BLOG: "Koffie heb ik nodig. Koffie!"
Deze week probeert Esther thuis te werken, maar ze stoort zich aan alles. “Koffie heb ik nodig. Koffie!”
Het is dinsdagochtend, de kinderen zijn naar school en ik heb werk te doen. Ik heb alleen zo ontzettend slecht geslapen. Eerst had het te warm, toen weer te koud en toen ik eindelijk echt lekker lag, begon mijn man te snurken. Niet eens heel hard, maar zo’n laag brommend geluid. Waar je wel naar móet luisteren.
Ik ben overgevoelig voor geluid. Dat is het gewoon. Zelfs de radio stoort me. (Helaas, want mijn man zet ‘m vaak ‘gezellig’ aan en ik wil geen zeur zijn.) En als het geluid van meerdere kanten tegelijk komt, krijg ik bijkans een paniekaanval. Netflix op de iPad, sitcoms op tv (Belgisch nagesynchroniseerd, aaarggg!) en natuurlijk de muziek aan. Meiden, mamma gaat wel even boven zitten. Met haar boek/krant/laptop. Uiteraard, we hebben koptelefoons, maar op de een of andere manier zijn die hier altijd kapot. Of kwijt.
Wérken met geluid op de achtergrond is al helemaal uitgesloten. In die zin is thuiswerken fijn – geen collega’s en alle rust – totdat er ineens een kind het eerste uur vrij is. Gezellig hoor, naast mij aan tafel huiswerk maken, maar ze neuriet tijdens wiskunde en dat leidt me behoorlijk af.
Als iedereen tenslotte dan toch vertrokken is, kom ik er eindelijk toe een grote pot koffie te zetten. Ik heb nog zo’n ouderwets koffiezetapparaat – Senseo is not my cup of tea – dat van die heerlijke geurige koffie zet. Filter erin, verse koffie erop, pruttelen maar.
Ik gaap terwijl ik mijn computer opnieuw opstart. Wat is het heerlijk stil in huis. Het enige dat ik hoor is het koffiezetapparaat in de keuken. Het sputtert en kreunt als een oud mannetje. Ineens valt me op wat een herrie dat ding eigenlijk maakt.
Maar dat ‘lawaai’ klinkt me als muziek in de oren. (En het ruikt nog beter!)
Dit is Esthers laatste blog voor Libelle. Esther blijven volgen? Dat kan via haar Facebookpagina én haar eigen blog.
Beeld:
