“Mijn ene leven is dat van de perfecte huisvrouw en lieve echtgenote van Peter. In dat leven heb ik een parttime baan, doe ik het huishouden en zorg ik dat het mijn stiefdochter Emma (8) aan niets ontbreekt. Tegelijkertijd ben ik in het diepste geheim de minnares van een tien jaar jongere man. Voor hem koop ik dure lingerie, kook ik de heerlijkste maaltijden en ben ik een romantische verleidster in de slaapkamer. Als Peter voor werk op reis gaat, stuur ik hem meteen een bericht om af te spreken. Vervolgens brengen we dagen samen door in bed. Emma is dan bij haar moeder, waardoor ik kan doen wat ik wil.
Meestal word ik gek van schuldgevoel als Peter terugkomt met cadeautjes voor mij en zijn dochter. Dan stappen we samen in het bed dat ik zojuist heb verschoond, en doe alsof daar niets is gebeurd. Het huis is opgeruimd, de koelkast gevuld en ik switch makkelijk naar mijn rol als Peters zorgzame vrouw. Ik ben op allebei even verliefd, en met die gedachte praat ik goed wat ik doe. Want zo veel oprechte liefde voelen voor twee mannen kan toch niet slecht zijn? Ik ben als twee vrouwen in één lichaam, verscheurd door tegenstrijdige gevoelens. Maar ik kan niet meer terug; het idee om te breken met mijn minnaar maakt me gek.
Maar de gedachte dat dit ooit uitkomt en het mijn leven totaal overhoop zal halen, is vele malen erger. Helemaal omdat mijn minnaar mijn zwager is: de jongere broer van mijn man. Toen ik Peter acht jaar geleden ontmoette, zat hij in een vechtscheiding. Ondertussen probeerde hij een goede vader te zijn voor Emma, toen nog een baby. Ik was telefoniste bij hetzelfde bedrijf en bood Peter een luisterend oor. Na werktijd bleven we vaak langer op kantoor om nog uren door te praten. Ik was onder de indruk van Peters veerkracht en gevoel voor humor, die sleepte hem door deze zware periode. We werden verliefd en besloten na onze eerste date dat we bij elkaar hoorden.
De man in mijn huwelijk
Een halfjaar later hadden we een appartement en trouwden we in het bijzijn van twee vrienden. Het ging allemaal razendsnel, maar het voelde goed. Ik kreeg een baan bij een ander bedrijf en Peter maakte promotie, waardoor hij steeds vaker naar het buitenland moest. In het begin genoot ik van mijn tijd alleen, maar ik verlangde steeds heviger naar de dagen dat hij thuis was en we samen voor Emma zorgden. Als Peter weg was, bleef Emma bij haar moeder. Ik vulde mijn tijd met werk en winkelen en sprak af met vriendinnen. Maar na een jaar begon ik me te vervelen en miste ik de man in mijn huwelijk.
Vrije losbol
Inmiddels was ik goed bevriend geraakt met Peters ouders. Verjaardagen vierden we samen, maar Peters jongere broer Daan was er nooit bij. Daan was duikleraar en reisde al bijna twee jaar door Azië. Ik kende hem alleen van foto’s en een videoboodschap voor ons huwelijk: een gebruinde, knappe jongen met donkere krullen en een ontwapenende lach. Het contrast tussen de broers was groot: Peter was vader en succesvol zakenman, Daan een vrije losbol zonder enige zorg of verantwoordelijkheid.
Diepgaandere gesprekken
Tijdens één van Peters reizen stuurde Daan me uit het niets een lange e-mail. Zijn relatie was op de klippen gelopen, hij was klaar met reizen en vond het tijd om terug te gaan naar Nederland. Al snel ging onze mailconversatie van ditjes en datjes naar diepgaandere gesprekken over onze relaties. Daan had liefdesverdriet en voelde zich verraden, ik was eenzaam in mijn huwelijk en zocht wanhopig naar iemand om mee te praten. We luchtten bij elkaar ons hart en schreven elkaar vaak. Met de tijd begon ik heviger te verlangen naar zijn verhalen die steeds uitgebreider en intiemer werden. Ik had eindelijk het gevoel dat iemand mijn problemen serieus nam en voelde me weer speciaal.
Dagelijks mailcontact
De dag dat Daan in Nederland aankwam, was ik op van de zenuwen. Peter en mijn schoonvader hadden een huurhuis voor hem gevonden, niet ver bij ons vandaan. Op het vliegveld wachtte de hele familie hem op met bloemen en ballonnen. Daan en ik hadden inmiddels dagelijks mailcontact en ik kon niet wachten hem na al die jaren eindelijk te ontmoeten. Toen Daan door de schuifdeuren naar buiten kwam, leek het of ik door de bliksem werd getroffen. Hij was nog knapper dan ik mij had voorgesteld. Daan had een ondeugende fonkel in zijn ogen toen hij mij stevig omhelsde en hard op mijn mond kuste. Ik bloosde en beefde als een rietje. Ik was op slag verliefd op de jongere versie van mijn man.
Peter en mijn schoonouders mochten niets merken van mijn ongemak, dus kropen Emma en ik achter in de auto op weg naar Daans nieuwe woning. De hele reis zei ik amper iets en bleef maar staren naar die mooie jongen voor me op de stoel. De weken erna bedacht ik telkens een excuus om zo vaak mogelijk bij Daan aan te bellen. Ik kwam met tassen vol boodschappen en kocht pannen en servies, ik hielp met klussen en liet Emma bij hem spelen: alles om een paar uur bij Daan in de buurt te kunnen zijn.
