Kim (48) nodigde onbekenden uit voor het kerstdiner: “Niemand hoeft met kerst alleen te zijn”

“In de weken voor de kerstdagen had ik van die momenten waarop ik besefte hoe gelukkig en gezegend ik ben. Ik heb alles; een mooi gezin, fijn werk, een leuk huis, familie en vrienden. Tegelijkertijd besefte ik hoeveel mensen dat niet hebben, mensen die misschien eenzaam zijn of alleen met kerst. Die gedachte vond ik vreselijk en ik besloot m’n deur open te zetten voor buurtgenoten die met kerst alleen zouden zijn en dat niet wilden.

Recht uit het hart

In het oproepje schreef ik dat iedereen die wilde aanschuiven bij het kerstdiner van harte welkom was. Mijn man en twee zoons van 19 en 22 jaar verklaarden me voor gek. Ze zeiden: ‘Dat kun je toch niet doen, straks haal je gekken in huis’. Ik zette toch door. Dit kwam rechtstreeks uit m’n hart en ik voelde dat ik het gewoon moest doen. Ik kreeg een hoop reacties, vooral veel likes en berichtjes van mensen die het een mooi gebaar vonden. Er waren vier mensen die aangaven geïnteresseerd te zijn. Een daarvan was Tony.

Schrijnend verhaal

Op eerste kerstdag stond hij voor de deur. Een stoere, maar ook kwetsbare man. Ik vond het heel aandoenlijk hoe hij daar stond. Hij had een plantje, een kerstster, voor me meegenomen. Tot het laatste moment had hij getwijfeld of hij wel moest komen. Hij stapte toch behoorlijk uit zijn comfortzone door aan te bellen bij een vreemd gezin. Het voelde meteen goed; Tony was heel open.

Al tijdens de koffie vertelde hij zijn schrijnende verhaal. Hij was vier jaar geleden gevlucht voor de oorlog in Syrië en had alles moeten achterlaten; zijn kinderen en familie. Het was zo heftig om te horen wat hij allemaal had meegemaakt. Al snel waren we allebei in tranen. Tony was alleen in Nederland, kende hier niemand. Het zou de derde kerst worden waarop hij helemaal alleen was.

Ander leven

Toen we later aanschoven aan het kerstdiner voelde het al vertrouwd. Inmiddels waren mijn ouders er ook en zij hadden meteen een klik met Tony. Mijn zoons, die het eerst allemaal maar raar vonden, zagen wat er ontstond en vonden het heel bijzonder. Tony heeft ons allemaal geraakt; door hem maken we ook een andere kant van een mens mee, van iemand die zo’n ander leven heeft dan wij.

Cadeautje

Na die bijzondere kerst hielden we contact. Mijn vader en ik eten wel eens bij hem en Tony is kapper, dus mijn man bezoekt hem regelmatig om zijn haar te laten knippen. Tony noemt me zijn zus en zegt dat iedereen die hier als vluchteling komt of eenzaam is ‘een Kim’ nodig heeft. Die kerst bij ons thuis was voor Tony een eerste stap ‘naar buiten’, naar een sociaal leven. Hij maakt makkelijker contact en doet nu zulke mooie dingen. Hij is ontzettend muzikaal en speelt piano in het ziekenhuis en op het station. Dat is geweldig om te zien. Ik zie het echt als een cadeautje dat Tony in mijn leven is gekomen.

Anderen inspireren

Ik hoop anderen te inspireren ook onbekenden uit te nodigen voor kerst. Er kan echt iets moois ontstaan. Ik had geen idee wat ik kon verwachten toen ik de oproep plaatste, maar kijk wat het ons heeft opgeleverd. Helaas ben ik dit jaar niet in de gelegenheid om mensen uit te nodigen voor het kerstdiner. Mijn man en ik wonen tijdelijk op een camping omdat onze zoons in ons huis aan het oefenen zijn met ‘op zichzelf wonen’. Maar volgend jaar zet ik mijn deur zeker weer open.”