Column Femke - Als Reinier oppert dat ik ‘gewoon weer wat lesjes moet nemen’, ontplof ik elke keer

Als Reinier oppert dat ik ‘gewoon weer wat lesjes moet nemen’, ontplof ik elke keer
“Hoe is het met je rijbewijs?” Het is de ergste vraag die mij op dit moment gesteld kan worden. En ik krijg ’m minstens twee keer per week naar mijn hoofd geslingerd. Maar goed. Voor wie het wil weten: het gaat slecht met mijn rijbewijs. Ik ben 34 jaar en heb dat felbegeerde papiertje nog steeds niet. Ik voel letterlijk pijn als ik denk aan de duizenden euro’s die ik in dit project gepompt heb zonder dat er een meetbaar resultaat uit is gekomen. Bovendien is elke confrontatie met autorijdende mensen een bewijs van mijn kneuzigheid. Mijn man, mijn broer, mijn vriendinnen… ze stappen in hun auto alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik zou natuurlijk verder kunnen gaan met lessen, maar hoeveel meer uren (dan de vijftig die ik er inmiddels aan gespendeerd heb) zou ik moeten volgen? Hoeveel meer geld moet ik erin stoppen voordat ik toegeef dat het voor mij niet is weggelegd? Ja, ik hoor u denken: doe toch niet zo dramatisch! En waarschijnlijk blaas ik het allemaal weer op tot enorme proporties, maar ik zit daadwerkelijk in een impasse. Op de passagiersstoel naast Reinier voel ik me steeds kleiner worden als ik hem lekker makkelijk ons Ford Kaatje door Amsterdam zie manoeuvreren en wanneer hij oppert dat ik ‘binnenkort gewoon weer een paar lesjes moet nemen’, ontplof ik elke keer. Falen is iets waar ik bijzonder slecht mee omga. Mijn naasten hebben er zo hun eigen gedachten over. Laatst biechtte mijn beste vriendin op dat ze ervanuit was gegaan dat ik stiekem aan het doorlessen was en iedereen zou verbazen door op een onbewaakt moment heel achteloos achter het stuur te kruipen. Mijn vader koos de andere kant door te zeggen dat hij niet geloofde dat ik mijn rijbewijs ooit nog zou halen, omdat ik het volgens hem ‘wel lekker makkelijk vindt’ om me te laten rijden door mijn man. Nu heeft hij gelijk dat ik de neiging heb om me af en toe als een prinsesje te gedragen, maar dat doe ik bij dingen die ik wel kan en waar ik geen zin in heb. Maar in een auto stappen en van Amsterdam naar Harderwijk rijden met Max in het autostoeltje is iets wat een droom is. Een heel erg ongelooflijk onbereikbare droom.Een droom die ik niet eens meer durf te dromen. Een droom die in werkelijkheid een nachtmerrie is.
Femke Sterken (32) is reportageredacteur bij Libelle. Ze is getrouwd met Reinier en moeder van baby Max. Femke woont in Amsterdam. Lees ook haar column over dat haar kind haar bespeelde, of een van de andere columns.