Het hele gezin van Libelle's Elsbeth kreeg 6 maanden geleden corona: "Die vreselijke hoofdpijn..."
Elsbeth Drijver (54) is coördinator tekstredactie. Met haar man André (53) heeft ze twee zoons (19 en 15) en een dochter (17). In september was het hele gezin gevloerd door corona. Hoe gaat het nu met hen?
Vandaag precies zes maanden geleden klaagde onze jongste zoon Mus (15) over hoofdpijn. Niet iets waarover ik me toen direct zorgen over maakte. Toen hij na een dag of drie nog steeds hoofdpijn had en ik hem een paracetamol gaf, merkte hij op dat het water zo raar smaakte. Daar sloeg ik wél op aan. In de opsomming van coronasymptomen bungelde ‘hoofdpijn’ destijds ergens onderaan het rijtje met secundaire klachten, maar ik had wel begrepen dat mensen met corona last hadden van reuk- en smaakverlies.
Het hele gezin corona
We reden met ons kind naar een teststraat en the rest is history: de week erna werd de een na de ander positief getest. Het hele gezin Drijver viel om. We mankeerden allemaal iets anders: André kon helemaal niets meer en had overal pijn. Hij had het vaak zo benauwd dat hij geregeld in de tuin ging zitten om wat lucht te krijgen. Onze dochter Pippa lag met koorts en griepverschijnselen op bed en Mus bleef maar hoofdpijn houden. Ik had alleen een snotneus en sliep een gat in de dag. O ja, en we roken of proefden een tijdje niks. Zonde van al die maaltijden die mijn moeder, mijn zus en vrienden brachten! Alleen onze oudste zoon Pelle had nergens last van, maar moest voor de zekerheid wel met en na ons in quarantaine.
Hoe gaat het nu?
Inmiddels zijn we een halfjaar verder en is bijna iedereen aardig opgeknapt. André heeft het gelukkig niet meer zo benauwd en begint alweer wat conditie te krijgen. Pippa en ik hebben geen lichamelijke klachten meer, maar ruiken en proeven nog niet optimaal. Voor Pippa heeft alles een vage brandlucht en ze vindt melk (waar ze altijd dol op was) ineens ongelooflijk stinken. Ook chocola proeft ze niet meer. En dat vlak voor Pasen! Bij mij ruikt en smaakt alles met een sterke geur of smaak – zoals koffie en eieren – naar knoflookpoeder, blèèrgh! Verder heb ik ergens achter in mijn keel continu een zandkoekjessmaak.
Pijnstillers
Alleen die arme Mus heeft nog steeds veel last van hoofdpijn. En dat is om moedeloos van te worden. Toen ik hem eind oktober – drie weken nadat hij positief was getest op corona – nog steeds paracetamol zag slikken, vroeg ik of die pijnstillers wel hielpen. “Nee” zei hij, “maar misschien dat deze wél helpen…”
Ik maakte een afspraak bij de huisarts, die hem doorverwees naar een kinderarts. Hij werd onderzocht en doorverwezen naar een medisch psycholoog, die de therapie EMDR adviseerde. Mus mankeerde fysiek niets, maar doordat hij langer dan twee weken achter elkaar non-stop hoofdpijn had gehad, zijn z’n hersenen ‘van de leg’ en geven ze te pas en te onpas pijnprikkels af. Helaas is er geen peil op te trekken: de ene keer trekt Mus bleek weg tijdens een wandelingetje, de andere keer ziet hij scheel van ellende als hij een online les probeert te volgen. Soms komt die vreselijke hoofdpijn zomaar opzetten, om niks.
EMDR wordt normaal gesproken ingezet na een traumatische gebeurtenis, maar uit onderzoek is gebleken dat het ook kan helpen bij mensen die langdurig pijn hebben. Heel simpel gezegd wordt met deze therapie geprobeerd om de pijn min of meer los te koppelen van de dagelijkse bezigheden en naar de achtergrond te parkeren. Verder meldde de kinderarts dat dit vooral een kwestie van een lange adem is.
Osteopaat
Nou, en die lange adem moeten we nu dus al bijna een halfjaar hebben. En da’s lang. Ik vind het vreselijk om te moeten toekijken hoe mijn lieve, bleke, lange puberslungel op de bank zit met een conditie van niks en achter raakt op school. De EMDR-sessies zijn succesvol afgerond (volgens de medisch psycholoog), maar de hoofdpijn is er nog steeds. Ondertussen gaat Mus elke week naar de fysiotherapeut en kreeg ik van een vriendin het advies om bij een osteopaat langs te gaan.
Zij had veel gehad aan een ‘hersenvliesmassage’ bij de osteopaat toen ze maar zo’n hoofdpijn bleef houden na een hersenschudding, dus misschien dat dit ook iets voor Mus was? Nadat ik had opgezocht wat zo iemand precies doet (een osteopaat zoekt naar bewegingsblokkades die bepaalde klachten veroorzaken en probeert met zachte handbewegingen het evenwicht in je lichaam te herstellen), heb ik een afspraak gemaakt. Helaas kon de osteopaat niets aan de hoofdpijn doen, maar hij ontdekte wel dat de rechterkant van Mus’ borstkas wat stijver was ten opzichte van de linkerkant. Dat heeft-ie toch maar mooi opgelost!
Aanmodderen
Nu steeds meer oud-coronisten hun verhaal doen in de media, kom ik erachter dat Mus niet de enige is met die vreselijke hoofdpijn en dat het inderdaad een kwestie is van een lange adem. Ondertussen modderen we door. De momenten waarop de hoofdpijn wat minder is, probeert Mus zo veel mogelijk achterstallig schoolwerk in te halen. Hij hoopt vurig dat hij dit jaar niet blijft zitten. Maar als ik aan hem vraag wat hij het liefst zou willen, doet hij liever een jaar over zónder hoofdpijn, dan glansrijk over naar de vierde mét.
De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!
lees ook
Tekst: Elsbeth Drijver, Beeld: privé.
