Column Femke - Mijn hele leven zit in deze telefoon
Bijna huilend riep ik: “Maar ik kan echt niet wachten! Mijn hele leven zit in deze telefoon”
Van de een op de andere dag hield mijn smartphone ermee op. Lichtelijk in paniek toog ik naar de winkel waar ik hem gekocht had. Tot mijn grote verrassing zei de verkoopster dat ze in mijn gegevens zag dat ik alweer een nieuwe telefoon mocht, omdat mijn abonnement op zijn einde liep. Ik maakte bijna een vreugdedansje, want meestal gaan dingen bij mij niet zo makkelijk. “Over vijf minuten bent u weer bereikbaar”, jubelde de verkoopster met mij mee en ze liep weg met mijn paspoort om de papieren in orde te maken. En kwam meteen weer terug: “Uw paspoort is verlopen, dus ik kan geen nieuwe telefoon meegeven.” Van frustratie stootte ik een vloek uit. De verkoopster raadde me nog een reparatiepunt van mijn merk telefoon aan, net voordat ik de deur uit stoof. Bij die winkel stonden twee vriendelijke jongens achter de balie, die eruitzagen alsof ze me binnen een kwartiertje weer op weg zouden kunnen helpen. Maar nee. Ik moest een afspraak maken, want ze zaten bomvol. Bijna huilend riep ik: “Maar ik kan echt niet wachten! Mijn hele leven zit in deze telefoon. Ik moet zo naar een restaurant waarvan ik alleen de naam weet, hoe kom ik erachter waar het is? Hoe bel ik mijn man om te zeggen hoe laat ik thuiskom? Hoe kom ik erachter of ik mijn regenpak moet aantrekken als ik buienradar niet kan bekijken?” De jongens keken me onbewogen aan. In de dagen die volgden, voelde ik me leeg. Zonder smartphone is het leven echt lastig geworden. Ik grijp om de haverklap naar dat ding. Soms voor onzinnige dingen, zoals de roddels op nu.nl, maar vaak ook om zakelijke mails te versturen, om de weg te vinden of om een afspraak in mijn agenda te zetten. Toch moet ik bekennen dat na de eerste stress ook een bepaalde rust indaalde. ‘Niemand kan mij bereiken, dus ik hoef niks.’ Als ik ergens zit te wachten, grijp ik niet uit verveling meteen naar mijn telefoon, maar bekijk ik de omgeving en ’s avonds in bed lig ik mijn mail niet te checken, maar lees ik eindelijk weer eens een boek. Ik ken een paar mensen die zo gek van hun multifunctionele telefoon werden dat ze hem wegdeden. Zover komt het bij mij niet. Ik kan de tijdelijke rust waarderen, maar oh oh oh wat snak ik naar mijn smartphone.
Femke Sterken (32) is reportageredacteur bij Libelle. Ze is getrouwd met Reinier en moeder van Max die nu 1 jaar is. Femke woont in Amsterdam. Lees ook haar column over de stap naar een personal trainer, of een van de andere columns.