Verkeerd
Toen Peter een lang weekend op reis moest, kwam ik een avond voor Daan koken. Ik had me in tijden niet zo uitgesloofd. We dronken wijn, luisterden naar muziek en lachten en praatten tot laat op de avond. Toen ik zei dat het tijd was om te gaan, bleef het enige tijd stil. Daan drukte zijn hand stevig op de mijne. ‘Ik laat je niet gaan’, zei hij en keek me indringend aan. Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik wilde het huis uitvluchten maar bleef stokstijf zitten. Ik hapte naar adem. ‘Alles is hier verkeerd aan’, bleef zich in mijn hoofd herhalen. Maar toch kon ik Daan niet weerstaan. Hij trok me naar de bank waar ik een paar uur later halfnaakt in zijn armen wakker werd. Mijn kleren lagen overal in de huiskamer verspreid. Huilend maakte ik me uit de voeten en schreeuwde het de hele weg naar huis uit in de auto. Dit kon niet, dit mocht niet, dit ging tegen alle regels in.
Verscheurd door liefde
De volgende ochtend stuurde Daan me lieve berichtjes. Hij kon zijn gevoelens niet langer verbergen. Hij verlangde naar me en wilde elk moment dat het kon samen zijn. Ook seksueel waren we volledig aan elkaar gewaagd, bleek tijdens die ene nacht. Een zinderende intimiteit die in mijn huwelijk leek te zijn verdwenen. Daans berichten kon ik niet direct beantwoorden. Ik voelde me verscheurd door liefde en verdriet, ik was een verrader en een leugenaar. Ik hield zielsveel van Peter en ik zou hem en Emma nooit verlaten. Daan was er slechts ter opvulling van mijn eenzaamheid als Peter op reis was, hield ik mijzelf voor. Ik zou Peter niets vertellen en doen alsof er niets was gebeurd. Twee dagen later stond Daan onverwacht op de stoep om te komen praten. ‘Even dan’, zei ik streng. Nadat hij de deur achter zich dichttrok, liepen we wild zoenend de trap op naar de slaapkamer.
Verschrikkelijke kerst
Dat weekend is nu zes jaar geleden, en nog steeds zie ik Daan zodra het kan. Ik geniet van zijn aandacht en onze vele gesprekken brengen ons steeds dichter bij elkaar. Bij Daan voel ik me vrij en sexy, en kan ik alles zonder schaamte doen en zeggen. Maar bij Peter voel ik rust en geborgenheid, en heb ik door Emma het gezinsleven dat ik anders had gemist. Al die jaren houd ik er twee volwaardige relaties op na. Beide met evenveel liefde voor de ander, maar één die ik geheimhoud. Uiteraard komt het een paar keer per jaar voor dat ik met Daan en Peter in dezelfde ruimte ben. Bijvoorbeeld met kerst, of op verjaardagen. De eerste keer was dat verschrikkelijk; ik wist niet waar ik het zoeken moest.
Knipoog
Op de verjaardag van mijn schoonvader gedroeg ik me volkomen onnatuurlijk en had ik me voorgenomen Daan vanaf binnenkomst zo veel mogelijk te negeren. Stond ik daar met een rood hoofd en bonkend hart te helpen in de keuken. Alles voor wat afleiding en om mijn snor te drukken als het op een gesprek aan kwam. Maar Daan maakte het meteen makkelijk: hij is een joviaal en hartelijk persoon die iedereen maar wat graag plaagt en knuffelt. Hij geeft iedereen evenveel aandacht, mij net zo veel als zijn moeder of Emma, of de anderen in de kamer. Toen onze blikken elkaar kruisten, gaf hij mij een stiekeme knipoog, en wist ik dat hij er geen drama van zou maken. Ik ontspande, en bleef zo dicht mogelijk bij Peter om Daan te laten zien dat ik in de eerste plaats de vrouw ben van zijn broer.
Toneelstukje
Het is een toneelstukje waar we inmiddels heel goed in zijn geworden. De mensen in onze omgeving zullen nooit iets merken, en onze frustratie over de situatie uiten we alleen als we samen zijn. Daarbij zou het niet in Peters hoofd opkomen dat ik ooit op zijn broer, die zo anders is dan hij, zou kunnen vallen. Voor hem is Daan een onvolwassen jongen die nog weinig van zijn leven heeft gemaakt. Maar juist dat vind ik zo aantrekkelijk: wat ik mis in Peters karakter en in ons huwelijk, vind ik terug bij mijn zwager.
Felle ruzies
Ik heb vaak genoeg geprobeerd mijn relatie met Daan te verbreken. Maar telkens wordt het gemis na een paar dagen zo erg en zoeken we elkaar weer op. Stiekem hoop ik dat Daan verliefd wordt op een ander, of dat ons contact ooit doodbloedt. De onrust van dit dubbelleven is bijna ondraaglijk geworden. Ik ben moe van de leugens, en wil weer tot mezelf komen. Maar Daan vult op wat ik mis als Peter afwezig is. Nog steeds voel ik me schuldig voor wat ik mijn man aandoe, en ben ik doodsbang dat iemand er ooit achterkomt. Zodra Peter thuis is, verbreek ik dan ook alle contact met Daan, hoe moeilijk en frustrerend dat ook is. Ik houd van Peter, en als we samen zijn geef ik me volledig aan hem over. Daan kan soms jaloers zijn, wat ontaardt in felle ruzies. Hij wil dat ik Peter verlaat en bij hem intrek, het liefst morgen. Maar zolang ik dit nog volhoud, zal dat nooit gebeuren.”
De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!
Interview: Cathelijne Beijn. Beeld: Getty Images.
