Column: Hans en de korte rokjes
Als fervent treinreiziger begon het me in april al op te vallen. Het was ’s ochtends halfnegen, koud en kil, maar er stonden twee tienermeisjes in heel korte spijkerbroekjes met zwarte panty’s en even verderop drie jonge vrouwen in heel korte rokjes en met heel hoge hakken, om maar te zwijgen over die twee vriendinnen van ergens in de veertig met heel diepe decolletés. Toen moest de zomer nog beginnen.
Had ik iets gemist? Bijvoorbeeld een door de regering uitgeschreven maatregel dat de Nederlandse vrouwen er dit seizoen bij temperaturen van boven de twaalf graden bij dienen te lopen als, nou ja, u kent dat woord wel, ik ga het hier echt niet noemen, daar ben ik te netjes voor, en dit blad trouwens ook. Op werk was het al niet anders. Op een dag kwam Lizette binnen. Lizette is een keurige jonge vrouw. Tot die dag dan. Die dag droeg ze wat officieel een jurk was maar wat ik zou willen omschrijven als een minimale lap stof om bepaalde delen van het lichaam nog net te bedekken. De bewondering van vrouwelijke collega’s klonk alom. Ik was verbijsterd.
De blootste zomer ooit! kopte mijn dagblad juichend, maar even uitleggen wat er met onze vrouwen aan de hand was, en of dit nog lang ging duren, ho maar. Gisteren was het, toch midden in de zomer, zestien graden en grijs. Op een barbecue kwam ik collega en vriend Joris tegen met zijn vrouw Debby. Ze zijn beiden eind veertig, zo’n echtpaar met een Volvo Stationcar in de garage en een Golden Retriever in de mand. Ik keek naar Debby die even verderop stond. Ik was verbijsterd. Joris ook. Debby, tot voor kort door het leven gaand als een, nou ja, hoe zeg je dat nou weer netjes, ja, als een Tamelijke Trut, droeg een rokje van om en nabij dertig centimeter lengte, rode schoenen met akelig hoge hakken en een blik van: niks aan de hand, lekker hoor!
“Is dat nieuw?”, vroeg ik.
“Sinds de lente”, zei Joris.
“Hebben jullie erover gesproken?”
“Ik heb het geprobeerd, voorzichtig”, zei Joris. “Werd ze toch kwaad! Ze zei dat het haar gewoon een goed gevoel gaf. Toen liep ze weg.”
Debby was in gesprek met Hedwig, onze tandarts. Die droeg een jurkje met als boodschap: hé luitjes, vandaag mogen jullie allemaal zien wat voor ondergoed ik draag!
Joris en ik, wij droomden intussen van een ijskoude, drijfnatte herfst.
Hans Verstraaten is getrouwd. Hij is journalist en columnist voor o.a.
Management Team. Lees ook zijn column over vakantie of lees een
van de andere columns.
