De dag nadat – ik besloot te stoppen met drinken

"Een paar maanden geleden maakten we de afspraak 2 wijntjes per dag, en mijn man hield toezicht. Na 2 wijntjes verdween de fles in de afgesloten kast, waar alleen hij de sleutel van heeft. Dan kon ik niet in de verleiding komen om meer te drinken. Maar de afgelopen week heeft hij de fles elke avond op het aanrecht laten staan en heb ik hem elke avond leeggedronken. Hij was mijn gezeur zat. ‘Ah Jan, nog één wijntje.’ Ik kon gewoon niet stoppen na 2 glazen. Elke avond kregen we er ruzie over, tot hij het opgaf en boos riep: ‘Zuip het dan maar op!’ Best grof, maar het werkte wel. Gisteren leek het alsof er na een halve fles een knop omging. De rest van de wijn heb ik door de gootsteen gespoeld: waar was ik mee bezig? Op mijn leeftijd en met de medicijnen die ik slik, mag ik eigenlijk helemaal niet drinken. Gisteravond nam ik me het besluit om dan maar nóóit meer te drinken."

Leuker en gezelliger

"Hoe kan het toch dat ik het zo ver heb laten komen? Ik heb een lieve man, 2 prachtige dochters, een mooi huis, genoeg geld. Ik heb weinig om me ongelukkig over te voelen, en toch is er altijd die onrust in me. Die verdwijnt pas als ik een paar borrels drink. Door drank voel ik me opener, rustiger, vind ik de wereld veel leuker en gezelliger. Zou het komen door het kind dat ik op mijn 22e tijdens de bevalling verloor, door de altijd drukke zaak die mijn man heeft gehad, ons pleegkind dat veel energie kostte? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik langzamerhand steeds meer ben gaan drinken. Eerst alleen na vijven, maar er zijn ook perioden geweest dat ik ’s morgens om 10 uur al mijn eerste glas nam. Een fles, 1,5 fles per dag dronk ik. Soms 2. Behalve mijn man en kinderen weet niemand van mijn probleem. Ik dronk veel, maar was zelden echt helemaal lam, dus ik denk dat het niemand ooit is opgevallen. Gezellig een wijntje, het hoort er zo bij."

Gebroken schouder

"Mijn man vertelt me over alle keren dat het wel echt misging. Ervaringen die ik liever verdring. De avond dat ik viel en mijn schouder brak, die andere keer dat we ’s nachts nog naar het ziekenhuis moesten omdat ik overal pijn had, de leugens die ik hem heb verteld. Dingen die ik nooit meer mag vergeten, wil deze poging om te stoppen kans van slagen hebben.”

Hoe gaat het nu

"Het is nu 4 maanden geleden dat ik besloot om echt te stoppen met drinken. Een paar keer is het misgegaan. Als er drank in huis is, zoals laatst tijdens een feestdag, kan ik het niet laten om stiekem toch een paar glazen te drinken. Als ik de kans krijg gaat de fles nog steeds leeg. Maar zolang ons huis alcoholvrij is, gaat het goed. Mijn kinderen accepteren het en als ze er zijn, drinken we thee of koffie. Ik vind er niks aan en zou dan dolgraag een glas wijn willen, maar ik weet: bij mij blijft het nooit bij één glas. Ik ga door. Nooit meer drinken is de enige oplossing als je een alcoholist bent. Zo heb ik mezelf lang niet willen zien, het viel wel mee met mij, vond ik. De eerste keer bij de AA moest ik het hardop zeggen: ‘Ik ben Annelies en ik ben alcoholist. Ik weigerde; ik vond mezelf een eerbare vrouw, geen alcoholist. Maar na alles wat er is gebeurd kan ik het niet meer ontkennen."

Te oud

"Ik heb nu zo vaak geprobeerd het bij die 2 wijntjes te houden dat ik weet dat dat geen optie meer is. De zucht naar drank zal voorlopig nog blijven, maar ik merk dat het langzaam minder wordt. Kon ik eerst 6 uur lang denken dat ik wijn wilde, nu wordt het na 4 uur al rustiger in mijn hoofd. Soms neem ik een oxazepam om rustig te blijven. Ik heb van de wijn genoten en er veel plezier van gehad, maar ik ben er te oud voor geworden, mijn lichaam kan het niet meer aan. Als ik drink krijg ik door de medicijnen die ik slik last van mijn maag, ik ben doodsbang dat ik een keer een maagbloeding krijg of iets. Als ik nu ik bijna 70 ben nog leuke jaren wil hebben, zal ik dit vol moeten houden."

LEES OOK:

• De 15-jarige zoon van Helen had een alcoholvergiftiging
• Dagboek van een alcoholverslaafde: “Eén glas en ik ben verloren”
• Waarom ik denk dat een alcoholverbod voor kinderen niet werkt

Interview: Rosa Koelemeijer. Beeld: iStock