PREMIUMinterview
Heleen van Royen: “Voor mijn familie ga ik door het vuur”
De familiesamenstelling van schrijfster Heleen van Royen (56) is bepaald niet doorsnee. En het wordt steeds voller aan haar kersttafel. “Blijer kun je me niet maken.”
Sinds Heleen van Royen (56) van haar man Ton (60) scheidde, is haar eettafel er met kerst niet bepaald leger op geworden. Ton schuift nog altijd aan, net als Heleens partner Bart Meeldijk (35). En natuurlijk zoon Sam (25) en dochter Olivia (29), samen met haar man Pieter (41), hun zoontje Spencer en Pieters twee zonen uit een eerdere relatie. Ook Nathalie, een gemeenschappelijke vriendin van Heleen en Ton en haar achtjarige zoon Noah zijn altijd van de partij. Ton is Noahs vader, Nathalie vroeg hem om zaaddonor te zijn toen Ton en Heleen nog getrouwd waren. In Libelle vertellen ze er voor het eerst over.
Hoe is het zo gekomen dat Ton zaaddonor werd voor Nathalie?
“Ton kent Nathalie al vanaf de tijd dat ze samenwerkten bij de tv. Sindsdien is ze een vriendin van ons. Ze kwam geregeld langs toen we in Portugal woonden en op een avond vertelde ze dat ze graag moeder wilde worden, maar geen geschikte partner vond. ‘Als je een vader zoekt voor je kind, dan moet je deze hebben’, zei ik, naar Ton wijzend. ‘Kijk nou naar mijn kinderen, kijk hoe goed ze zijn gelukt, hoe gezond en ideaal ze zijn.’ Ik wist: Ton zou nooit raar gaan doen, het kind opeens opeisen of zo. En Nathalie is verstandig en lief. Dus dat zou wel goed komen. Het is precies zo gegaan als we allemaal hoopten, geweldig. I love it when a plan comes together. Het is zo leuk om Noah groot te zien worden. Hij is voor mij heel vertrouwd omdat hij lijkt op mijn eigen kinderen. Toen hij klein was, hing ik weleens boven zijn wieg en snoof ik diep in. O ja, dacht ik, zo roken mijn eigen kinderen ook. Ik vind het bijzonder dat het zo goed heeft uitgepakt. Voor Nathalie is het natuurlijk super, ze is zo blij met hem. En voor Noah is het fijn dat hij weet waar hij vandaan komt. Ieder mens wil toch een soort erkenning hebben van wie hij is.”
Hoe zit dat bij jou zelf?
“Ik heb dat niet, ik heb geen vader gehad. Ja, tot mijn dertiende, toen pleegde hij zelfmoord. Ik was nog echt jong. En tot die tijd was mijn vader ook niet zo met mij bezig, dus ik kan me weinig van hem herinneren. Ik heb nooit een echt gesprek met hem gehad. Ik weet ook niet hoe hij mij zag en dat is iets wat ik mis. Daarbij komt dat als iemand uit het leven stapt, de boodschap toch is: jij was in elk geval niet belangrijk genoeg om voor te blijven leven.
Dat doet iets met je. Barts vader, die helaas pas is overleden, was een echte vader. Bart had een goede band met hem. Dat gun je iedereen. Daarom ben ik blij dat Noah dat wel heeft. Ton is ook zo trots op hem, hij zal er altijd zijn voor zijn zoon. Noah hoeft zich nooit niet geliefd of niet gezien te voelen.”
Jij en Ton waren op het moment dat de donorkwestie ter sprake kwam nog gewoon getrouwd. Ben je nooit bang geweest dat het op de een of andere manier jullie relatie zou beïnvloeden?
“Geen seconde. Misschien speelde er zelfs wel iets van eigenbelang mee. Ik vond het óók geweldig omdat ik dacht: hoe leuk is dat, dan komt er nog een halfbroertje of halfzusje bij en kunnen we de familie nóg groter maken! Zonder dat ik zelf hoef te baren, haha. Ook Dominic en Logan, de kinderen van Pieter uit zijn vorige relatie, hebben we er gewoon gratis bijgekregen.”
Droomde je er als kind al van om later je eigen familie te hebben?
