U bent 25 jaar de vaste raadgever van Sinterklaas geweest in televisie-aangelegenheden. Waarom hebt u nú dit boek geschreven?
“Ik heb jarenlang van alles en nog wat afgewezen omdat ik niet over Sinterklaas wilde praten. Maar ik heb vijfentwintig jaar zo dicht bij hem gezeten dat ik wel een kijkje achter de schermen wilde geven.”

Wat vindt Sinterklaas ervan?
“Nou, dat weet ik eigenlijk niet, ik heb het niet met hem overlegd en als je het boek heel goed leest, dan merk je ook wel dat die identiteiten door elkaar heen lopen. Soms weet ik ook niet goed meer wie er aan het woord is. Dat is een beetje koketteren maar het is ook waar. Ik heb wel eens gezegd dat ik de luis in de baard van Sinterklaas ben.”

De adviseur van Sinterklaas is met pensioen. En u? U ook?
“Nee! Ik heb 25 jaar zó dicht bij Sinterklaas mogen staan, maar op een gegeven moment is het klaar. Sinterklaas heeft nu een nieuwe adviseur en ik sta nog steeds op het toneel. Het is fysiek zwaar om Sinterklaas te zijn. Je bent de hele dag in functie, met een baard en een mijter en dan zeggen zelfs de mensen in de studio opeens ‘u’ tegen je, ze praten immers met Sinterklaas. Het is streng verboden om beelden te maken van Sinterklaas als hij zich aankleedt. En met dit boek kan ik als raadgever tóch stiekeme dingen vertellen…”

Hebt u de foto’s in het boek zelf uitgekozen?
“Wel de foto’s waar ik zelf op sta. Hoewel, niet ik hè, Ebru, maar Sinterklaas! Je moet ons potverdikkie wel uitelkaar houden!”

Excuus! Weet u waarom er gedichten geschreven worden bij Sinterklaascadeautjes?
“Ik weet veel over eten en drinken en marsepein en taaitaai, maar ik weet niet waar de dichttraditie vandaan komt. Bij Sinterklaas hoort een surprise of een gedicht, er is een spelelement. Bij ons thuis is het streng verboden om een cadeau zonder gedicht te geven. Al is het tweeregelig, er móet een gedicht bij. Anders gooi je het maar onder de kerstboom.”

Hoe viert u zelf Sinterklaas?
“O, dat is bij ons verschrikkelijk, wij vieren het met kinderen en aanhang. Iedereen komt bij ons op 5 december – dat kon vroeger nog wel eens een dagje schelen – en dan zijn er manden vol cadeaus bij de haard. Wij trekken nooit lootjes dus er zijn altijd veel te veel cadeaus voor iedereen. Echt vreselijk! Maar veel erger nog is dat Sinterklaas nogal ‘ns een live tv-optredens had op 5 december, soms tot half elf of later en dan kwam ik pas tegen twaalf uur thuis. En dan moesten we nog beginnen aan pakjesavond! Dan kon het wel tot vijf uur ’s ochtends duren.

Vorig jaar bent u op 5 december nogal verrast toch?
“Ja… Als vaste raadgever van Sinterklaas in televisie-aangelegen had ik vorig jaar mijn laatste Sinterklaas gedaan en kwam ik braaf om zes uur thuis. Voor de verandering eens en keer op tijd! We gingen bij de haard zitten, de manden met cadeautjes werden buitengezet en het was wachten tot iemand zou opstaan om naar de wc te gaan. Die moet dan aan de bel trekken, dat is het ritueel. Iedereen zit bij de haard en ineens wordt er enorm gebeld en geklopt. Dus ik doe de deur open, staat daar Wegwijspiet met een kaart in zijn hand. Hij was de weg kwijt! ‘Kom maar even binnen’, zei ik, nou ja, het is 5 december hè? En er wordt weer geklopt en weer en de een na de andere Piet van het Sinterklaasjournaal kwam binnen. Uiteindelijk ontbrak alleen Sinterklaas nog. En verdomd! Die kwam ook nog, helemaal speciaal voor mijn 25 jarig jubileum! Mijn hele gezin wist ervan, dus er waren hapjes en drankjes, maar hoe vind je dat? Zomaar zeven, acht Pieten en Sinterklaas die op hun eigen pakjesavond naar mij toe zijn gekomen! Ik heb tranen met tuiten geweend. Oudemannentranen. De een had een nog mooier en liever vers dan de ander, ik was er echt stuk van.”

