PREMIUM
Raarste Ruzies: “De verwende puberdochter van mijn partner is mij liever kwijt dan rijk”
Iedere week deelt een lezeres de raarste ruzie die ze ooit heeft gehad. Dit keer is dat Froukje (53): “De dochter van mijn partner gedraagt zich als een verwend nest en hij laat het gebeuren.”
“Ik heb nu bijna een jaar een leuke relatie met een man. Weer verliefd worden na mijn scheiding was een geschenk. Eindelijk kon ik die rotperiode achter me laten en opnieuw beginnen. Het gaat hartstikke goed tussen ons, maar het is helaas geen relatie zonder hindernissen.
Puberdochter
Ik heb twee kinderen die beide al uit huis zijn. Mijn partner heeft drie kinderen, waarvan er twee nog gedeeltelijk bij hem wonen. Zijn dochter is achttien jaar en is vaak bij haar vader. Ze heeft veel moeite gehad met de scheiding van haar ouders. Ze weet dat haar vader zich daar erg schuldig over voelt en gebruikt dat graag in haar voordeel. Ik heb dat al een aantal keer van dichtbij zien gebeuren. Als ze iets moet doen van haar vader waar ze geen zin in heeft, zet ze haar pruillip op en zegt ze dat het heen en weer pendelen tussen twee ouders súpervermoeiend is en dat ze daardoor echt even geen energie heeft. Ze weet dat haar vader dan gelijk overstag gaat. Deze tactiek gebruikt ze ook geregeld om mij buiten te sluiten. Dan ben ik uitgenodigd om te blijven eten, kijkt ze haar vader met een zielig gezicht aan en zegt ze dat ze het écht even fijn zou vinden om alleen met hem te zijn. En ja, ook dan krijgt ze haar zin.
Misbruik van schuldgevoel
Ondanks dat ik dit soms best vervelend vind - vooral omdat ik op zulke avonden degene ben die alleen op de bank eindigt - heb ik er nooit een punt van gemaakt. Wat kun je in zo’n situatie doen? Tegen mijn partner zeggen dat zijn dochter niet zo moet zeuren over de scheiding van haar ouders? Dat kan natuurlijk niet, dus accepteerde ik dergelijke situaties keer op keer. Ondanks dat ik iedere keer aanvoelde dat zijn dochter behoorlijk misbruik maakt van het schuldgevoel van haar vader.
Prinsessengedrag
Toch is onlangs de bom gebarsten. Ik was dat weekend bij mijn partner thuis en zijn dochter gedroeg zich als een enorm verwend nest - ik heb er geen andere woorden voor. Haar vader kon in haar ogen niks goed doen, hij kreeg snauw na snauw, ze sloeg met de deuren en schold haar jongere broertje de huid vol toen hij in de weg liep. Het haalde het bloed onder mijn nagels vandaan, maar mijn partner zei er niks van. Blijkbaar is hij haar prinsessengedrag zo gewend, dat het hem niet eens opvalt. Ik moest me daarentegen continu inhouden om niet tegen haar uit te vallen.
Krokodillentranen
Op een gegeven moment kregen mijn partner en zijn dochter een woordenwisseling. Het was om iets ontzettend onbenulligs: hij had servies in de vaatwasser gezet, terwijl zij dat blijkbaar net uit de kast had gepakt om te gebruiken. ‘O, ik dacht dat je het al gebruikt had’, zei mijn partner verbaasd. ‘Nee, ik pak dat juist net. Dat had je gezien, als je niet alleen maar met háár bezig was’, snauwde ze. Ze doelde op mij. Op dat moment kon ik het niet laten: ‘Een beetje respect mag wel hè’, zei ik. Ze schoot volledig uit haar slof. Niet alleen kreeg ik verbaal de wind van voren, ook begon ze heel hard te huilen en stormde ze naar haar kamer. Uiteraard ging mijn partner erachteraan.
Eenrichtingsverkeer
We zijn nu op het punt dat niet alleen zij mij liever kwijt is dan rijk, ook ik ben liever niet bij hen thuis als zij er ook is. Ze zorgt namelijk voor een ontzettend negatieve sfeer en dat is niet bevorderlijk voor mijn relatie met haar vader. Ik erger me namelijk ook best aan hém op die momenten, omdat hij nooit eens goed tegen zijn dochter ingaat. We zien elkaar nu dus alleen als hij naar mij toe komt, maar ideaal is dat niet. We wonen op bijna een uur afstand van elkaar en nu is hij degene die iedere keer een uur in de auto moet zitten. Ik heb lang nagedacht over een oplossing, maar ik vrees dat er niets anders opzit dan hopen dat zijn dochter snel het huis uit gaat.”
Jouw raarste ruzie
Heb jij ook zo’n verhaal? Vertel ons over jouw raarste ruzie door onderstaand formulier in te vullen en wie weet verschijnt het binnenkort op Libelle.nl. We vragen je om het verhaal zo uitgebreid mogelijk te vertellen. Het mag uiteraard anoniem.