“Ik wilde altijd al graag een gezin. De laatste tijd denk ik daar vaak over na. Komt het doordat ik zelf opgroeide in zo’n ingewikkeld gezin dat ik daar nu zo’n hang naar heb? Misschien wel. Ik vind het fijn dat er mensen om me heen zijn van wie ik weet dat ze blijven. Dat hoeven geen bloedverwanten te zijn. Iemand als Nathalie hoort gewoon bij de familie. Dat geldt ook voor mijn ex Ton. Ik had het er van de week nog over met hem. ‘Wij kennen elkaar al dertig jaar’, zei ik. ‘Ik kan me niet voorstellen dat ik opeens zou zeggen: jou hoef ik nooit meer te zien.’ Dat kan helemaal niet, hij is en blijft familie. Ik wil altijd weten hoe het met hem gaat. Ik zou me echt geamputeerd voelen als hij er opeens niet meer was. Ik blijf ook gewoon Van Royen heten. Dat heeft ermee te maken dat ik met mijn eigen familie minder goed contact heb. Olivia, Sam en Ton horen bij mij en ik bij hen, dus ik zou niet anders willen heten.”
Waarom voel je je minder thuis bij het gezin waaruit je komt?
“Dat is niet helemaal goed gelopen door alles wat er is gebeurd. Wij doen nooit iets samen. Er is geen samenhang meer.”
Ben je toen je van Ton ging scheiden weleens bang geweest het nestgevoel dat jullie als gezin hadden kwijt te raken?
“Niet zo. Toen we gingen scheiden, was Olivia het huis al uit en Sam was zestien. Op een gegeven moment dacht ik wel: ik wil niet alleen in deze Portugese villa eindigen met twee honden. Dus ik was blij dat we op een gegeven moment allemaal weer in Nederland woonden. In het begin moest iedereen natuurlijk wennen aan de nieuwe situatie, maar gelukkig kwam dat vrij snel goed en kwamen we weer nader tot elkaar.”
Verstoorde het de familieverhoudingen toen je Bart ontmoette?
“In het begin zeker. We dachten in eerste instantie niet dat het een serieuze relatie zou worden. Ik was vrijgezel, hij was vrijgezel, drummer en superjong. We hadden vooral veel lol. Omdat wij er zo in stonden, stuitte het op weerstand bij de kinderen. Die hadden zoiets van: jeetje mam, wat ben je aan het doen? Voor Barts familie was het wennen vanwege het leeftijdsverschil, maar ook omdat ik Heleen van Royen ben. Zij zijn gaan googelen en dachten: wat is dit voor figuur? Zijn vader dacht in het begin dat het een pr-stunt was, dat ik zijn zoon alleen gebruikte en hem daarna weer zou afdanken. ‘Die vrouw wordt je ondergang’, zei hij tegen Bart. Maar zij zijn heel aardige mensen die op een gegeven moment ook wel zagen dat ik echt verliefd was op hun zoon.”
Jij en Olivia bellen elkaar drie keer per dag en appen ook nog. Was dat altijd al zo, of is dat sinds je oma bent?
“We appten en belden sowieso al veel, maar sinds Spencer er is zijn we niet meer te stoppen. Ik wil gewoon de hele dag op de hoogte worden gehouden over hem. En er is nog een kleinkind op komst, hè? Ik vind het zo heerlijk, ook dat de kinderen van Pieter erbij zijn gekomen, mijn bonuskleinkinderen. Met de eerste vrouw van Pieter, Melissa, heb ik goed contact.
Ik vind dat belangrijk, want zij is hun moeder. Toen Olivia de babyshower had van Spencer, verzorgde Melissa de catering. Ontroerend dat zij dat deed voor mijn dochter. Het is prettig om mensen om je heen te hebben op wie je kunt bouwen. Van wie je weet: they got my back. Omgekeerd geldt hetzelfde: ik ga voor hen door het vuur. Dat is bij Bart ook zo. Dat vind ik mooi aan hem, zeker omdat hij nog echt jong is en zelf geen gezin heeft. Hij moest er wel even aan wennen toen ik oma werd, hij was vertwijfeld over zijn rol. Op zich verandert er niks, zei ik, er komt alleen een stukje familie bij. Blijer kun je me niet maken. Die kerstfoto wordt steeds voller.” ■
OVER HELEEN
Heleen van Royen werd op 9 maart 1965 geboren in Amsterdam. Ze volgde de school voor Journalistiek en debuteerde in 2000 met De gelukkige huisvrouw. Daarna volgen onder andere Godin van de jacht, Stout, De mannentester en Sexdagboek. Heleen schrijft een columnin het AD. Samen met Bart woont ze in Hilversum.
