Eenzaam? Neem (g)een robot

Er bestaan natuurlijk allang huisdieren die op batterijen lopen en keffen. Vaak hebben ze rode of blauwe ogen. Als je geluk hebt geven ze nog licht ook. En als ze lopen hoor je iedere beweging. Grrr- grrr- kef- kef -grr- grr. Zulke huisdieren zijn bedoeld als speelgoed voor kinderen. De meesten spelen er 3x mee en smijten het ding dan verveeld in de kast.

Toch is er een fabrikant die heilig gelooft in dit product. Sterker nog, die het voor eenzame ouderen heeft doorontwikkeld. En dan niet om er 3x naar te kijken en in een kast te smijten – nee, als surrogaat gezelschap. Als levensgezel. "We geloven dat iedereen behoefte heeft aan interactie en een beetje genegenheid, ongeacht de levensfase waarin een mens zich vindt," schrijft Hasbro op hun website.

Of de knuffelkatten (van ongeveer € 92,- per stuk) ook in Nederland verkocht zullen worden, staat er niet. Maar gelukkig hebben we wel al de 'Paro': een knuffelzeehond voor ouderen. Een Z.E.E.H.O.N.D. Ik maak geen grapje.

Goed, de volwassen editie is natuurlijk veel beter afgewerkt. 'Niet van echt te onderscheiden,' beweert Metro. Maar hoe goed de nepper ook mag zijn, hij maakt je niet wakker door even in je oorlel te bijten of met z'n pootje tegen je gezicht te slaan.

Volgens Metro hebben deze replicahuisdieren wel degelijk voordelen. Maar veel verder dan 'liefde en gezelschap geven' komen ze niet. Dat lijkt me vrij eufemistisch. Als ik mijn oma zou afschepen met een ‘Joy For All Companion Pet’ zou ik mij de ogen uit mijn kop schamen. Want wat betekent zo'n cadeau nou écht? Ik heb geen tijd om langs te komen, dus je doet het maar met deze surrogaat.

Leuk hoor, dat ze spinnen als je ze aait, in slaap vallen als je even weg bent en op je schoot zitten als je zin hebt om te knuffelen, maar als de batterijen leeg zijn is het feest voorbij.

Mathilde Hoekstra is redacteur bij Libelle. Iedere week geeft zij haar beschouwing op het nieuws.