Sylvia: “Gelukkig heeft mijn vader wat exen die af en toe een wasje voor hem draaien”

Mijn oude vader van tweeëntachtig kan nog prima voor zichzelf zorgen, zegt hij. Het is waar, maar dat doet hij wel op zijn eigen bijzondere manier. Zo neemt hij elke dag zijn onderbroek mee in bad. Die wast hij dan op goed geluk met een stukje zeep en hangt ’m vervolgens te drogen over de rand van een stoel. Ideaal, vindt hij. “Dan hoef ik die wasmachine niet te gebruiken.” “Maar papa”, zeg ik dan. “Je andere kleren moeten toch ook gewassen worden?” Nee, dat is nergens voor nodig, vindt hij. “Het is verbazend hoe lang zo’n overhemd schoon blijft. En zo’n broek wordt al helemáál niet vies.” Gelukkig heeft hij een rijtje ex-vrouwen en vriendinnen die af en toe een wasje voor hem draaien en zijn bed verschonen.

Treurig hondengezicht

Hij kan wel autorijden, maar nauwelijks lopen, dus boodschappen doet hij nooit. Internet begrijpt hij niet, dus iets online bestellen kan hij ook niet. Ook dat lost hij handig op. Hij trekt dan een treurig hondengezicht en zegt: “Mijn schoenen zijn kapot. Ik dacht, misschien heb jij een paar oude voor me? Van je zoons of zo. Maakt niet uit hoe ze eruitzien hoor, ik ben toch maar een zwerver...”

Hij weet best dat ik hem niet op de afgetrapte sneakers (maat 48) van mijn jongens ga laten rondsloffen, dus daar zit ik al achter de laptop om schoenen voor hem te bestellen. “Nu je toch bezig bent: mijn aftershave is ook op”, zegt hij dan. “En heb je hier misschien nog ergens een oude leesbril voor me liggen? En een paar sokken? Geeft niet als er gaten in zitten...”

Fijnproever

Ook wat eten betreft zit hij op rozen. Van alles wat ik kook, vries ik bakjes voor hem in die hij mee naar huis krijgt in een koeltas. Op het deksel schrijf ik wat erin zit: Surinaamse kerriekip, Marokkaanse lamsstoofpot, Turkse gehaktballetjes, Italiaanse bolognesesaus, et cetera. Zo heeft hij elke dag iets anders.

“Het was allemaal heerlijk”, zegt hij dan de volgende keer. “Het ene nog lekkerder dan het andere.” Dat is vleiend natuurlijk, ik doe dus erg mijn best op het koken. Het verbaast me wel, want hij was altijd zo op de Hollandse pot. “Je wordt nog een fijnproever op je oude dag!” zeg ik dan. Dan geef ik hem instructies: “Bij die stoofpot moet je aardappels bakkenen spinazie wokken. Bij die kip rijst en komkommerzuur. Bij de bolognese kook je spaghetti en maak je een groene sla.”

“Dat hoef je me allemaal niet te vertellen, hoor”, zei hij van de week. “Dat doe ik tóch niet.” Verbaasd keek ik hem aan. “Ik ontdooi dat eten in een pannetje”, zei hij. “Terwijl het opwarmt roer ik er een pot doperwtjes met worteltjes doorheen. Elke dag. Daarna schep ik alles op een boterham. Lekker, hoor! Moet je óók eens doen. Wat kijk je nou? Ik dacht dat jij zo veel van koken wist! Wees maar blij dat je oude vader nog zulke goeie tips voor je heeft.”