PIETER
“Ik kom uit een traditioneel gezin. Tien jaar geleden had ik mij niets kunnen voorstellen bij een familie zoals deze. Ik ben wat ruimer gaan kijken naar de wereld. Dat ik zes jaar ouder ben dan Bart, de partner van Olivia’s moeder, vond ik de eerste dag een beetje raar, maar al snel niet meer. Als ik ons met kerst met z’n allen zie zitten, vind ik dat bijzonder. Het is zo mooi hoe Heleen omgaat met mij en mijn twee kinderen. Olivia en ik schelen 12,5 jaar en haar dochter kwam dus opeens thuis met een oudere man met kinderen. Het was geen enkel probleem, voor Olivia’s vader ook niet. Ze hebben me met open armen ontvangen. De toewijding van Olivia voor mijn kids vind ik ook zeker niet vanzelfsprekend. Olivia is nu bevriend met mijn ex, ze appen elke dag. Dat heeft ook te maken met het nest waaruit Olivia komt, denk ik. Die open mind, die houding van: hoe de situatie ook is, we gaan er gewoon het beste van maken.”
SAM “Onze familiesetting is in een paar jaar tijd compleet veranderd. Ik vind dat alleen maar leuk. Voor mijn vader was dat in het begin anders, hij moest even wennen. Maar ik pas me makkelijk aan, ik waai altijd met de wind mee. Er is ook wel iets voor nodig om mij uit het veld te slaan. Met een moeder als Heleen kun je mij na vijfentwintig jaar niet zo gauw meer gek maken. Toen ik negen was, stond mijn moeder in de Playboy. Daarna kwam ze ook nog met een seksdagboek, haha. Ik ben eraan gewend, het doet me weinig wat mensen van mijn moeder vinden. Zelf zie ik me voorlopig nog geen vader worden. Het is ook al wel bomvol in de familie inmiddels. Ik weet dat mijn moeder er graag extra kleinkinderen bij wil, maar voorlopig moet ze maar niet op mij gaan wachten.”
OLIVIA
“Kerst is voor mij de family gathering van het jaar. Maar toen mijn moeder een relatie kreeg met Bart, vond ik dat in eerste instantie wel wat minder. Dat had niets met Bart te maken, maar met het feit dat mijn ouders net gescheiden waren. Ik vond het ook lastig dat het en plein public was. Toen wij in Portugal woonden, was niemand op de hoogte van onze privéverhalen. Nu kreeg ik er voor het eerst mee te maken dat mensen op school over ons roddelden. Ook voor mijn vader was het minder leuk. Nu gaat het goed tussen mijn ouders, maar ik herinner nog wel hoe naar ik het vond toen dat niet het geval was. Daardoor wist ik ook dat ik daar bij de jongens van Pieter goed op wilde letten. Ik vind het belangrijk dat Pieter goed met zijn ex blijft omgaan en dat ik ook met haar door een deur kan. Gelukkig gaat dat supergoed. Zijn ex en ik waren tegelijk zwanger, onze jongetjes spelen met elkaar.”
BART “‘Ik wist niet dat jij op oudere vrouwen viel’, zeiden veel vrienden. Nou, ik ook niet. Ik leerde Heleen kennen en het paste gewoon. In het begin was dat lastig voor onze familie, iedereen moest zijn plek hervinden. De eerste kerst samen lag het allemaal nog gevoelig. ‘We nodigen iedereen gewoon bij ons uit’, zei ik. ‘Als iemand zich er niet goed bij voelt, kan diegene dat gewoon zeggen.’ Alleen Ton is toen niet gekomen. Maar wij hebben elkaar daarna vrij snel gevonden in praten over wijn en daarna was de angel eruit. Heleen en Ton zijn altijd heel hecht gebleven. Heleen is ook niet iemand die mensen zomaar gedag zegt, ze blijft altijd voor iedereen zorgen. Dus ik vind het logisch dat Ton er nog altijd bij is. Ik heb ook nooit zijn plek als vader willen innemen. Heleens kinderen en ik zijn meer een soort vrienden. Ik vond het wel even lastig toen Olivia aankondigde dat ze zwanger was. Waar sta ik nu? dacht ik. Heleen was er erg mee bezig dat ze oma werd en Ton is natuurlijk de opa. Maar inmiddels vind ik het de leukste zaak van de wereld. Een suffe schoonfamilie, dat past ook helemaal niet bij me. Zelf heb ik nooit een kinderwens gehad. Volgens Heleen kan dat nog komen bij mij. Dat lach ik dan een beetje weg. Met Heleen kan ik sowieso geen kinderen meer krijgen, maar ik zou net als Ton donor kunnen worden of adopteren. Ik weet het niet, het voelt als iets wat nog ver bij me vandaan ligt. Ik geniet nu vooral van de synergie van al deze mensen bij elkaar die heel erg klopt.”
