Larissa (35) had 30.000 euro schuld: “Het leven was één groot feest, over rekeningen dacht ik niet na”

Jarenlang leefde Larissa boven haar stand. Het leverde haar duizenden euro’s aan schulden op. Tot ze vijf jaar geleden besloot er iets aan te doen. “Deze week heb ik de laatste 68 euro overgemaakt. Eindelijk ben ik schuldenvrij.”

“In 2010 ging mijn relatie uit. Ik was 24 jaar en had nog nooit echt op eigen benen gestaan. Mijn ex regelde onze financiën en ook thuis had ik er niets over geleerd. Ik had werk, maar verdiende een minimumloon. Met geld was ik niet bezig, ik zat vol in het uitgaansleven. Van donderdag tot maandag vierde ik feestjes, ging naar festivals en uit eten met vriendinnen. Ook thuis zorgde ik dat er altijd eten en drinken was. Het leven was een feest, over mijn gas- en lichtrekeningen dacht ik niet na.

Gaten dichten

Het is mijn eigen schuld dat ik zo in de ellende kwam. Mijn prioriteiten lagen totaal verkeerd. Al snel keek ik helemaal niet meer in de brievenbus. Ik wist dat de rekeningen zich opstapelden, maar ging liever feesten. Natuurlijk kon ik niet al te lang mijn kop in het zand steken. De woningbouw stuurde brieven dat ik echt moest gaan betalen, anders moest ik binnen twee weken mijn huis uit. Uit wanhoop belde ik dan een vriend die vervolgens met dat geld voor de deur stond. Ook was ik goed in zielige verhalen ophangen bij de schuldeisers. Zes jaar lang hield ik het vol om op die manier de gaten te dichten en toch elke maand weer door te komen zonder dat ik m’n huis uit werd gezet.

Brievenbusvrees

Dat gaf natuurlijk enorm veel stress. Ik had brievenbusvrees, durfde de deur niet meer open te doen als de bel ging en schrok ’s nachts wakker van de gedachten aan al die rekeningen die betaald moesten worden. Het was echt dweilen met de kraan open. Ik heb zo vaak momenten gehad dat ik helemaal niks meer had. Als er nog een paar lege flessen in huis lagen, had ik geluk. Dat leverde me een paar euro op zodat ik wat te eten kon kopen.

Met een gerust hart slapen

In 2016 gingen mijn ogen op. Ik hield dit niet meer vol. Het enige wat ik wilde, was met een gerust hart kunnen slapen. Niet meer naar bed gaan met het idee dat die ellende er morgen weer zou zijn en ik m’n dagen moest doorkomen met de angst of ik de week erop nog een dak boven m’n hoofd had. Een paar dagen nadat mijn elektriciteit was afgesloten omdat ik weer eens niet betaald had, maakte ik mijn hele vloer leeg en stapelde alle post op per bedrijf en instantie. Ik had geen idee hoe hoog mijn schulden waren; toen ontdekte ik dat het om zo’n 30.000 euro ging. Ik schrok me rot. Waar was ik in godsnaam mee bezig? Door mijn sociale angst om feestjes te missen zat ik met een schuld van duizenden euro’s.

Betalingsregelingen

Ik besloot dat ik zelf mijn problemen moest oplossen. Ik had dit immers ook zelf veroorzaakt. Ik belde met het schaamrood op de kaken alle instanties en vroeg overal betalingsregelingen aan. De Belastingdienst bleek totaal niet coulant. Mijn schuld daar was hoog en zij keken niet naar de rest van m’n situatie. Ik moest gewoon zo snel mogelijk betalen. Gelukkig zijn veel bedrijven wel schappelijk, hoewel ik ze al zes jaar niet normaal betaalde. Ik zal het gesprek met de meneer van mijn zorgverzekering nooit vergeten. Hij zei dat ze liever over langere tijd twintig euro per maand terugkregen, dan in korte tijd tweehonderd euro en mij zo verder de ellende in hielpen. Daar was ik zo dankbaar voor.

Prioriteiten

Ik heb er zes jaar over gedaan om alles terug te betalen, maar het is me gelukt. Ik ben schuldenvrij. Bang dat dit me nog eens gaat gebeuren, ben ik niet. Ik heb m’n lesje echt wel geleerd en als er een maand is met onverwachte rekeningen, weet ik waar mijn prioriteiten liggen.”