De dag nadat – mijn vader overleed

Lianne (45): “Toen mijn vader besloot niet meer behandeld te willen worden en uit het ziekenhuis kwam om thuis te kunnen zijn, zijn mijn broer en ik meteen met onze gezinnen naar Delft gereden. Om beurten zijn we bij hem geweest. Mijn vader lag in bed en ik bleef bij hem liggen en hield zijn hand vast. ‘Nu wil ik echt gaan slapen’, zei hij. Daarna kwam hij in een soort slapende toestand tot hij overleed. Ik ben heel blij dat we nog zulke mooie dagen met elkaar hebben gehad. Tien jaar geleden heb ik mijn moeder al verloren en ik weet hoe belangrijk het is om straks mooie herinneringen te hebben. Eerst komt de pijn, maar die zal minder worden en dan heb ik de herinneringen die me altijd zullen bijblijven.”

Leegte

“Het is nu een maand geleden dat mijn vader is overleden. Ik voel geen diepe rouw, wel een groot gemis en ik ben steeds nog zo moe. Alsof mijn hoofd nog vol zit met alles wat er is gebeurd. Na het overlijden van mijn vader heb ik tot en met de dag van zijn afscheidsdienst niet gewerkt, maar daarna vond ik het juist prettig om mijn dagelijkse routine weer op te pakken. De dag van het afscheid was zwaar en ook mooi. Het moment dat de kist uit het huis naar de rouwauto werd gebracht vond ik heel confronterend. Dat voelde als echte leegte. Ik realiseerde: hij komt niet meer terug op de plek waar hij zich het prettigst voelde.”

Minder glans

“Maar het was ook een dag vol mooie verhalen, muziek, lieve familie en vrienden. We keken ook weer het filmpje dat we de dag na zijn overlijden hebben gekeken. We borrelden en hadden daarna een etentje in het bedrijf dat hij heeft opgebouwd. Nu gaat het leven weer verder. Met veel fijne mensen. Maar wel met iets minder glans. Het besef dat ik nu geen ouders meer heb en het idee dat ik niemands kind meer ben vind ik zwaar.”

Wil je niets meer missen van Libelle? Neem een abonnement op het blad. Profiteer nú van onze speciale aanbieding: 8 nummers voor slechts € 19,95.

BEKIJK OOK DEZE VIDEO: Suzanne (56): “Laat me maar overlijden zoals ik slaap”

Tekst: Rosa Koelemeijer. Beeld: iStock