Hoe is het om over die periode te praten?
“Hartstikke leuk. Niet zo moeilijk, dat staat ook in het boek… Nou ja, jij bent de eerste tegen wie ik het vertel maar ik wil er wel graag over praten. Ik ben vijfentwintig jaar raadgever geweest en ben ermee opgehouden toen ik vijftig jaar aan het toneel was. De helft van mijn toneeltijd ben ik met Sinterklaas geweest.”

Ik kan me voorstellen dat dat heftig was, toneelspelen en adviseur tegelijk zijn.
“Nou ja, de mensen die in de zaal bij de toneelvoorstelling hebben er niets mee te maken dat je overdag Sinterklaas was. En de hele Sinterklaasentourage heeft er niets mee te maken dat je de avond ervoor nog op het toneel hebt gestaan en pas na middennacht thuis bent gekomen. Ik ben in 2001 gestopt met het aannemen van rollen in de periode tussen september en december.”

U was 52 toen u begon met Sinterklaas…
“Naarmate ik ouder werd, ging ik steeds meer op Sinterklaas lijken, ook fysiek. Dat was wel fijn natuurlijk, je kunt niet oud genoeg zijn en als ik het fysiek aan zou kunnen, had ik het nog wel 25 jaar kunnen volhouden. Nou ja, dan ben ik 103. Ik woon op het boerenland, als je daar zegt dat je oud wordt, antwoordt de boer ‘het is te hopen’. Ik kan nog denken, praten en lopen; al mijn kwalen zitten verstopt. Maar als je 35x per jaar wilt Sinterklazen met allemaal jonge mensen die veel meer energie hebben en waar het productietempo op is afgesteld, dan wordt het wel veel na 25 jaar.”

Nog één vraag: wat vond Sinterklaas ervan om in Carré te staan?
“Sinterklaas kwam met een zak vol gouden en platina platen Carré in om die aan Guus Meeuwis uit te reiken. De trapjes en de treden waren een probleem voor het paard, maar Sint is samen met mijn vrouw als Piet midden in een lied via het middenpad binnengekomen. Guus wist natuurlijk van niets. Iedereen zong ‘Sinterklaasje, kom maar binnen met je knecht’, het was echt fantastisch! Alle sinterklaasgrappen gingen erin als koek. Na afloop liep ik met mijn vrouw over de Amstel en ze zei: ‘Hebben we toch maar samen in Carré gestaan, jij en ik!’ Het was een unieke belevenis.”

Win Sinterklaas bestaat!
Bram van der Vlugt geeft ons in het nieuwe boek Sinterklaas bestaat! door middel van foto’s en nooit vertelde verhalen een kijkje in het leven van de Sint. Wij mogen 10 exemplaren weggeven. Vul snel het winformulier in. Deze actie loopt tot 29 november 2012.

Bekijk ook andere winacties op libelle.nl/winnen

Hoewel genoeg sterrenbeelden juist op zoek zijn naar confrontatie, trekken deze sterrenbeelden zich liever terug. Ze hebben namelijk een hekel aan discussies. 

Veel mensen vinden het lastig om niet in discussie te gaan als een ander het bloed onder zijn of haar nagels vandaan haalt. Toch blijven deze sterrenbeelden de rust zelve:

Stier

Stieren hebben graag gelijk en geven niet graag iemand anders gelijk. Dit doen ze alleen om ruzies te voorkomen. In sommige situaties zouden ze een discussie gegarandeerd winnen, maar toch heeft de Stier hier vaak geen zin in. Dit heeft te maken met hun gevoelige karakter. Ze proberen het altijd voor iedereen goed te doen.

Weegschaal

Een Weegschaal houdt niet van argumenten en dus is de kans groot dat ze het niet wint tijdens een discussie. Daarom probeert ze ze maar gewoon te vermijden. Weegschalen zijn vaak erg emotioneel. Ze zijn bang dat hun argumenten dat de ander een argument als afwijzing of belediging wordt opgevat en durft daarom haar eigen mening niet uiten.

