COLUMN: Sylvia laat geld in de pinautomaat zitten

9.29

Even geld pinnen, want ik ga zo naar de markt. Zelfs daar kun je tegenwoordig bij sommige kraampjes met je pas betalen, maar lang niet overal. En ik moet vanmiddag de schoonmaakster nog betalen: nou, met honderd euro kom ik een heel eind.

9.37

Er is één oude dame voor me. Oneindig langzaam voert ze de verplichte handelingen uit, turend op het beeldscherm. De code tikt ze in met het puntje van haar tong uit haar mond van inspanning, haar andere hand beschermend om het toetsenbord, tegen meekijkers. Ach gos. Terwijl ik wacht, denk ik aan vroeger, toen de pinautomaten net bestonden. Een soort wondermachine was het, maar je moest wel vaak lang wachten. Er waren er maar een paar, in de stad. Maar wat een verademing, na dat gedoe met betaalkaarten en kascheques. Ha, ik ben aan de beurt.

9.42

Kijk mij dat nu eens even vlot intikken, 1,2,3,4, honderd euro graag, nee, ik hoef geen bonnetje, wie zijn toch al die mensen die een bonnetje vragen en het vervolgens laten liggen? Tientallen weggegooide papiertjes bij die automaat, waarom? Over zulke dingen kan ik lang piekeren.

9.45

Als ik wil wegfietsen, word ik op mijn schouder getikt door een zwerverig type. Hij draagt drie jassen over elkaar en heeft van dat klonterige haar. "Hé, wacht even…", begint hij met een bier-adem. Nee, hier heb ik geen zin in. "Sorry, geen tijd", roep ik en fiets weg. Als ik omkijk, zie ik hem op zijn voorhoofd wijzen.

10.01

Ik loop over de markt en voel me toch een beetje schuldig. Maar ik had ook geen kleingeld om die man te geven. Alleen die twee briefjes van vijftig die ik net had gepind. Wacht even. Waar zijn die? Waar is mijn honderd euro? Neeeeee! Ik heb mijn geld in de automaat laten zitten! Gauw terug!

10.05

De pinautomaat is verlaten en mijn geld is weg. Wat ben ik toch een rund. Ik durf het bijna niet te vertellen, maar dit is al de derde keer dat me dit overkomt. Waarom moet ik altijd zo nodig aan andere dingen denken als ik geld aan het pinnen ben? Stom, stom, stom. Honderd euro naar de maan.

10.11

Erger nog: Ik ben niet alleen stom, maar ook een slecht mens. Die zwerver wilde mij waarschuwen en ik ben gewoon weggefietst. Ik schaam me dood. Nou, nieuw geld trekken dan maar, er zit niets anders op.

10.14

Daar! Daar bij de visboer staat de zwerver een haring te eten! Van mijn geld! Zal ik...

10.16

Ik doe niks. Hij mag het houden. Hij heeft het harder nodig dan ik en het is mijn eigen stomme schuld. Doe ik ook nog iets góeds, vandaag.

Columnist Sylvia Witteman (50) is getrouwd, heeft een dochter (17), twee zoons (14 en 11), een achterlijke kat Lola (7), een jong katje Siepie en een (soms lastige) vader en moeder. Meer columns van Sylvia lees je hier.

Beeld: iStock