Vrouw redt meisje van spoor en deelt het aangrijpende verhaal op Facebook
De Edese Esther reed met haar kinderen naar haar werk toen ze ineens een meisje langs de spoorwegovergang bij Rhenen zag lopen. Ze bedacht zich geen moment en stapte uit de auto om het meisje te helpen. Op Facebook deelt ze het aangrijpende verhaal.
Esther was na het voorval zo ondersteboven van wat ze had meegemaakt, dat ze besloot het meisje een aangrijpende brief te schrijven en deze te delen op Facebook. Ze begint de brief met: “Hey meisje, voor mij begon mijn dag ‘normaal’. Ik reed samen met mijn 2 zoontjes van 2 en 3 en een wondertje in mijn buik richting mijn werk. Vrolijk meezingend met de liedjes van Piet Piraat begon mijn dag goed. Jouw dag moet vreselijk begonnen zijn, je bent waarschijnlijk wakker geworden met de gedachten dat het leven voor jou geen zin meer had?”
Complete woede
De vrouw schrijft dat ze bijna bij haar werk was toen ze ineens een meisje langs het spoor zag lopen in de regen. “Een naar voorgevoel bekroop me en ineens werd dit gevoel bevestigd. Je sloeg af, niet een weg in, maar het spoor op.” De vrouw zette haar auto in de berm, zette de muziek harder voor haar kinderen en deed de auto op slot. Ze rende naar het spoor en vroeg het meisje om te stoppen en van het spoor af te komen, maar ze kreeg geen reactie. “Al mijn emoties kwamen samen en verwoordden zich in complete woede. Ik heb naar je geschreeuwd, dat je moest stoppen, van het spoor moest komen, wat je mensen wel niet aan doet met deze actie en dat er zoveel goede hulp is tegenwoordig.”
Laatste poging
Esther bleef schreeuwen naar het meisje. “In mijn laatste poging bij jou binnen te komen schreeuwde ik: “Ik ben zwanger en ik heb 2 kleine kinderen in mijn auto zitten, ALSJEBLIEFT STOP EN DOE MIJ EN JEZELF DIT NIET AAN!” Je stopte en keek langzaam omhoog. De blik in jouw ogen op dat moment staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Ik zag complete verwarring en angst en waarschijnlijk niks van wie je eigenlijk bent. Je bekeek me van top tot teen en zag hoe ik compleet overstuur en buiten adem probeerde om jouw leven te redden.” Het meisje stapte van het spoor af en ging op de grond zitten. Ze begon te schreeuwen dat ze naar de hel ging en riep andere onverstaanbare dingen.
Verdoemen
Omdat het meisje nog steeds naast het spoor zat en Esther wist dat er snel een trein zou komen, vroeg ze het meisje opnieuw om op te staan, hulp te zoeken of naar huis te gaan. “Ineens leek je er weer even te zijn. Je begon ineens op een vrij rustige manier te vertellen dat niemand jou kon helpen, je ouders verdoemden jou, ze verdoemden je vriend en alles wat jij deed. ‘Wat heeft mijn leven dan nog voor zin?’ is wat je me vroeg. Ik zei dat ik echt snapte dat het nu zo voelde voor jou, maar dat dit echt niet zo was.”
Met rust laten
Het meisje stond vervolgens op en gaf aan dat ze met rust gelaten wilde worden en dat ze vooral de politie niet moest bellen. Het meisje liep weg en Esther besloot dat te respecteren. “Ik besloot terug te gaan naar mijn auto terwijl ik jou uit het oog verloor. Gelukkig zaten mijn jongens nog vrij vrolijk in de auto. Uiteraard heb ik wel de politie gebeld en hebben zij met man en macht geprobeerd jou alsnog te vinden, maar je was nergens te bekennen.”
Hulp zoeken
Esther sluit af dat ze hoopt dat ze het meisje heeft kunnen helpen. “Ik hoop meisje, dat je gewoon naar huis bent gegaan, lekker in je bed bent gaan liggen en hebt gedacht: misschien had ze gelijk, misschien moet ik dit niet doen en moet ik hulp zoeken. Ik hoop het zo. Mocht je dit op wat voor manier lezen, laat je me dan weten hoe het met je gaat? Het leven is echt te mooi, ook al zal het soms met vallen en opstaan zijn.”
De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!
lees ook
Bron: AD.nl. Beeld: iStock
