Hanneke: “Ik zat te glunderen naast mijn stoot van een verkering”

Hanneke Mijnster (aanstormend 40’er) leest, praat en schrijft het liefst over de liefde. Co-oudert vol overtuiging en vindt cola bij de lunch helemaal niet gek. Ze woont vlak bij de kust en zoekt al jaren een hobby. Deze week schrijft ze over bijkomen van de vakantie.

Deze vakantie ging het mis. Want hoewel mijn verkering en ik op vele fronten van het type opposites attract en “We vullen elkaar zo lekker aan” zijn, lijken we op één cruciaal punt akelig veel op elkaar. Te veel.

Dop naar de voorkant

In de meeste gevallen vind ik haar kalmte heerlijk, en zij mijn hysterie aandoenlijk. Kan ik vertederd kijken naar hoe zij haar voorraad thee, rijst en wasmiddelen drie rijen dik heeft staan en de yoghurt en melk altijd met de dop naar de voorkant in de deur van de koelkast zet. Terwijl zij bij mij met een glimlach de hagelslag uit mijn rommelige keukenla grabbelt en weet dat het antwoord op de vraag “Heb jij toevallig…?” eigenlijk altijd “nee” is. Elke dag naar de Appie is mijn uitje van de dag. We lachen erom met liefdevolle pretoogjes. Maar nu dus niet.

Waar we allebei namelijk nogal in uitgedaagd worden, is plannen. Zo kon het gebeuren dat we elkaar deze zomervakantie zo’n vier weken niet zagen. Onze vakanties wisselden elkaar zo rakelings af dat menig Excelkoningin er jaloers op zou zijn. Ja, lach maar. We brachten die langeafstandsrelatie naar een heel nieuw level deze zomer. We moesten het doen met tekst en beeld, en bellen als het grut uit spelen was. Op een bliksembezoek na, vooruit, maar dat was met alle kinderen eromheen. Nou, kijk elkaar dan nog maar eens diep in de ogen.

Welness

In plaats van de broodnodige tender love and care waren onze dagen gevuld met “Mama!”, “Mag ik?” en “Ik wil”. Allemaal van onze zoetgevooise bloedjes op plekken verdeeld over het hele land, behalve bij elkaar. En dus beloofden we onszelf afgelopen weekend, toen het eindelijk weer kon, een dagje wellness. Nou, dat bleek toch wel de allerbeste manier om zes weken zomerzeuren in één dag van je af te spoelen.

We kozen voor een poepsjieke sauna in Nijmegen. Die zou een bar hebben waar je al zwemmend je drankje kon bestellen. Hoe heerlijk om een hele dag allesbehalve Fristi en Chocomel te bestellen? Precies. En dus nipten wij dit weekend nakend aan een drankje met een rietje en veel munt. Lagen we te zweten in duizend-en-één-nacht-sauna’s, meditatiesauna’s en bloemenhokjes. Nu ben ik niet zo’n saunaganger, en al helemaal geen luxepoes, dus ik keek mijn ogen uit. Niet alleen naar de badhuisjes, ook naar de bezoekers natuurlijk (trouwe lezers weten wel waarom).

Hollands welvaren

Het is mooi mensen te zien in al hun verrukkelijks en vormfouten. Een mijnenveld aan moedervlekken, ongelijke benen, een taille waar een zandloper jaloers op zou zijn, ingegraveerde kunstwerken en tepels waar een ringetje door was gehaald. Ondertussen zat ik daar, hyperbewust van mijn eigen Hollands welvaren, af en toe wisselend van positie om die opgedane overvloed iets minder uit te dragen, te glunderen naast mijn stoot van een verkering. Keken we elkaar weer echt in de ogen en hadden we geen tekst meer nodig.

Eindelijk konden we weer zijn. Gewoon even zijn zonder haast. Met alles wat fijn is, en zij dan ook nog eens zo knap. Gelukkig voor ons blijkt uitgebreid sauna’en ook een van onze gedeelde talenten. Dus deze houden we erin. Ook voor de momenten dat we er minder aan toe zijn. Juist dan, zelfs. Want ook al hebben we te maken met kinderen, werk, en een lange afstand: voortaan zetten we onszelf op de agenda. En dat is echt romantischer dan het klinkt.