Steenbok

Steenbokken vinden discussies tijdverspilling. Ze zijn behoorlijk eigenwijs en geven zich niet zo snel over, waardoor ze geen zin hebben met anderen in discussie te gaan. Zo’n woordenwisseling kan al gauw úren duren en daar zit niemand op te wachten. Bovendien hebben andere mensen hierdoor ook zelden zin om met dit sterrenbeeld in discussie te gaan.

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!

Bron: Freundin.de. Beeld: Getty Images

Jill (41) werkte prostituee en bracht als escort ruim een jaar door in de harem van een rijke prins in Brunei. “Ik ontdekte een rood lampje achter de spiegel. Ik  werd paranoïde van het idee dat ik altijd en overal werd bespied.”

“De functie stond duidelijk omschreven in het contract: escort, prostituee dus. Maar in mijn fantasie ging ik een spannend avontuur tegemoet: ik zou bakken met geld verdienen en prins Jefri zou ook echt mijn prins op het witte paard zijn. Met die gedachte stapte ik op het vliegtuig.”

Jill (41) was, op 18-jarige leeftijd, op weg naar Brunei, een klein oliestaatje in Zuidoost-Azië. Ze werkte al een paar maanden als escort in haar thuisland Amerika toen ze werd benaderd voor een klus bij prins Jefri Bolkiah, de jongste broer van de sultan van Brunei, één van de de rijkste mannen ter wereld. Salaris: een kleine 10.000 euro per week. Verblind door het grote geld en vol drang naar avontuur, ging Jill erheen: “Prins Jefri stond bekend als een enorme playboy. Ik was nieuwsgierig naar hem.”

Groot paleis

Bij aankomst in Brunei leek ze in een sprookje te zijn beland. “Er stond een Mercedes met chauffeur en geblindeerde ramen voor me klaar op het vliegveld”, vertelt ze. “Ik werd naar een ontzettend groot paleis gereden, met verschillende zwembaden en tennisbanen. Het was heel indrukwekkend. Ik verbleef, met een ander meisje, in één van de gastenverblijven. Diezelfde avond ontmoette ik de prins voor het eerst. Alle meisjes die waren ingehuurd om de prins te plezieren – we waren zeker met z’n veertig meiden – werden naar een feestzaal gebracht; het terrein was zo groot dat we in golfkarretjes naar de zaal toe werden gereden. We dronken champagne en wachtten op de prins. Toen hij binnenkwam, keek iedereen om. Hij was knap en charismatisch. Toen hij zich aan me voorstelde, vond ik hem erg beleefd. Maar ook arrogant: hij was het gewend dat hij het middelpunt van de belangstelling was en genoot daarvan.”

Slaapkamer

Dat prins Jefri meer wilde dan alleen een leuk feestje organiseren, daar kwam Jill snel achter. “Op een ochtend werd er op mijn deur geklopt: één van de butlers van de prins vertelde me dat ik me zo snel mogelijk moest klaarmaken. Ik werd naar een kantoor gereden, waar ik in een kamer moest wachten. De deur werd op slot gedaan, zodat ik opgesloten zat. Ik vond het vervelend, maar ik raakte niet in paniek. Na urenlang wachten kwam de prins binnen, die een zijdeur van het kantoor opende. Verrassing: er zat een grote slaapkamer achter. Terwijl hij mij uitkleedde, schakelde ik mijn gevoel uit. Prins Jefri gebruikte geen condoom. Toch liet ik hem zijn gang gaan: het was net alsof ik geen stem had. Ik vind het moeilijk om hieraan terug te denken: dat ik niet voor mezelf opkwam. Ik wilde alleen maar de prins gelukkig maken.”

Seksverslaafd

Alle vrouwen in de harem vochten om de aandacht van de prins. “Ik werd helemaal meegezogen in dat spel”, blikt Jill terug. “Prins Jefri manipuleerde ons. Hij was duidelijk seksverslaafd en koos iedere dag één of meerdere vrouwen uit met wie hij sex had. Als hij je een avond had gekozen, flirtte hij soms een dag later expres met iemand anders en negeerde hij jou. Zo voedde hij de onderlinge strijd tussen ons. Ik vond het hard en gemeen, maar ik zat zo diep verwikkeld in die aparte wereld, dat ik de realiteit niet meer zag. Ik dacht dat ik verliefd was op de prins.”

