Barbara: “Ik zag altijd een beetje op tegen sinterklaas, maar dit jaar voelt het anders”

Bijna sinterklaas

Is het omdat we twee jaar lang zo dicht op elkaar hebben geleefd? Of heb ik mijn rol in mijn gezin de afgelopen tijd serieuzer genomen dan anders? De sinterklaastijd komt eraan. Zag ik daar normaal altijd een beetje tegenop, dit jaar is dat anders. Tijdens lange wandelingen met de hond heb ik in gedachten voor het hele gezin al surprises bedacht: onderwerpen waarmee ik ze wil confronteren of complimenteren en dingen om ze mee te pesten. Want ja, de zoveelste gestolen fiets vráágt om een goed gedicht. De duizend verstopplekken voor de spelcomputer en snoep in ons huis vormen natuurlijk de perfecte speurtocht. De nachtelijke liefde voor hompen kaas met mosterd is een prachtig thema voor een smeerpoetssurprise. De huisgenoot die het liefst maar één keer per week doucht, de huisgenoot met onvoorspelbare moodswings, de onnavolgbare woordgrappen waaraan maar twee van de vijf huisgenoten plezier beleven, de muziek(wan)smaak van de jongens versus die van de meisjes… Inspiratie genoeg na twee intensieve jaren waarin we toch echt heel veel thuis zijn geweest. Bijna zou ik emotioneel met Veldhuis & Kemper meezingen: ‘In dit huis. Met z’n deuren en muren. Al die duizenden uren. In dit huis. Het is maar steen. Maar zonder jou is het er geen.’ Maar ja. Ik weet niet wat mijn huisgenoten voor mij in petto hebben. Wél weet ik dat ze me niet zullen sparen. Dus het is te vroeg voor sentimentaliteit. Eerst pakjesavond maar eens afwachten.