Kati: VakantieStress

Vakantiestress.
Ieder jaar weer hetzelfde liedje. Ik ga op vakantie en neem mee…
Dit jaar dacht ik ga ik het anders doen. Ik ga de caravan niet volstouwen met kleren, of voedsel. Nee, we gaan maar naar Duitsland, dat is niet de bushbush, dus er is genoeg te koop daar. Ik neem het hoognodige mee en de rest kan ik daar kopen.
Dus ik heb rustig aangedaan. Ben niet te vroeg maar ook niet te laat begonnen. De caravan stond woensdagavond voor de deur en ik ben donderdagmiddag op mijn gemakje de boel gaan schoonmaken. Na zo’n jaar bij een boer in de stalling wordt de boel er niet schoner op tenslotte.
Ik heb op mijn gemak vrijdag eens wat kleren gepakt, nog staan strijken en ben langzaam maar zeker gaan inruimen. De kids zijn nog een dagje met hun vader naar het strand geweest en ik kon mijn gang gaan. Geen vuiltje aan de lucht, zou je denken.
Maar ik had buiten Vriend gerekend. Die is nogal een warhoofd. Ik leg dingen op vaste plekken in huis neer, hij presteert het nog om ze kwijt te raken.
Zo ook deze keer. De videocamera is al een driekwart jaar zoek. Nergens te vinden. Het ding kan geen pootjes gekregen hebben dus zou ergens moeten zijn zou je denken. Nou ja, dan maar zonder te filmen op vakantie, kan er niks aan doen. Ineens kwam hij erachter dat we ook geen barbecue in de caravan hadden liggen. Hoezo? Waar is hij anders? De schuur is overhoop gehaald, de schuur achter in de tuin ook, de zolder, alles! Maar het ding is en blijft kwijt. Net nieuw. Gewoon kwijt.
Kalm blijven, rustig, niet stressen, maar dat valt niet mee. Een man die alles zomaar "poef" kwijtraakt nog voor de echte vakantie begint, is al stressvol genoeg. En dan zijn we nog niet eens onderweg.