De wondere wereld van Fiona Hering
“Leuk zeg, dat je tegenwoordig ook stukjes schrijft”, zeggen mensen vaak tegen haar. Terwijl het daar nu juist allemaal mee begon, bij De Telegraaf. 22 jaar lang versloeg Fiona Hering daar als modejournaliste alles wat hot en happening was.
En gaf ze wekelijks in haar column een hilarisch inkijkje in haar modeleven én in haar bestaan als hardwerkende alleenstaande moeder met een Italiaanse ex.
En ook in haar leven met grote liefde Giel, met wie ze nog een kind kreeg. Toch kent het grote publiek haar vooral als lifestyle-deskundige van RTL Boulevard.
Jouw leven is mode, mode en nog eens mode.
“Nou ja, dat wil zeggen: mode is mijn werk en mijn werk is een groot onderdeel mijn leven”, zegt Fiona Hering. “Ik kan blij worden van een paar prachtige Prada-schoenen, Louboutins of een nieuwe, modern-klassieke Céline-tas. Maar dat betekent dus niet dat er voor mij niets anders op de wereld bestaat dan kleding. Mensen verontschuldigen zich vaak over hun kleding bij mij, dat het niet de juiste roklengte zou zijn of dat hun schoenen kapot zijn en dat ik dat vast wel heb gezien. Maar daar ben ik echt niet de hele dag mee bezig. Ik vind het leuk als mensen er leuk uitzien, maar ik beoordeel zelden privé iemand om zijn uiterlijk.”
Inmiddels is Fiona ten huwelijk gevraagd. Door haar vriend Giel ten Bosch, op het dak van een hotel in New York. Vijf jaar geleden ontmoette ze hem bij De Telegraaf. Hij was ‘de nieuwe jongen van financiën’.
Hij: nuchter en sportief, jij op hoge hakken tussen de celebrities. Hoe gaat dat samen?
“Giel is het beste wat me is overkomen. Hij zorgt ervoor dat ik mezelf niet voorbij ren. En niet iedere avond weer ergens acte de présence geef op een opening, modeshow of première. Fijn, want het liefst doe ik gewoon samen met Giel Zola in bad. Met inmiddels twee kinderen is het een stuk drukker geworden. Giel is een geweldig leuke papa. Voor Zola én India. Dat was al vanaf dag één. Hij heeft er geen seconde een punt van gemaakt dat ik al een kind had en hij ziet India ook echt als zijn eigen kind.”