Nathalie
“Ton heeft mij het mooiste cadeau gegeven dat iemand me kon geven. En wat Heleen heeft gedaan is natuurlijk ook groots. Er zullen niet veel vrouwen zijn die zeggen: ‘Joh, misschien wil mijn man je wel helpen zwanger te worden.’ Heleen is echt one of a kind. En Ton net zo. Dat het zo goed zou uitpakken, had niemand durven dromen. Met de komst van Noah ben ik onderdeel geworden van de familie. We vieren alle feestdagen samen en gaan met elkaar op vakantie. Noah ziet Ton ook echt als papa. Hij is gek op zijn vader, maar ook op Heleen en Bart en op zijn broer en zus. Voor hem is het doodnormaal. Hij legt aan zijn vriendjes uit: papa woont hier niet, die woont in Amsterdam. Punt. Ton heeft gezegd dat hij er altijd voor hem zal zijn, Noah is gewoon zijn zoon. Deze warme familie voelt als een groot voorrecht. Kom maar door, die tafel kan wat ons betreft nog veel langer.”
TON “De eerste kerst dat Bart en Heleen samen waren, was ik er niet. Het was geen jaloezie, meer ongemak. Opeens was alles anders. De tweede kerst zei Heleen: ‘Ik ga Ton weer uitnodigen.’ De kinderen zeiden: ‘Die komt niet hoor.’ Nou, ik kwam wel en sindsdien altijd. Dat we zo’n modern family zouden worden had ik nooit gedacht. Maar het is zo. Ik vind Bart een prima vent, we hebben leuke gesprekken. Tussen Heleen en mij is er ook helemaal geen wrok of rancune, de koek was gewoon op. Wij zijn nu heel goede vrienden. En dubbelpartners met tennis, Bart vindt dat allemaal prima. Ik ben happy single. Na de scheiding heb ik een paar maanden een vriendin gehad, maar de echte liefde is nog niet gekomen. Prima, ik ga ook nooit meer samenwonen, doe mij maar een latrelatie. Ik vind het wel leuk dat ik op latere leeftijd nog vader ben geworden van Noah. Toen Nathalie vertelde dat ze graag moeder wilde worden, maar geen geschikte man kon vinden, riep Heleen: ‘Dan moet je Ton hebben!’ Een paar jaar later belde ze me, of ik de donor wilde zijn van haar kind. Ik zei meteen ja. Nathalie is er naar Noah toe open over dat ik zijn vader ben. Ik speel geen rol in de opvoeding, maar ik zie hem ongeveer eens per maand en ben er voor hem. Ik heb hem weleens meegenomen naar het Nederlands elftal en kom af en toe kijken als hij zelf voetbalt. Dat vindt hij dan prachtig. Ik ben hem ook een keer gaan opzoeken op school. ‘Papa moet echt komen, want niemand gelooft dat ik een papa heb’, had hij tegen Nathalie gezegd. Toen ben ik meteen gegaan.”
Winnen
Libelle mag 10 gesigneerde exemplaren van het boek Moeder, dochter, minnares van Heleen van Royen weggeven. Kans maken? Ga naar libelle.nl/heleenvanroyen € 12,50 (The House of Books)
In het Libelle TV-programma Wanneer heb je voor het laatst… geeft de familie van Royen antwoord op prangende vragen:
Productie: Charissa Macnack | Assistent fotografie: Esmee van Schaik | Styling: Maartje Bodt, Noa Klokkers (ass.) | Set styling: Mandy Langens | Haar & make-up: Bart Brom | M.m.v.: Asos, Asos Design, Closet London, Mango, Mango Kids, & Other Stories, Uniqlo, Selected Homme, Profuomo, Van Gils, Laura Dols, Arket, Scotch & Soda, Vans, Suitsupply, Nudie, Adidas, Little Mistress, H&M, The New Chapter, Babysteps, Hema, America Today, Converse, Matinique, Replay, Nike, Drykorn
