Linda Oosterveen heeft zich laten omscholen van wijkziekenverzorgende tot onderwijsassistent. Ze dacht in een gespreid bedje te belanden. Beeld Rob Voss
Linda Oosterveen heeft zich laten omscholen van wijkziekenverzorgende tot onderwijsassistent. Ze dacht in een gespreid bedje te belanden.Beeld Rob Voss

PREMIUM

Linda (49) liet zich omscholen, maar kan nergens werk vinden: “Het is hopeloos”

Linda Oosterveen (49) uit Apeldoorn droomt van een baan in het onderwijs, maar komt bedrogen uit. Niemand zit op haar te wachten, zo lijkt het. Terwijl haar gouden bergen zijn beloofd toen ze besloot zich te laten omscholen van wijkziekenverzorgende tot onderwijsassistent. “Het is hopeloos”, vertelt ze aan het AD.

AD - Anne BoerRob Voss

Linda, moeder van twee tieners, werkt al dertig jaar in de zorg. De laatste twintig jaar als wijkziekenverzorgende. Leuk werk, fijne collega’s, maar ook zwaar. Ze vreest dat ze het niet volhoudt tot haar 67ste. Daarom neemt ze in 2020 een radicaal besluit. Ze wil een carrièreswitch maken, naar het onderwijs. Ze schrijft zich enthousiast in voor de opleiding tot onderwijsassistent.

Geen gespreid bedje

Aangemoedigd door verhalen uit het veld, over de personeelstekorten en de grote kans op het vinden van werk, denkt ze in een gespreid bedje te belanden. “Als je klaar bent met de opleiding, staan ze om je te springen, is ons verzekerd.’’

Naast haar werk overdag, ‘s avonds en in de weekenden doorloopt ze met succes de opleiding tot onderwijsassistent. Het kost haar bloed, zweet en tranen. En veel geld. “De combinatie van leren en werken was soms erg moeilijk. Twee dagen stage en vijf dagen en/of avonden werken, anderhalf jaar lang. Ik was weleens doodmoe, maar wilde dit zo graag doen.’’

Als het mbo 4-diploma binnen is, in oktober 2021, gaat de vlag uit. Ze kan niet wachten. Dit is haar toekomst. Ze heeft tijdens de stages ervaren hoe leuk het werken met kinderen is en goede cijfers en referenties gekregen, maar de droom van Linda is vooralsnog een nachtmerrie.

Tientallen sollicitaties verder

Na dertig sollicitaties in een wijde regio en nauwelijks gesprekken vreest ze dat een toekomst in het onderwijs er niet in zit voor haar. Ze snapt er niets van.

“Het is hopeloos. Voor mij dramatisch, heel anders dan ik had verwacht. Ik heb van alles geprobeerd. Is er geen geld meer? Ben ik te oud? Ik kan toch niet de enige zijn die dit meemaakt? De roc’s blijven kandidaten afleveren. Worden onderwijsassistenten opgeleid voor de ww? Wat is mijn diploma waard?”

Er zijn wel degelijk vacatures, maar vooral in de Randstad. Niet alle banen zijn fulltime, soms maar voor een paar uur per week. Vaak tijdelijk, heeft Linda gemerkt, of als onderdeel van de buitenschoolse opvang. “Ik wil graag echt in het onderwijs aan de slag; kinderen helpen, wat ik heb geleerd in praktijk brengen.”

Linda blijft zich omscholen

Om meer kans te maken en te controleren of het aan haar ligt, heeft ze professionele hulp ingeroepen. “Ik heb mensen laten kijken naar mijn cv en mijn sollicitatiebrieven, want ik wil echt heel graag in het onderwijs aan de slag.”

Ze zit nog niet echt bij de pakken neer, blijft studeren en certificaten halen om uiteindelijk toch een werkgever te kunnen overtuigen. “Gelukkig heb ik de luxe dat ik nog een baan heb, maar het is niet leuk dat het zo loopt.”

Het AD vroeg verschillende onderwijsorganisaties of het verhaal van Linda een uitzondering is. De reactie lees je hier.

Bron: AD

Op alle verhalen van Libelle rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@libelle.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden