Femke – naakt
Van nature ben ik niet graag naakt. Hoewel, dat is eigenlijk niet zozeer van nature als wel aangeleerd. Maar toch. Ik denk dat voor het merendeel van de zogenaamde ‘nuchtere’ Hollanders geldt dat ze in hun blootje niet uitermate op hun gemak zijn. Een enkele nudist daargelaten. We zijn een beetje schuchter over ons lijf. Ik ook. Als kind holde ik nog als een dolle naakt over het strand, maar rond de puberteit kon ik me niets afgrijselijkers voorstellen dan mijn ouders of broertje in de badkamer als ik me aan het afdrogen was. Dus de badkamerdeur ging hermetisch op slot. En dat is zo gebleven.
Tot voor kort mocht eigenlijk alleen Reinier me naakt zien. Sinds ik echter de drempel van een sauna over gestapt ben, zijn er meerdere mensen die me in eva-kostuum hebben gezien. Hoewel dat me minder moeite kostte dan ik van tevoren vermoedde, denk ik nog steeds bij het betreden van ieder stoombad of iedere zweetkamer: ik ben bloot, ik ben bloot. Maar zij ook, zij ook. Och, wat een klein piemeltje! Let op, Fem, buik inhouden, iedereen ziet je vetrollen…
Dus nee, beweren dat ik me zo heerlijk vrij voel zonder kleding, is pertinent onwaar. En volgens mij geldt dat voor heel veel saunabezoekers. Je maakt mij niet wijs dat zij zich niet constant bewust zijn van hun kwetsbare naaktheid.
Hoe anders gaat dat in de hamam. Toen ik daar afgelopen zaterdag voor het eerst binnenstapte, viel me op dat de sfeer totaal anders is. Waar er in de sauna min of meer stilte opgelegd wordt, kletsen de vrouwen in de hamam elkaar de oren van het lijf. Ze lopen rond in enkel een onderbroekje, masseren elkaar met olijfoliezeep, smeren elkaar in met modder, gooien emmers water over elkaar heen en alles met de grootste vanzelfsprekendheid. Ik keek mijn ogen uit. Er moet toch heel wat gebeuren, wil ik de voeten van mijn vriendin masseren en haar buik bestrijken met modder. In onze cultuur heeft zoiets toch al snel een andere lading, terwijl het in de hamam slechts een natuurlijke kwestie van vertrouwen is. Om eerlijk te zijn, maakte het me een beetje jaloers, want tjonge jonge, wat zijn wij toch eigenlijk een afgemeten en afstandelijk volkje. Alles met mate. Niet te veel je emoties laten zien. Niet te overdreven. Niet te dichtbij. En waarom?
