Charlotte: “Nu ben ik dus verliefd en heb voortdurend zin in seks”

Vier dagen na de eerste keer bij mij thuis, spreken we weer af. Hij is ’s middags vrij en Mies is er die avond niet, dus we hebben zomaar ineens zeeën van tijd voor elkaar en dat kunnen we niet weerstaan. “Als-ie maar op tijd weg is hoor”, roept mijn kind als ze de deur uitgaat. Ook al is ze heel belangstellend en supporting, ontmoeten wil ze hem niet. Ik kan me daar helemaal in vinden. Ik heb nog geen behoefte om hem te delen.

Hij komt om 15.00 uur, uit zijn werk. Het is meteen heerlijk en o zo vertrouwd. Grappig is wel dat de tweede keer meteen het patroon van de eerste volgt. Wat wil een mens toch graag vaste rituelen. O ja, kussen bovenaan de trap. O ja, struikelend naar de slaapkamer. O ja, eerst het driftige verlangen de ruimte geven en dan pas wijn en spijs op het dakterras.

Toen wij elkaar na vier maanden schrijven voor het eerst zagen, hadden we allebei lang niet gezoend en gevreeën. Hij niet vanwege de kou in zijn huwelijk. Ik niet omdat ik al twaalf jaar gescheiden ben. En al die tijd heb ik best heel schamper gedaan over seks. Net als mijn single vriendinnen. Wij tetteren vaak genoeg “seks, o, dat wordt zo overschat!” Nu denk ik: je vergeet gewoon hoe fijn het is. Hoe loom en ontspannen je wordt van een lekkere vrijpartij. Dat is misschien maar goed ook, want elke dag iets missen wat je niet hebt, maakt vast ongelukkig.

Nu ben ik dus verliefd en heb voortdurend zin in seks. En met voortdurend bedoel ik dus doorlopend, constant, almaar, aanhoudend en de hele dag door. Dat ik nog niet een willekeurige man heb besprongen, mag een wonder heten, zo hitsig ben ik. Ik ben meer een oververhitte, door hormonen overgenomen puber dan een vrouw voorbij de overgang. Nou ja, het is allemaal nogal overweldigend na zo lang helemaal niets. Het tuintje leek verdord, maar komt weer tot bloei, om met de weduwe Lady Violet Bridgerton in die geweldige Netflix-serie Queen Charlotte te spreken. ‘O, I want to be gardened’, wat een mooie metafoor is voor haar lustgevoelens.

Seks op je bijna zestigste, dat is anders dan vroeger. Hij en ik, we zijn het een beetje verleerd. Het oude motortje moet weer op gang worden geholpen. We hebben oude lijven, zijn niet bepaald in topconditie en soms lachwekkend onhandig. Ik schreef het vorige keer al: we moeten af en toe stoppen omdat bij hem de kramp in zijn kuit schiet of ik een slapende arm heb en we hebben sowieso de volgende dag spierpijn omdat we spieren gebruiken die lang niet zijn gebruikt.

Wat mij in mijn leven lang in de weg zat, is dat ik mijn eigen genot ondergeschikt maakte aan het gewoon heel goed willen doen, dus dat je goed bent in seks. Dat ben ik nooit geweest, maar dat wilde ik wel.

Wij hadden een meisje in de klas, heel knap, met een aantrekkelijke lach, onverschrokken, rode krullen en korte jurkjes en ik wilde alleen maar haar zijn. Dat was ik niet; ik was een beetje lomp en onhandig met dat lange lijf dat te groot was voor wat ik aankon.

In het dagboek van toen lees ik terug dat hij vindt dat ik hem te weinig ‘aan zijn trekken breng’. Dat klopt. Ik vond zoenen al heel veel. Alles met hem was voor het eerst en ik wist echt van niks. Mijn moeder zei alleen maar: “Joh, dat gaat allemaal vanzelf, daarvoor hoef je niets te weten.” Kortom, ik wist van niets. Hij was eerlijk gezegd ook niet de beste leermeester in dezen. Het zoenen was heerlijk en het foezelen enorm opwindend. Verder kwamen we niet in die vier weken dat het aan was.

Nu is dat anders, nu durven we gewoon te vragen: ‘Wat vind je lekker, wat wil je, mag ik dit doen?’ Hoe fijn is het ook dat je dingen kunt opzoeken op internet. Ik ben inmiddels heel wat wijzer door mijn seksvragen gewoon te googelen.

Ik ben ook echt wel vrijer dan vroeger. Ik ben niet meer zo bang dat ik het niet goed doe, ik hoef niet meer zo te voldoen of te pochen of me bevalliger voor te doen dan ik ben. Ik lijk de schaamte voorbij, maar ik ben dat niet. Dat vind ik enorm preuts en onzinnig van mezelf. Het is echter wel zo; ik ben gewoon niet zo vrij als ik zou willen. Dat ben ik wel op het moment zelf, dan neemt iets het in mij over. Als die enorme hitsigheid bevredigd is, kom ik toch terecht in een schaamachtig gevoel.

Als hij ’s avonds laat weggaat, slaat het gepieker toe. Waar ik nog blij ga slapen, word ik de volgende ochtend bozig wakker. In de nacht zijn alle negatief-over-seksdenkende-ikken in me opgestaan. Van juffrouw Ooievaar met haar dunne lippen en zuinige mondje tot de warme moeder die nooit haar eigen verlangens voorrang zal geven.

Grappig genoeg – of achteraf grappig, maar niet op dat moment - stuurt hij me die ochtend een video van Marcel Musters die de lust bezingt. Ik moet er later enorm om lachen. Op dát moment legt het de vinger wel heel erg op de zere plek.

Ik sta mezelf doodgewoon niet toe om lust te voelen.

Ik denk beter over mezelf en over hem en mij, als we elkaar schrijven of liedjesteksten en romanfragmenten sturen dan wanneer we luid kermend liggen te vrijen. Ik lees hem liever gedichten voor dan dat we zweten van allerlei seksinspanningen. Ik heb doodgewoon gêne over dat ik zo lustig ben. Waarom? Waar komt dit vandaan? Waarom ben ik zo ontzettend zedig in het diepst van mijn gedachten?

Gelukkig heeft hij geen last van mijn moeilijke denkwereld. Hij is een verliefde man die alles aan mij prachtig vindt. Ook de stormen in mijn hoofd.