Soms is een situatie zo bizar, ongewenst of ongemakkelijk, dat we met onze mond vol tanden staan en niet weten hoe we moeten reageren. Iedere week vertelt een lezeres in ‘Waarom heb ik toen niets gezegd?’ over zo’n voorval. Deze week Carola (50), bij wie een massage een vreemde wending kreeg.
Carola: “Door het protserige Egyptische resort loop ik richting de spa. Er staat een hoofdmassage op het programma. Daar ben ik wel aan toe na de afgelopen stressvolle maanden in het ziekenhuis waar ik als verpleegkundige werk. Eenmaal aangekomen doet een jonge Egyptische man de deur open. Ik schat hem een jaar of dertig. Met handgebaren - hij spreekt geen Engels - vraagt hij me mijn blouse en beha uit te doen. Waarom, denk ik. Ik kom toch alleen voor een hoofdmassage? Ach, hij is hier de masseur, hij zal het wel weten, stel je niet aan. Ik wuif mijn vreemde voorgevoel weg. Maar achteraf baal ik dat ik toen niet meteen op mijn strepen ben gaan staan. Deze masseur had heel andere plannen.
Als vrouw alleen
‘Ik zoek een plek waar ik als vrouw alleen veilig op vakantie kan’, zei ik een paar weken voor die bewuste massage tegen de vrouw van het reisbureau. Dit Egyptische resort was volgens haar perfect. ‘Mevrouw, maakt u zich geen zorgen. Er gaan hier vaker mensen alleen naar toe’, drukte ze me op het hart. Eenmaal aangekomen in het resort viel me direct op dat er alleen maar mannen werkten. Het gaf me een vreemd gevoel. De blikken, de begroetingen: het was alsof er anders werd gekeken naar een vrouw die zonder man op reis was. Afkeurend.
Heel hard gillen
Maar ik besloot er iets van te maken en boekte die massage. Terwijl ik mijn bovenkleding uitdeed, schoot nog door mijn hoofd: als er toch iets gebeurt, kan ik altijd heel hard gillen. Er liggen vast mensen in andere massagekamers die me horen. Gek genoeg voorvoelde ik al onheil. Ik ging liggen en de masseur beval me met mijn handpalmen omhoog te liggen. Vreemd, maar het zal wel.
Iets warms in mijn hand
Een massage bleef uit. Deze jongeman streelde een beetje over mijn nek en stond heel dicht tegen de massagetafel aan. Er hing een vreemde vibe in de kamer. Ineens stopte hij met masseren. Het werd heel stil en toen voelde ik het: iets warms in mijn linkerhand. Het was alsof de massagetafel onder me vandaan zakte. Dit voelde ik toch niet echt? Maar tijdens mijn werk breng ik regelmatig katheters in. Ik wist donders goed wat ik voelde: ik had de piemel van de masseur in mijn hand.
In mijn hoofd kwam een lichte paniek op. Ik schatte mijn kansen in. Wat moest ik doen? Gillen? Wegrennen? Hoe veilig is het als ik nu stennis schop? Tien hele lange seconden liet ik het gebeuren, tot ik uit een impuls keihard begon te lachen. Wat een goed verhaal voor thuis! Dat schoot door mijn hoofd. Achteraf denk ik dat ik mijn schrik maskeerde met humor en luchtigheid. Daar ben ik goed in. Een paar seconden later schoot ik toch omhoog. Mijn lichaam kwam in de vluchtstand. ‘Sorry, sorry, sorry’, hijgde ik geschrokken terwijl ik mijn spullen bij elkaar griste en wegrende. Zo hard mogelijk naar mijn kamer.
Bange nachten
De laatste vier dagen van mijn vakantie waren vreselijk. Ik kwam de masseur continu tegen. In de gang bij mijn kamer, bij het buffet. Steeds schrok ik weer. Zou hij nog iets bij me uithalen? Ik durfde geen melding te maken bij de receptie. Er werkten alleen maar mannen en ik had geen idee hoe er in de Egyptische cultuur naar vrouwen en seksueel grensoverschrijdend gedrag werd gekeken. De rest van mijn trip heb ik daarom uitgezeten op mijn slaapkamer, met een boek. ’s Nachts barricadeerde ik de deur. Je haalt je van alles in je hoofd. Ik was bang dat de masseur me zou komen opzoeken.
‘Vervelend’
Bij terugkomst heb ik direct melding gemaakt van het incident bij de reisorganisatie. ‘Oh, vervelend’, was de enige reactie. Ik hoop van harte dat ze geen andere vrouwen in hun eentje naar dit resort sturen. Want het is ronduit onveilig.
Voor mezelf opkomen
Een ‘goed verhaal voor thuis’ is het niet geworden. Ik lach er nog wel eens om, maar dat lukt niet altijd. Ik baal dat ik toen niets heb gezegd. Ik had voor mezelf moeten opkomen. Nu doe ik dat wel iets meer. Ik ga regelmatig naar de fysio en om problemen voor te zijn vraag ik altijd om een vrouw. Stom, maar het voelt beter. Ook reis ik iets minder ver. Hooguit naar een appartementje op Kos. Zónder hoofdmassage.”
