Column Hans - Een man verliest niet van een klein poesje

Een man verliest niet van een klein poesje. Jamais!
Een van onze poezen moest op een pillenkuur. Tweemaal daags, sprak de dierenarts, één pil in haar mond stoppen, na het eten. Ik nam die taak op me. De poes in kwestie heet Els. Korte samenvatting van het karakter van Els: laat me met rust en raak me niet aan. Ik gaf haar ’s avonds te eten en probeerde haar toen op te pakken om de pil in haar bek te proppen. Toen ik haar beet had, ging mijn telefoon af en was ik drie seconden afgeleid. Meer dan voldoende tijd voor Els om zich los te wurmen en ervan door te gaan.
De volgende ochtend begon ik weer, een les wijzer. Ik had alle deuren gesloten en de telefoon uitgezet. Ik pakte Els op. Ze deed niets. Ik had de pil in mijn hand. “Kom Els, doe je mond eens open”, zei ik, en het ongelooflijke gebeurde: ze deed haar mond open. Waarop ze niet op de pil beet maar in mijn vinger, waarop ik vloekte, haar liet vallen, ik naar de badkamer liep voor een pleister, de deur daarbij open liet, waarna Els weer onvindbaar bleek.
“Hoe gaat het met Els en de pillenkuur?”, vroeg mijn vrouw.
“Goed hoor”, zei ik. Het echte antwoord luidde uiteraard: tussen mij en Els is het nu oorlog. En die ga ik winnen, want ik ben een mens, meer in het bijzonder een man – en een man verliest niet van een klein poesje. Jamais!
Ik besloot die avond tot een andere aanpak. Terwijl Els aan het eten was, vertelde ik haar dat die pil voor haar eigen bestwil was. Ze schrokte door. “Els, kun je niet luisteren?”, riep ik, en ging over tot plan B: de harde aanpak. Ik pakte haar op en zei streng: “Doe je bek open, rotbeest!” Het rotbeest deed niets. Met mijn hand probeerde ik met alle macht haar bek open te krijgen. Waarop plan C in werking trad: blinde paniek. “Els, alsjeblieft, doe nou je bek open… EH-ELS!!!”
“Wat ben jij aan het doen?”, hoorde ik ineens.
Mijn vrouw stond achter me.
“Euh Els…”, stamelde ik.
Mijn vrouw pakte Els en zei: “Toe maar, Elsje.”
Els opende haar bek en slikte de pil in. Mijn vrouw keek me aan met een blik van: niet zo moeilijk, toch? Maar erger, veel erger nog was die blik van Els. Ik zweer het, nog nooit gezien: een poes met een triomfantelijke blik.
Vrouwen onder elkaar – gétver.
Hans Verstraaten is getrouwd. Hij is journalist en columnist voor o.a. Management Team. Lees ook zijn column over zijn familiecompetitie of lees een van de andere columns.