liggen. Ze zeggen dat een goed paar wandelsokken een must is, maar is dat eigenlijk wel zo?

Als je veel wandelt, is het belangrijk om goed voor je voeten te zorgen. Goede wandelsokken horen daar absoluut bij.

Minder blaren

Goede wandelsokken kosten wat, maar zijn het dubbel en dwars waard. Ze voorkomen een hoop voetenleed. Het is daarom verstandig om in een paar goede sokken te investeren. Het speciale materiaal waar deze sokken van gemaakt zijn voert het zweet namelijk beter af, waardoor je voeten (langer) droog blijven. Hoe droger de voet, hoe kleiner de kans op een blaar. Neem bij een lange tocht – en zéker als het regent – daarom altijd een extra paar sokken mee.

Erica en Martien Meiland hebben er geen geheim van gemaakt dat ze Hengelo na ongeveer een half jaar alweer gaan verlaten. Door gedoe met het bestemmingsplan moeten ze vertrekken en verhuizen ze weer terug naar de Randstad. De familie is al op huizenjacht en heeft een waanzinnige boerderij bezichtigd.

Vanaf maart zijn de Meilandjes terug op televisie en kunnen we allemaal meegenieten van de huizenjacht. Weekend weet nu al te vertellen welk huis de familie onder andere heeft bezichtigd. Ze zijn namelijk gespot bij een waanzinnige boerderij in Leiderdorp dat te koop staat voor 2,75 miljoen euro. Het dorp is bekend terrein voor de familie. Het ligt niet ver van hun oude woonplaats Noordwijk en ook schoonzoon Dirk komt hier vandaan.

O, wat zouden we graag het weekend beginnen in een witte wereld. Voor een deel van het land is er goed nieuws: in Groningen, Drenthe en delen van Friesland wordt vrijdagochtend flink wat sneeuw verwacht.

Weerplaza meldt dat het de komende dagen flink gaat regenen. In het noorden en noordoosten van het land verandert dat vrijdag wellicht dus even in sneeuw. De verwachting is nog een beetje onzeker, maar mocht het er echt van komen dan is dat gelijk ook “een aanzienlijke hoeveelheid”, volgens Weerplaza.

5 tot 10 centimeter sneeuw

En met die aanzienlijke hoeveelheid hebben we het over zo’n 5 tot 10 centimeter. Genoeg voor een rondje op de slee of het maken van een sneeuwpop, dus. De overgangszone van sneeuw naar regen ligt volgens de weersite waarschijnlijk boven de Noordoostpolder en Gelderland.

Maar het kan óók zo zijn dat het alleen boven het noorden van Duitsland valt. Dan blijft de sneeuwkans wellicht alleen hoog voor Groningen. Morgen moeten de voorspellingen definitief laten zien hoe de verwachting voor vrijdag eruit ziet: wordt het sneeuw, of blijft het bij ijsregen?

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je dan nu aan voor onze nieuwsbrief!

Bron: Weerplaza. Beeld: ANP