Column Hans - een man met zelfmedelijden wil begrip en troost

Een man met zelfmedelijden wil begrip en troost. Veel begrip en troost
Ik moest naar Parijs voor een interview en iemand op kantoor had een hotel geboekt. “Een erg leuk hotel”, beloofde ze. Maar goed, u weet het misschien: mijn leven zit vol misverstanden en dit was er een van. Want er is inderdaad een erg leuk hotel in Parijs dat Hotel Lutetia heet, maar er is ook een erg niet leuk hotel in Parijs dat Hotel Lutetia heet. Daar kwam ik per ongeluk terecht.
Een oud vrouwtje zat te slapen achter de receptie. Ik zei wat, riep wat, en toen dat allemaal niet hielp, duwde ik maar tegen haar schouders. Ze werd wakker en keek me woedend aan. Nog net op tijd kon ik uitleggen dat ze te maken had met een klant. Aangekomen bij mijn kamer deed ik de sleutel in het slot en draaide; er gebeurde niks. Ik draaide harder. Nog geen minuut later zat er een halve sleutel in het slot.
Ik vertelde het vrouwtje wat er gebeurd was, waarna ze zeer geschokt keek. Na een kwartiertje smeken was ze toch bereid iemand te bellen die dit probleem kon oplossen. Héél onderdanig vroeg ik of een andere kamer misschien een optie was.
“Non!”
Daar de receptie nogal klein was – en het vrouwtje niet echt charmant – nam ik op de stoep plaats. Het was smoorheet. Er kwam een agent op me af die, echt waar, vroeg: “Komt u uit Afrika?” Ook in de zomer ben ik best blank. Maar voor de zekerheid zei ik: “Nee, uit Nederland.” Dat schreef hij op. En bleef vervolgens nog een half uur pal achter me staan. Ik durfde me amper te bewegen.
Vroeg of laat komt het altijd opzetten bij ons mannen, dat ontembare beest in ons, dat monster dat ons overrompelt – en beter bekendstaat als zelfmedelijden. Een man die getroffen wordt door een aanval van zelfmedelijden wil begrip en troost. Ontzettend veel begrip en troost. Vandaar dat ik mijn vrouw belde.
“Hé”, zei ze, “hoe gaat het daar?”
“Beroerd”, piepte ik, en vertelde over het hotel, het vrouwtje, de sleutel, de agent, de stoep en het smoorhete weer. Ach mensen, wat een ellende, wat had ik te doen met mezelf en wat zat ik te wachten op de begripvolle, troostende woorden van mijn lieve, lieve duifje.
Dit is wat ze zei: “Zo, lekker weer dus. Nou, hier niet. Geniet er maar van!”
Hans Verstraaten is getrouwd. Hij is journalist en columnist voor o.a. Management Team. Lees ook zijn column over day hij halverwege erachter komt dat het helemaal geen oud shirt is maar een vrij nieuwe bloes van zijn vrouw, of lees een van de andere columns.