Alleenstaande moeder Dylana krijgt hulp van een buurtgezin: “Opvoeden in je eentje is pittig”

“Opvoeden in je eentje, dat is best pittig af en toe”, vindt Dylana de Graaf. “Helaas heb ik weinig familie en kennissen waar ik af en toe op kan terugvallen.” Toen Dylana werd gewezen op Buurtgezinnen, dat sinds 2018 in Woerden loopt, was ze meteen enthousiast. “Af en toe wat tijd voor mezelf. Ja, ik was ervan overtuigd dat dat me wel ging helpen.”

Niet alleen

Iris Meijerink koppelt vanuit Buurtgezinnen ouders die wel wat steun kunnen gebruiken aan een stabiel gezin in de buurt. “Zo krijgen kinderen wat extra liefde en aandacht en worden ouders ontlast.” Dat doet Meijerink nu bijna vijf jaar. In die tijd heeft ze voor zestig vraaggezinnen een steungezin gevonden. “Er zijn veel gezinnen die het lastig hebben. Bijvoorbeeld door een scheiding, geldzorgen of ziekte. Het is fijn als zij er niet alleen voor staan. Buurtgezinnen is opgericht om ervoor te zorgen dat problemen niet van kwaad tot erger gaan.”

In Woerden doet zich op dit moment een bijzondere situatie voor, volgens Meijerink. “Er hebben zich meer steungezinnen dan vraaggezinnen aangemeld. Dat is ontzettend fijn, want niet alle gezinnen zijn een match met elkaar. Het is goed als er wat te kiezen valt en de gezinnen ook echt een klik hebben met elkaar.”

Die klik is er in sommige gevallen meteen. Sjoukje van Engelen werd razendenthousiast toen ze de oproep van Dylana en Mayson zag. “Mijn man en ik hebben twee kinderen. En dat vinden we eigenlijk wel goed zo. Maar we hebben nog wel de ruimte om er af en toe te zijn voor een ander kind”, laat Sjoukje weten. “Het profiel van Dylana en Mayson sprak ons erg aan. Wij zijn redelijk makkelijk en hebben weinig regels. Zo staat Dylana ook in het leven. Daarnaast wilden we graag een jonger kindje. Hoe we met een puber om moeten gaan, dat weten wij namelijk ook niet”, vertelt Sjoukje. “Oja, en we hebben allebei veel dieren in huis.”

Rust

De match was duidelijk. Sinds ruim een jaar komt Mayson gemiddeld een dag per week bij de Van Engelens op bezoek. “Voor mij geeft het echt wat rust”, vertelt Dylana. “Op die dag ga ik bijvoorbeeld lekker het huis schoonmaken en maak ik langere wandelingen met de hond.”

Ondertussen zijn Sjoukje en haar man Wesley van Engelen ook dolblij met de komst van Mayson. “We vinden het supergezellig. Hij komt hier ook niet echt op bezoek, maar hij draait gewoon mee in het gezin. Dat ging vanaf minuut één al supersoepel. Het is een verrijking voor het gezin”, vertelt Wesley. “Hij hoort er echt bij”, vindt Sjoukje.

Tekst gaat verder onder de foto.

Aftellen

Dat ervaren ook de kinderen van Sjoukje en Wesley. “We vinden Mayson superlief en grappig”, zeggen Elin (8) en Finn (6). “Ze tellen altijd de nachtjes af totdat hij weer komt”, aldus de ouders.

Dylana ziet vooral dat haar zoon bij de familie Van Engelen een vaderfiguur heeft gekregen. “Dat is ontzettend mooi om te zien. Hij stoeit graag met Wesley”, ziet ze. “Ja, dat is toch wel bijzonder. Het jongensgedrag komt toch wat meer naar boven bij mij”, aldus Wesley.

Ook voor vragen over de opvoeding kan Dylana bij haar steungezin terecht. “Ik wil Mayson graag op een potje leren plassen, maar weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Dat soort dingen overleg ik met Sjoukje. Dat is superfijn”, laat ze weten. “Soms heeft Mayson driftbuien. Dan heb je het er samen over en hoor je toch een stukje herkenbaarheid. Ook daar haal ik steun uit.”

Dat is volgens Iris Meijerink de kracht van Buurtgezinnen. “Het is geen oppas. Het zijn ouders die andere ouders helpen en elkaar laten weten dat je als ouder goed genoeg bent.”

Bron: AD