Voor Jel was 2020 een topjaar: "Na 6 jaar kom ik weer buiten"
2020 stond in het teken van de coronacrisis. Van ziekte en verlies. Van lockdowns en thuiswerken. Veel mensen noemen 2020 dan ook het ‘slechtste jaar ooit’. Maar voor Jel (42) was 2020 een topjaar: zij besloot haar trauma te verwerken.
Jel (42): “Door verschillende trauma’s, durfde ik jarenlang niet naar buiten. Maar dit jaar besloot ik dat het anders moest. Ik ging in traumatherapie. En door alle beperkende maatregelen van de coronacrisis heen, vond ik juist mijn vrijheid terug.”
Trauma
“Jaren geleden heb ik verschillende traumatische ervaringen meegemaakt. Zo ben ik onder andere lichamelijk mishandeld in de straat achter mijn huis. Door al die trauma’s ontwikkelde ik paniekaanvallen. Als ik de deur uit was, werd ik soms zo bang dat het me begon te duizelen en ik hartkloppingen kreeg. Af en toe ging het iets beter maar zes jaar geleden kwam het dieptepunt. Ik durfde de deur helemaal niet meer uit en belandde in een isolement.”
Eenzaam
“Zes jaar lang kwam ik niet buiten. Mijn ouders haalden boodschappen voor me en brachten dat bij me. En eens in de twee weken kwam een maatschappelijk werkster langs om te kijken hoe het met me ging. Verder had ik bijna geen sociale contacten en deed ik niets. Die periode was heel eenzaam.”
PTSS
“Al die tijd wist ik dat mijn klachten iets te maken moesten hebben met mijn trauma. Maar als ik het aangaf bij een maatschappelijk werkster, werd dat weggewuifd. Ik werd volgepropt met medicatie, maar dat stukje dat alle pijn veroorzaakte, bleef gewoon zitten. Tot ik een nieuwe maatschappelijk werkster kreeg. Toen ik mijn verhaal aan haar vertelde, prikte ze er direct doorheen. ‘Je hebt PTSS’, zei ze. ‘Je moet in therapie.’”
Therapie
“In november dit jaar kon ik daarmee beginnen. Ik volgde vier dagen lang een intensief online therapietraject. Iedere dag zat ik van half 8 ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds achter mijn computer. EMDR-sessies, introspectieve exposure, lichamelijke beweging, groepsgesprekken: mijn dag zat volgepland met behandelingen. Het was zwaar om continu geconfronteerd te worden met mijn trauma. Maar na de eerste dag merkte ik al dat het me goed deed. Sterker nog: ik besloot een blokje om te gaan.”
Trauma overwonnen
“De eerste keer dat ik dat deed, kreeg ik een paniekaanval. Maar toch besloot ik de dag erna nog een poging te wagen. Die wandeling ging al een stuk beter. Zelfs zo goed, dat ik besloot om naar de plek te lopen waar het trauma heeft plaatsgevonden. Het was heel zwaar om daar te zijn, maar er gebeurde ook iets heel bijzonders. Ik werd zo emotioneel door het vrijheidsgevoel dat ik na jaren weer ervaarde. Jarenlang had ik binnen gezeten. En ineens was ik buiten. Ik ging de confrontatie aan met mezelf. Met mijn verleden. Ik voelde me echt een winnaar.”
Leven terug
“Inmiddels is de therapie afgerond en heb ik mijn vrijheid weer helemaal terug. Iedere dag ga ik wandelen, doe ik boodschappen of kom ik bij andere mensen over de vloer. En voor het eerst sinds jaren voel ik daar geen angst bij. Achteraf vind ik het wel eens jammer dat geen enkele hulpverlener door mij heen prikte en therapie aanraadde. Dat had me zo veel eenzame jaren bespaard. Maar gelukkig is dat verleden tijd. Ik ben trots dat ik dit jaar mijn angst onder ogen heb durven komen en dat ik nu mijn vrijheid weer terug heb.”
De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!
lees ook
Interview: Eva Breda. Beeld:iStock.
