Susanne (35) kwam er via een NIPT-test achter dat haar ongeboren kindje het downsyndroom heeft. Vier maanden na de geboorte van haar kindje vertelt ze hoe het nu gaat.
Susanne: “Pippi is nu vier maanden oud en ze doet het ontzettend goed. Nog geen seconde heb ik gedacht: o wat erg. Ik zie nauwelijks aan haar dat ze downsyndroom heeft, alleen op foto’s valt het me soms op.
Onze andere kinderen zijn ook helemaal verliefd op haar. Mijn zwangerschap was pittig nadat we te horen kregen dat Pippi down heeft. Tijdens de twintigwekenecho kregen we te horen dat ze een hartafwijking had, waaraan ze met drie maanden oud zou moeten worden geopereerd. Dat was even slikken, maar de zwangerschap afbreken – wat tot 24 weken mag en ons steeds weer werd gevraagd in het ziekenhuis– was nog steeds geen optie voor ons.
Borstvoeding
Rond de dertig weken kreeg ik weer een echo. Pippi leek het Dandy-Walker syndroom te hebben. Ze had te veel vocht in haar hoofd en dat zou betekenen dat we een ernstig gehandicapt kind zouden krijgen. Dat is het enige moment dat ik heb uitgeroepen: ‘Waar zijn we aan begonnen?’ Een paar dagen later zei de gynaecoloog dat hij de echo goed had bekeken en het niet zo zwart-wit zag, de kans was groot dat de afwijkingen zouden meevallen. De rest van de zwangerschap ik me volledig vastgehouden aan zijn woorden. Bovendien gaf Pippi me nooit het gevoel dat ze het slecht had daarbinnen.
Ik was doodsbang voor de bevalling, die met 37 weken werd opgewekt. We wisten niet hoe erg ze eraan toe zou zijn. Een hele rits kinderartsen en een couveuse stonden al klaar. Toen Pippi werd geboren, was ze práchtig. Gelukkig werd ze niet weggehaald, ze mocht gewoon bij me liggen. En, wat ik zo ontzettend mooi vond, ze dronk meteen bij me. Ik was gewaarschuwd dat je kinderen met Down geen borstvoeding kunt geven vanwege hun dikke tong, maar het lukte. Ik heb gehuild van geluk, wat een ontlading!
Gelukkig
Na drie maanden had Pippi eigenlijk geopereerd moeten worden aan haar hart, maar het was niet meer nodig! Ook het vocht in haar hoofd lijkt niet te veel. Ze is de meest makkelijke en vrolijke baby, ze is zo ontzettend welkom.
Laatst zei een moeder tegen me: ‘Wat knap van jullie, ik weet niet of ik een kindje met Down had gehouden.’ Ze dacht waarschijnlijk iets liefs te zeggen, maar ik vond het zo erg. Daarmee zei ze eigenlijk dat mijn kind geen bestaansrecht heeft. Ik wil mensen graag laten zien dat kinderen met Down er ook mogen zijn, dat het leven niet zo maakbaar is als we denken. Tegen mijn andere kinderen zeg ik: ‘Misschien kan Pippi later wel niet naar school, maar het gaat erom dat ze gelukkig is.’ Wij ‘gezonde’ mensen kunnen juist veel van kinderen als Pippi leren.”
Susanne blogt over haar gezin. Kijk op deblomsteeltjes.nl en Instagram: @deblomsteeltjes.
De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!
