Wouke van Scherrenburg (74) is oud-politiek verslaggever en nog altijd actief op radio, televisie en vooral op Twitter. Deze keer geeft ze haar mening over vrouwenhaat.
In mijn woonplaats is Mark Rutte op bijna alle verkiezingsposters beklad met een hitlersnorretje. Hoe vol haat moet je zitten zijn om de premier van een democratie af te beelden als een van de gruwelijkste leiders die de wereld ooit kende. Op de social media, met name op het op politiek gerichte Twitter, worden lijsttrekkers uitgescholden, ernstig ziek of dood gewenst. Het hoort er bij kun je denken, BNers en politici zijn nu eenmaal doelwit van trieste dwaallichten die zich pas gezien voelen als ze anoniem kunnen schelden en tieren. Dus toen de berichten over vrouwenhaat, specifiek tegen de vrouwen in de Tweede Kamer, deze week steeds meer naar buiten kwamen dwong ik mezelf, als fervent voorvechter van vrouwen, kritisch na te denken of vrouwen inderdaad anders en harder getroffen worden door de haat.
“Ik kon er niet wakker van liggen”
Dat seksisme onuitroeibaar lijkt was me allang duidelijk. Een fractievoorzitter van een regeringspartij liet me na een stevig interview met hem voor het tv-programma Den Haag Vandaag, de ladingen mails zien waarin partijgenoten hun verontwaardiging uitten over de “schandelijk harde aanpak”. Zijn reactie op die mails “als ditzelfde interview door een man was gedaan had u niet zo boos gereageerd”. Ik vond het een aardige reactie maar stond verder niet teveel stil bij dit akkefietje. Mijn generatie is misschien teveel aan seksisme gewend. Zo haalde ik mijn schouders op als ik na een tv-optreden reacties op Twitter lees als “wat is dat wijf slecht opgedroogd” of “wat zit daar voor een hoop lelijke vellen”. Ik kon er niet van wakker liggen. Maar nu seksisme steeds meer publiekelijk ontaardt in vrouwenhaat is het tijd om luidkeels te protesteren.
Haattweets
Het kan niet langer zo zijn dat vrouwen in de politieke arena vooral worden afgerekend op uiterlijk, op hun gezinssituatie, op hun vrouw zijn. Trieste voorbeelden op tv, uit de kranten en uit het onvolprezen artikel hierover in De Groene Amsterdammer. Ik noem er een paar. Over Ploumen: aardig mens maar ze spreekt Limburgs dus ongeschikt. Geen woord over haar ministerschap, haar partijvoorzitterschap, haar succesvolle mondiale actie voor het recht op anticonceptie en veilige abortus.
En Kaag, die krijgt het bovenal voor haar kiezen. Getrouwd met een Palestijn, moeder van vier kinderen, een internationale glanzende carrière. Het oordeel was snel geveld, door de dwaallichten maar ook door parlementaire journalisten. Elitair! Ze snapt niks van de gewone Nederlander! En toen ze meer vrijheden bepleitte voor gevaccineerden ging het riool helemaal open. Terroristenliefje, moslimknuffelaar, straathoer, het kon niet op. Ieder kwartier, berekende de Groene, werd er een haattweet de wereld ingeslingerd. De hashtag #kutkaag werd trending. Haar superieure reactie “Twitter, denk aan de bloeddruk en een fijne zondag”.
Dubbele mentaliteit
En ondertussen beschrijven de serieuze media Wopke Hoekstra, die volgens de maatstaven zeker zo elitair is als Kaag, als de ideale gezinsman want hij overlegt alles met zijn partner. Voorbeelden van dit soort verschillende typeringen van vrouwelijke en mannelijke lijsttrekkers zijn er in overvloed. In alle kranten zijn ze makkelijk te vinden. Die dubbele mentaliteit, die hypocrisie die uiteindelijk ontaardt in onvervalste vrouwenhaat moet worden gestopt. Het risico dat een jonge generatie vrouwen niet meer durft te kiezen voor het politieke ambt is te groot. Na jaren strijd voor vrouwenrechten zou dit onverteerbaar zijn.
Ik zou zeggen #Hupvrouwen
Tekst: Wouke van Scherrenburg. Beeld: privé.