Christien (53): “Als ik wakker word, ben ik brak. Ik slaap altijd slecht als ik tot veel te laat op mijn telefoon heb gezeten. Gister kreeg ik ineens een mailtje van mijn jeugdliefde, met als onderwerp: Kevin from Scotland. Na al die jaren had hij me opgezocht. Niet al te ingewikkeld trouwens, vanwege mijn werk heb ik een eigen website. Eerlijk gezegd had ik hem ook weleens gegoogeld, maar veel verder dan dat hij headmaster bleek te zijn van een middelbare school, was ik niet gekomen. Foto’s vond ik niet.
Sinds gisteravond weet ik hoe hij er nu uitziet: nog steeds knap. Wat minder zwart haar, dezelfde prachtige Romeinse neus, nog steeds mooie tanden en als klap op de vuurpijl: helderblauwe ogen, met inmiddels heel veel lachrimpels ernaast. Eenmaal overgestapt op WhatsApp vlogen de foto’s, grappen en grollen over en weer. Mijn Schot van toen is nog altijd even charmant, welbespraakt en grappig als toen.
De afgelopen 25 jaar
Ik kijk op mijn wekker en sta op voor het ontbijt. Terwijl ik de tafel dek voor mijn gezin, hoor ik appjes binnenkomen: Kevin. Hij belooft later op de dag een lange mail te sturen. Ja, meneer blijkt met pensioen, dan heb je daar tijd voor, denk ik valsig. Op je achtenvijftigste met pensioen gaan, wie dóet dat? Zo on-sexy. Aan het eind van mijn pauze open ik de mail, waarin hij me bijpraat over zijn wel en wee van de afgelopen vijfentwintig jaar. Over zijn overleden moeder en zijn huwelijk met Diana, dat heel wat ups en downs heeft overleefd. Mijn man Hans en ik waren bij hun huwelijk in Edinburgh in 1997. Hans was zelfs bij de stag party en was verrast hoe stomdronken de bruidegom werd, die de dag erop zijn ja-woord zou geven. Daar keek ik dan weer niet van op, want ik wist hoe dol op drank hij was.
Ik was head over heels
Vijftien was ik toen ik stapelverliefd op hem werd: precies de leeftijd van mijn dochter nu, bedenk ik. Hij was mijn eerste grote liefde. Ik zat met een vriendin op een stoepje toen hij voorbijliep, nog even omkeek en tegen een lantarenpaal knalde. Mijn vriendin en ik vielen om van het lachen. Hij sprak ons aan en de rest van de dag zaten we met z’n drieën in een parkje. De volgende dag gingen we samen naar Haarlem. We liepen hand in hand, hij gaf me een kettinkje en in een park kreeg ik mijn eerste, geweldig goeie zoen. Ik was head over heels, al kon ik daar niet zo veel mee. Hij had hier gewerkt als seizoensarbeider en keerde terug naar Londen, om verder te studeren. We schreven elkaar lange brieven. Daar heb ik nog steeds plezier van, want mijn Engels is uitstekend. Ik vind het bijzonder om te lezen wat hij allemaal heeft meegemaakt. Het verbaast me niet dat hij mailt dat hij jarenlang een drankprobleem heeft gehad. Dat was een van de redenen waarom ik onze relatie zo rond mijn negentiende beëindigde.
Mooi dat ik daaraan ben ontsnapt
Tijdens het avondeten vertel ik mijn gezin over het hernieuwde contact met mijn jeugdliefde. Toch bijzonder dat mijn dochter nu net zo oud is als ik toen! Dat ze me een blik toewerpt die leert dat ze het volkomen oninteressant vindt, mag de pret niet drukken. Als ik later op de avond aan een lange mail terug wil beginnen, stelt mijn man voor verder te kijken naar onze favoriete tv-serie. Ik klap direct mijn laptop dicht. Na twee afleveringen Homeland ga ik naar bed en lees nog even verder in – ik verzin dit niet – mijn boek De weg naar Cliffrock castle van de Nederlandse Josephine Rombouts, die jarenlang als housekeeper op een Schots kasteel werkte. Bij elke pagina denk ik: mooi dat ik daaraan ben ontsnapt. Ik ben intens tevreden met mijn eigen, allerleukste Nederlandse meneer en mijn leven hier. Ik was een kuiken, heb best wel stomme beslissingen genomen her en der, maar dit was de juiste.”
