Marije's zoontje (9) wordt gepest: "Mijn moederhart bloedt"
De zoon (9) van Marije wordt gepest. Hij heeft autisme en zit op speciaal onderwijs. Samen met school doet Marije er alles aan om het pesten te stoppen, maar het getreiter gaat stiekem door. “Ik ben zelf jarenlang gepest dus ik weet hoeveel pijn het doet.”
“Hij wordt uitgescholden en ze proberen iets anders van zijn naam te maken, wat hij echt niet leuk vindt. Soms wordt hij door een groepje kinderen zelfs in een plas of tegen de muur geduwd, of krijgt hij klappen. Meestal zijn het kinderen uit z’n klas, maar ook grotere kinderen moeten hem hebben.”
“Het is een klein en zachtaardig mannetje, hij kan niet tegen ze op. Ik heb weleens gedacht tegen hem te zeggen dat hij terug moet slaan, maar zo ís hij gewoon niet. Dat gaat tegen zijn natuur in. Waarom hij gepest wordt, weet ik niet. Het is dit schooljaar begonnen, daarvóór was er nooit iets aan de hand. Blijkbaar is er ineens iets veranderd waardoor ze hem zijn gaan pesten.”
Autistisch
“Mijn moederhart bloedt als hij thuiskomt en hij vertelt dat hij weer gepest is. Hij is dan boos, scheldt zijn broertje uit en wordt om de kleinste dingen kwaad. Allemaal frustratie door wat hij op school meemaakt. Het gaat nu iets beter, maar hij heeft ook veel moeite gehad met slapen. Er waren nachten bij dat hij om 01.00 uur nog wakker was. Dan moest hij huilen en zat zijn hoofd zo vol zorgen over het pesten dat hij niet kon slapen. Praten over zijn gevoel vindt hij lastig. Hij heeft autisme en uit zich sowieso niet heel makkelijk. Gelukkig praat hij er nu wel met me over, zodat ik hem kan steunen en duidelijk kan maken dat het niet aan hem ligt.”
Lessen over pesten
“Het pesten gebeurt vrijwel dagelijks. Het moeilijkste is dat ik er niet bij ben. Het liefst ga ik met hem mee om het op te lossen. Uiteraard heb ik contact met school over het pesten; er zijn al zoveel gesprekken geweest. School heeft een aantal lessen besteed aan pesten, en er is een gesprek geweest met een aantal van de pesters. Het écht stoppen kost tijd en is nog niet gelukt.”
“Er gebeurt veel buiten de aandacht van de meester om en daarom is het zo moeilijk er iets tegen te doen. Het gaat niet om een vast groepje dat hem pest. Het zijn steeds andere kinderen. Als de een iemand ziet pesten, vindt een ander het toch stoer om mee te doen. Gelukkig is het niet zo dat hij helemaal alleen is. Hij heeft vriendjes en dat is zo belangrijk voor zijn zelfbeeld; dat er toch kinderen zijn die hem wél aardig vinden.”
Zelf jarenlang gepest
“Ik ben zelf jarenlang gepest op de middelbare school dus ik weet hoeveel pijn het doet. Ik vind het vreselijk dat hij nu hetzelfde meemaakt, en dat ik hem niet kan helpen. Dat zorgt voor een hoop verdriet. Ik doe alles wat in mijn vermogen ligt, maar als ouder sta ik op een afstand. Helemaal nu, in coronatijd. Het is niet mogelijk om veel op school te zijn en daardoor zijn de lijntjes niet zo kort als daarvoor. Al het contact is online en dat voelt dan toch alsof ik minder betrokken ben bij school en dus bij mijn kind.”
Speciaal onderwijs
“Van andere ouders krijg ik goedbedoelde adviezen: ik zou hem op een vechtsport moeten doen of naar een andere school moeten sturen. Maar dat moet wel bij mijn kind passen. Natuurlijk heb ik eraan gedacht om hem naar een andere school te doen, maar zo ver zijn we allebei nog niet. Hij is al eens van school gewisseld, van regulier onderwijs naar speciaal onderwijs, dat was een enorm ingrijpende stap. Deze week heb ik weer een gesprek op school; hopelijk komt er een plan van aanpak dat wél gaat helpen.”
De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
lees ook
Interview: Annemieke Riesebos. Beeld: Getty Images.
