Het zomeralbum van... Catherine Keyl

“Vorige zomer beklom ik enorme stellages om de plafondschilderingen in de Grote Kerk in Naarden te bewonderen.”

“Samen met goede vriend Sallo Pollak op een rooftopbar in Bangkok. Hij richtte Philanthropy Connections op, om kinderen aan de grens met Birma te helpen. Als bestuurslid werf ik sponsors.”

“Dit was in het driesterrenrestaurant Piazza Duomo in het Italiaanse Alba. Al die schaaltjes op de foto? Dat was alleen nog maar het voorgerecht! Bijzonder eten vind ik net kunst.”

“Een paar jaar geleden kocht ik een appartement in het Spaanse Villajoyosa. Door corona ben ik er al lang niet meer geweest. Ik hoop dat ik snel weer van mijn uitzicht op de Middellandse Zee kan genieten.”

“Samen met Carlo Boszhard tijdens de opnames van Oh, wat een jaar!, 1968. Niemand herkent mij op deze foto, mijn vrienden vragen: wie is die vrouw naast Carlo?”

“Ik ben gek op de bollenvelden, zoals deze in Lisse. Als kind had ik een boekje over bollen-velden dat blijkbaar veel indruk heeft gemaakt. Als het even kan, ga ik kijken. Die kleuren, die geuren: alsof je in een parfumerie staat.”

“In 2018 maakte ik een cruise van de Seychellen naar Sri Lanka, India en Abu Dhabi. Op een Indiase markt zag ik dit kraampje met kruiden; het zijn kleurstoffen, denk ik. Als ik naar die prachtige kleuren kijk, krijg ik op slag goede zin, ik word er zo vrolijk van! Misschien gek, maar foto’s van mezelf op deze reis heb ik niet. Ik sta voor mijn werk al genoeg voor de camera, ik heb pas echt vakantie als dat niet hoeft!”

“Naar aanleiding van mijn boek Oorlogsvader vroeg het Nationaal Comité 4 en 5 mei me voor een interview tussen twee generaties, samen met Giovanni van Bronckhorst. Ik was zó onder de indruk van die man. Een goed gesprek is voor mij als een mooie zomer, daar word ik echt blij van.”

“Ik ben een watervalfanaat, ik heb alle grote watervallen van de wereld inmiddels wel gezien. Samen met mijn ex Peter bezocht ik in 2019 de Iguazú watervallen in Zuid-Amerika. Ik was compleet ondersteboven van dat indrukwekkende natuurgeweld; ik ging eronderdoor en eroverheen, met een boot, over bruggen en met een helikopter, ongelooflijk, wat een schoonheid.”

“Met mijn vriendin Marjolein ging ik naar Giethoorn. Ze was ongeneeslijk ziek en het was haar grootste wens om bij De Lindenhof te eten en met een sloep te varen. Het was een bijzondere en emotionele dag, maar er gebeurden ook grappige dingen. Zo hoorde ik in mijn hotelkamer ineens een harde klap: er was een uil tegen het raam gevlogen! Ik snelde naar de receptie, maar toen ze meeliepen was het beest allang gevlogen. Gelukkig had ik deze foto als bewijs dat het echt was gebeurd.”

“Dit ben ik in 1965 met mijn eerste vriendje, Willem Bergink. Ik was negentien en studeerde Frans aan de universiteit in Groningen, hij deed biochemie. We waren zes zomers samen en hebben altijd contact gehouden.”

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!