Mira en Christie zijn externe vertrouwenspersonen: “Een collega is per definitie niet helemaal onafhankelijk”

Sinds de #MeToo-beweging een aantal jaren geleden opkwam en ook het schandaal bij The voice of Holland vorig jaar aan het licht kwam, is in het bedrijfsleven veel meer aandacht gekomen voor het belang van vertrouwenspersonen: spelen zulke dingen ook op de eigen werkvloer en zo ja, waar kunnen werknemers terecht als ze onheus bejegend worden of als ze tegen integriteitskwesties aanlopen op het werk?

Sjoemelen met aanbestedingen

Uit cijfers van de branchevereniging blijkt dat sindsdien wel een lichte stijging is van het aantal bedrijven met een vertrouwenspersoon, maar een echte toename blijft vooralsnog uit. Op voorspraak van GroenLinks wil de Tweede Kamer dat nu verplicht stellen, niet alleen over grensoverschrijdend gedrag trouwens. Ook voor meldingen over integriteitskwesties zoals diefstal van de baas, sjoemelen met aanbestedingen of het dumpen van chemisch afval om maar wat voorbeelden te noemen.

Een goede zaak, vinden Mira Doornhein en Christie van As, die deze maand hun bedrijf Valienta hebben opgericht. Daarmee bieden zij een eerste opvang aan werknemers bij meldingen en klachten over ongewenste omgangsvormen en integriteitskwesties. “Áls bedrijven al iemand hebben aangesteld, dan is dat vaak een collega”, weet Van As. “Dat is lastig, want daardoor zijn ze per definitie niet helemaal onafhankelijk. Zoiets zou extern geregeld moeten zijn, zodat je je ei kwijt kunt bij iemand die jou en je collega's niet kent.”

De twee dames bekleedden beiden bij vorige werkgevers die functie. In coronatijd filosofeerden ze samen geregeld over de toekomst en daar is dit bedrijf uiteindelijk uitgekomen. Van As: “We gaan het gewoon doen, zeiden we op een gegeven moment tegen elkaar. Ik was na 28 jaar bij dezelfde baas toe aan een nieuwe uitdaging en ik merkte dat ik het het allerleukste vond om met mensen om te gaan en te horen wat hen bezighoudt.”

Inmiddels zijn ze daadwerkelijk bezig met hun droom en merken ze dat vooral kleine bedrijven met een beperkt aantal mensen op de loonlijst het nog niet geregeld hebben. “Je hoopt dat ze zelf bedenken dat het handig is om een vertrouwenspersoon aan te stellen”, zegt Doornhein. “Want als er iets gebeurt en dat blijft lange tijd sluimeren, dan kunnen mensen zich ziek melden en dat kost je bedrijf natuurlijk geld. Of het kan slechte publiciteit opleveren, als er iets speelt.”

In de praktijk is een goed gesprek soms al genoeg om de lucht te klaren, weten ze. “Dan zeggen mensen bijvoorbeeld: ‘O, maar dat heb ik helemaal niet zo bedoeld, joh’, als iemand aanstoot neemt aan bepaalde opmerkingen die gemaakt zijn. Maar we kijken zeker niet alleen naar de klagers. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat iemand een hekel heeft aan een collega en daarom aan de bel trekt. Dan is het voor ons zaak om goed door te vragen naar wat er écht aan de hand is.”

Hoewel ze zich nu aanbieden als externe vertrouwenspersonen en daar dus hun brood mee verdienen, heeft het voor de twee ondernemers desondanks nog altijd de voorkeur dat problemen opgelost worden vóór hun tussenkomst. “We adviseren altijd om in gesprek te blijven met je werknemers, zodat je hopelijk kan voorkomen dat iemand zich tot ons moet richten. Want eigenlijk wil je natuurlijk helemaal niet naar een vertrouwenspersoon.”

Bron: AD