José Rozenbroek over Meghan & Harry: "Het naïeve plaatje is bijna lachwekkend"
Bladenmaker en journalist José Rozenbroek is een nieuwsjunk. Elke week schrijft ze voor Libelle een column over wat haar opvalt en waarover ze zich opwindt. Deze week over het veelbesproken Meghan en Harry-optreden bij Oprah.
We gingen er eens goed voor zitten, met thee en chocola en een dekentje over onze knieën, voor het interview van Meghan en Harry met Oprah Winfrey. Meghan en Oprah trapten samen af, onder een pergola in een Hof van Eden-achtige tuin, wat natuurlijk een schril contrast moest vormen met de koude kille gevangenis die Buckingham Palace heet. De interviewer droeg een zakelijke bril en de geïnterviewde een zwarte overslagjurk met een lotusbloem – royaltywatchers zagen een sluwe verwijzing naar eenzelfde soort jurk van Wallis Simpson – die andere gescheiden vrouw die in 1936 het Britse koningshuis in een diepe crisis stortte toen koning Edward aftrad om met haar te kunnen trouwen.
Half leven als actrice
Mijn achterdocht begon toen Oprah de kijker verzekerde dat niet van tevoren was afgesproken waar het interview wel of niet over zou mogen gaan. Ja hoor, tuurlijk, geloven we meteen – alsof deze gepokte en gemazelde hoofdrolspelers ook maar iets aan het toeval zouden overlaten. En toen Meghan haar verhaal begon te vertellen, bekroop me onmiddellijk het gevoel dat me wel vaker besluipt wanneer ik acteurs interview: wat is er wáár van wat mij hier wordt verteld? Acteurs blijven acteurs en het is niet makkelijk te achterhalen wanneer ze liegen, de feiten verdraaien, een verhaal verzinnen of gewoon simpelweg de waarheid vertellen.
Meghan had er al een half leven als actrice opzitten toen ze verliefd werd op Harry en het naïeve plaatje dat ze van zichzelf schetste is bijna lachwekkend: de Amerikaanse filmster die haar prins nog nooit had gegoogeld, zich niet had verdiept in zijn geschiedenis en zijn familie geheel onbevangen tegemoet trad. Ook de rol van slachtoffer die ze de laatste jaren met verve speelt, die van hulpeloos vrouwtje dat altijd onzeker de hand en de blik van haar man zoekt, roept wrevel bij me op, ook al heeft ze ongetwijfeld duizend legitieme redenen om zich gekwetst en vernederd te voelen.
Klem
Meghan vond ik daarom niet zo interessant in het interview, Harry des te meer. Harry die bekende dat hij eigenlijk niet besefte dat hij klem zat tot Meghan hem daarop wees: ‘I was trapped but I didn’t know I was trapped’. Harry, die nu ver van familie en vaderland een nieuwe bestemming en levensvervulling moet zoeken. Zal hij zijn broer en zijn vader missen, zijn maten uit het leger, de Engelse humor? Zijn geprivilegieerde leventje als reserveprins, zonder geldzorgen, met af en toe een taakje in de schijnwerpers?
Harry die veel van Meghan houdt, maar overduidelijk bij haar onder de plak zit en zijn handen vol heeft aan zijn bij tijd en wijle zwaar overspannen echtgenote. Zal hij dan onwillekeurig terugdenken aan die andere verzenuwde vrouw in zijn leven, zijn moeder, prinses Diana? Reken maar dat hij als jongetje de nodige drama’s met haar heeft meegemaakt. En wie zal ooit het beeld vergeten van dat roodharige joch dat achter haar baar door de straten van Londen liep?
Innige band
Geen wonder dat zijn gezicht openbreekt en de genegenheid uit zijn ogen spat als hij het over zijn oma heeft, koningin Elizabeth, met wie hij, zo zegt hij zelf, zo’n innige band heeft. De ‘opperkolonel’ noemde hij haar liefkozend. Die ogenschijnlijk zo ijzige vrouw: de enige steady woman in zijn leven, het tegenovergestelde van een drama queen.
De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
lees ook
Tekst: José Rozenbroek. Beeld: Tamar Ottink