Prostituee of prinses

Jill heeft niet alleen het bed gedeeld met de prins, maar ook met zijn broer: de sultan. “Op een dag werd ik in een helikopter naar een enorm luxe suite in Kuala Lumpur gevlogen. Ik had verwacht dat prins Jefri zou binnenkomen, maar het was de sultan. Ik herkende hem van de bankbiljetten van Brunei.” Ook door prins Jefri werd Jill steeds vaker uitgekozen: ze mocht mee op luxe zakenreisjes en shoppingstripjes, waarbij ze werd overladen met designerkleding en juwelen van honderdduizenden euro’s. “Soms voelde ik me zijn vriendin. Ik bracht weleens een hele nacht met hem door. Ik voelde me een prinses.”

Jaloezie

Haar populariteit bij de prins zorgde voor jaloezie bij de andere vrouwen. “Ze roddelden over me of negeerden me compleet. Ik begon het leven steeds zwaarder te vinden in de harem. De druppel was toen ik ontdekte dat we stiekem werden gefilmd. Toen de spiegel in mijn badkamer los was gaan zitten, ontdekte ik daarachter een rood lampje. Ik werd paranoïde van het idee dat ik altijd en overal werd bespied. Uiteindelijk kon ik er niet meer tegen, heb ik mijn spullen gepakt en ben ik naar huis gegaan, met koffers vol kleding en sieraden. Eenmaal thuis ben ik uit de prostitutie gestapt: ik ben gaan studeren en schrijfster geworden. En inmiddels ben ik getrouwd en hebben mijn man en ik een zoontje uit Ethiopië geadopteerd. Nu vind ik geld en avontuur helemaal niet meer belangrijk: mijn man en zoontje zijn alles voor me.”

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!

Tekst: Helene van Santen. Beeld: Getty Images

Uit een rapport van het Centrum tegen Kinderhandel en Mensenhandel (CKM) blijkt dat het klassieke beeld van een loverboy achterhaald is. Volgens hen gebeurt uitbuiting tegenwoordig al na een week. Merel van Groningen (46) was slachtoffer van een loverboy en helpt nu jonge vrouwen die hetzelfde meemaken.

Merel was 15 jaar toen ze via een vriendin een jongen leerde kennen. “Mijn vriendin was verliefd op hem, maar hij was 26 jaar en had een crimineel verleden. Van haar ouders mocht ze al snel niet meer bij hem komen en mij mocht ze ook niet meer zien, omdat ze had verzonnen dat ik verliefd op hem was.”

Achter de ramen

Merel bleef ondertussen contact houden met de jongen. Hij bood haar een thuishaven en gaf haar het gevoel dat ze werd gezien. “Dat had ik thuis niet, maar mijn ouders vertrouwden de situatie niet. Ze besloten mij daarom op een internaat te doen.” Maar ook daar was Merel niet veilig voor haar loverboy. “Met een vuurwapen heeft hij mij daar weggehaald. Op dat moment was ik blij dat ik daar weg kon.”

Eind 2020 werd de grootste nachtmerrie van Jan Dulles (46) en zijn vriendin Caroline werkelijkheid. Hun 3 maanden jonge dochtertje Donna overleed heel plotseling. Ter ere van het kleine meisje hebben ze een mooi aandenken laten maken. 

Op Instagram deelt de zanger het resultaat.

Gipsafdruk

Middenrif

Achteraf blijkt dat hun dochtertje is overleden aan een scheurtje in haar middenrif. Dat wisten de ouders niet en het meisje leek ook niets te mankeren. “Het was een sterke meid die altijd maar lachte. Blijkbaar is dat echt van het één op het andere moment misgegaan”, vertelde Jan eerder in een interview met Privé.

Trauma

Het meisje was de avond voor haar overlijden een beetje slap, maar haar ouders dachten dat het niet meer was dan dat ze zich niet lekker voelde. ’s Ochtends leek hun dochter nog moe. Ze deden haar in bad en zagen daarna dat ze een beetje wit was. Ze besloten toen toch de dokter te bellen. Na dat telefoontje ging het mis met het meisje. “Ze was totaal niet meer zichzelf. Ik pakte haar vast en hield haar vast. Op dat moment is ze overleden in mijn armen. Dit is een trauma dat nooit meer weggaat. Vreselijk, echt vreselijk.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jan Dulles (@dullesofficial)

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!

Bron: Instagram. Beeld: ANP.