Jessica (39): “Meteen als ik wakker word, ben ik ontzettend chagrijnig. Ik stoot mijn teen tegen de drempel van de badkamer en even later mors ik koffie op mijn nette trui. En dan moet de dag nog beginnen.
Het liefst zou ik weer in bed kruipen met de deken over mijn hoofd, maar ik heb een afspraak bij de kapper. Als ik even later in de stoel zit, vraagt mijn vaste kapster hoe het gaat. ‘Goed’, lieg ik. Ik vertel haar niet wat ik gisteren van een vriendin te horen kreeg: dat de nieuwe vriendin van mijn ex Erik zwanger is. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en zie het verdriet in mijn ogen.
Zes jaar zijn Erik en ik samen geweest. Vanaf het begin had ik een sterke kinderwens – ik was de dertig al even gepasseerd. Soms begon ik er voorzichtig over, maar Erik wuifde het onderwerp altijd weg. Hij bleef maar zeggen dat hij daar nog niet mee bezig was. Dat snapte ik in het begin wel, maar na drie jaar samen kon ik er niet meer omheen: ik wilde zó graag een gezin. Erik bleef er vaag over. Hoewel ik stapelgek op hem was, begon ik te twijfelen aan onze relatie. Wat als hij er nooit klaar voor zou zijn? We kregen steeds vaker ruzie over het onderwerp. Ik begon te fantaseren over stiekem stoppen met de pil, maar vond dat ik dat niet kon maken tegenover hem. Moest ik het dan toch maar uitmaken?
Keuze
Na vijf jaar zette ik hem voor het blok: het was proberen een kindje te maken óf ik zou bij hem weggaan. Erik stemde in met mijn kinderwens, maar ik merkte dat hij niet overtuigd was. Toch was ik blij. Als het kind er eenmaal zou zijn, zou hij zeker bijdraaien en hartstikke gek op de baby zijn, dat wist ik zeker. Dat was ook wat hij tegen mij zei. Toen ik op een dag een positieve zwangerschapstest vasthield, was ik dolgelukkig. Ik vond het een enorme domper toen Erik niet enthousiast reageerde. Sterker: hij was boos op me, omdat ik het hem ‘op een verkeerd moment’ vertelde. Ik had het me allemaal heel anders voorgesteld… Toen ik na vijf weken een miskraam kreeg, was ik intens verdrietig. Erik was lief voor me, maar ik kreeg ook het gevoel dat hij opgelucht was. Na de miskraam hebben we geen seks meer gehad. In het begin wilde ik zelf niet, later hield Erik de boot af. Het ging steeds slechter tussen ons, totdat Erik het op een dag uitmaakte. Ik was inmiddels 38 en stond met lege handen.
Geschokt
Als ik de kapperszaak verlaat, voel ik me iets beter. Mijn haar zit in elk geval goed. Ik ga bij een vriendin op bezoek, nog voor haar verjaardag. Nine heeft drie kinderen. Met een zucht doet ze de deur open, duidelijk gestrest. Ze wordt gék van die koters vandaag, zegt ze. Ze zijn enorm druk en het huis is een chaos. Toch zou ik er veel voor over hebben om met haar te ruilen. Ik vertel haar dat Erik een kind krijgt. Ze reageert geschokt. ‘Wat?! Hij heeft jou zes jaar aan het lijntje gehouden en nu wordt hij na vijf maanden al vader?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Ja. Blijkbaar wilde hij gewoon geen kind met míj.’ Nine trekt meteen een fles wijn open, ook al is het pas half drie ’s middags. Het helpt even, al snel hebben we het toch gezellig.
Als ik weer thuis ben, gooi ik een diepvriespizza in de oven en schenk mezelf nog een wijntje in. Vandaag mag het. Ik weet dat ik me er niet beter door ga voelen, toch check ik Eriks Instagram. Nog geen aangekondigd babynieuws, wel een verliefde foto van hen samen op een boot. Ik voel een steek in mijn maag. Eriks blauwe ogen en mooie bos haar. Zijn nieuwe vriendin is ook net een fotomodel, die baby zal wel superknap worden. Na de pizza swipe ik maar weer eens door Tinder. Wat een treurige bedoening is dat toch, ik zie werkelijk geen enkele man die me aanspreekt. Al om halftien ga ik naar bed, het is mooi geweest voor vandaag. Ik denk aan mijn verjaardag, over een paar maanden word ik veertig. Dan neem ik een besluit over iets waar ik al vaker aan gedacht heb: ik ga het alleen doen, proberen een kind te krijgen. Ik kan dit. Ik wil dit.”
