Froukje (34) is vrijgezel: "Door de avondklok word ik somber"
Die avondklok, ik snap waarom die is ingesteld, maar jeetje zeg, vrolijk word ik er niet van. Sterker nog, als single en ZZP-er die de hele dag vanuit huis werkt, zonder collega’s, vind ik het vooruitzicht van al die avonden binnen zitten en niemand zien moeilijk te verteren. Ik merk dat sombere buien de overhand krijgen en die baren me zorgen; soms herken ik mijzelf niet meer. En ik vrees dat ik niet de enige ben.
Tot niet eens zo gek lang geleden was ik altijd een vrolijke fluiter. Gek op gezelligheid, feestjes en ander leuks, maar daarnaast: ik kon ook prima alleen zijn. Eenzaamheid? Die kende ik niet. Of nou ja, hooguit toen mijn vriend het anderhalf jaar geleden uitmaakte en ik weer op mijzelf ging wonen. Maar lang had ik daar niet last van; al vrij snel ging dat gevoel over in genieten van vrijheid en doen wat ik wil.
Het gevolg: een overvolle sociale agenda gevuld met vrienden, feestjes, etentjes en dates. Veel dates, want ik was – en ben nog steeds – niet van plan om de rest van mijn leven alleen te blijven. En juist omdat mijn leven zo druk was, vond ik het heerlijk om af en toe een avondje niks in te plannen. Lekker, even tijd voor mijzelf en alleen zijn.
Eenzaam
Nou, laat dat ‘lekker’ tegenwoordig maar weg. Ik wil niet zielig klinken maar ik voel me heel eenzaam. Een sneue constatering voor een vrouw van 34 die normaal gesproken midden in het leven staat. Misschien is dat wel precies het probleem: ik heb het gevoel alsof ik sinds de lockdown ‘naast’ het leven sta. Ik werk vanuit huis, heb geen collega’s en soms gaan er dagen voorbij waarop ik niemand spreek. Maar dan ook echt niemand. Als ik na zo’n dag ’s avonds in bed lig voel ik me alleen, ja.
Sombere buien
Maar wat mij vooral beangstigt, zijn de sombere buien die gepaard gaan met dat gevoel van eenzaamheid. Dat ken ik niet van mijzelf. Laatst sprak ik daarover met een vriendin. ‘Jij?! Sombere buien?!’ zei ze verbaasd, ‘jij bent altijd zo vrolijk!’ en ook ‘komt wel goed joh!’. Normaal gesproken ben ik juist de eerste die alles van de positieve kant bekijkt, maar dat lukt me dus even niet meer en dat is nu precies het probleem. Ik hoop dat die instelling snel weer terugkomt, maar voor nu ben ik ‘het’ kwijt. En daarmee ook mijzelf. En heel eerlijk, ik weet ook echt even niet meer waar ik moet beginnen met zoeken.
Singles
Over de avondklok: ik begrijp heel goed dat dit een noodoplossing is om corona eronder te krijgen en dat niemand erom zit te springen. Toch denk ik dat deze maatregel sommigen harder treft dan anderen. En dan heb ik het met name over singles, dus mensen zonder geliefde of gezin, en die overdag moeten werken.
Tinder
Juist voor hen zijn de avonden het moment om nog enigszins – en binnen het toegestane – sociale contacten te hebben; als ik merk dat ik te veel worstel met negatieve gevoelens kan ik altijd terugvallen op mijn vrienden en schuif ik na werk bij hen aan voor het eten. En ook mijn Tinder-activiteit staat niet helemaal op nul; af en toe fietst er nog een date tussendoor. Het is op zulke momenten dat ik nog enigszins het gevoel heb dat ik leef.
Avondklok
Maar door die avondklok blijft er echt weinig meer over. Nu ben ik helemaal op mijzelf teruggeworpen en dat voelt benauwend. Ik weet namelijk niet zeker of ik, nu ik mijzelf soms kwijt ben, kan rekenen op mijzelf.
Iedere dag de best gelezen berichten van Libelle in je mailbox? Meld je aan voor de nieuwsbrief!
lees ook
Tekst: Paulijn van der Pot. Beeld: Getty Images.
