Vergeet massages en zonvakanties: een badbevalling, dát is het ultieme relaxen. Toch?

Wanneer het einde van je zwangerschap nadert, vliegt de term je te pas en te onpas om de oren: het geboorteplan. En dan vooral in de zinsconstructie: “Heb je al een geboorteplan gemaakt?” Want leuk en aardig dat je je hebt laten bezwangeren hoor, maar heb je ook enig idee hoe je dat kind eruit wil krijgen? In principe beschik je natuurlijk over een daarvoor bestemde uitgang, maar waar wil je dat het hele gebeuren plaatsvindt? Welke lichaamsdelen wil je daarbij verlamd hebben en hoeveel zoutlampen wil je om je heen? Of je dat even kan opschrijven.

Ultiem relaxen

Nu ben ik beroepshalve nogal van het dingen opschrijven. Toch bestaat mijn geboorteplan slechts uit drie letters: b, a en d. Bad. Je leest het goed, ik wil in bad bevallen. Waarom, vraag je? Breek me de bek niet open. In bad bevallen schijnt het einde te zijn. Heerlijk in je eigen bubbel baren. Totale ontspanning. Amper pijn. Nauwelijks kans op uitscheuren. Zo schrijft een gerenommeerde zwangerschapssite: ‘Een badbevalling is ontzettend ontspannend en zelfs romantisch. Het warme water ontspant je spieren en de gewichtloosheid zorgt ervoor dat je een beetje drijft.’

Even serieus, dit klinkt toch als de hemel op aarde? Vergeet massages, cancel dat dagje spa en laat die zonvakantie maar zitten. Een badbevalling, dat is het ultieme relaxen.

Doutzen Kroes’ badbevalling

Ik kwam voor het eerst in aanraking met badbevallingen door Doutzen Kroes. Dat moet ik misschien even uitleggen. Op een willekeurige dag liep ik een tijdelijke obsessie met bevallingsverhalen van BN’ers op – het kan verkeren. En zo stuitte ik warempel op de bevalling van Doutzen Kroes. Nu hebben Doutzen en ik niet zoveel gemeen. Niet qua looks en eigenlijk ook niet qua algehele kijk op de wereld. En toch vond ik een gelijkenis.

Doutzen was in bad bevallen. Ik houd van in bad gaan. Doutzen vond haar badbevalling magisch. Zo beschreef ze het moment van baren: “We zaten lekker samen in bad. Het was heel mooi.” Met ‘we’ bedoelde ze zichzelf en haar man. De twee hadden ‘lekker’ en ‘heel mooi’ in bad gezeten, en ja hoor, daar was de baby. Het klonk me als muziek in de oren.

Na het lezen van al dit soort lovende teksten stond mijn besluit snel vast. Inmiddels ben ik twee maanden verwijderd van mijn uitgerekende datum en heb ik een bad gehuurd. Niet omdat het ziekenhuis waar ik wil bevallen geen bad heeft – er zijn er zelfs twee! Maar omdat ik me mijn magische ervaring niet door de neus laat boren door het mogelijke scenario waarbij twee zwangeren het in hun hoofd halen hun bolle buiken net even eerder in die baden te parkeren dan ik. Mij foppen ze niet; ik kom gewapend met een eigen bad. Met een beetje geluk gaat het dus echt gebeuren, die badbevalling van mij.

Een échte ervaringsdeskundige

Ik kreeg er bijna zin in, tot ik per toeval in gesprek raakte met een via-via-kennis die in bad bevallen is. Het was voor het eerst dat ik een écht gesprek met een échte ervaringsdeskundige had. En wat bleek? Het woord ‘magie’ werd helemaal niet genoemd. “Weet je waar dat bijgeleverde schepnetje voor is? Om drollen uit het water te vissen”, begon ze. “Je zit als het ware in een soep van bloed, poep en andere lichaamssappen. O, en de kou als je het water uitkomt is vreselijk. Ik gleed ook nog bijna uit met de baby in mijn armen.”

Wacht eens... zo leuk klinkt dit helemaal niet!

“Geen pijn? Natuurlijk deed het wel pijn. Ik hing kotsend over de badrand van de pijn!” Of deze kennis spijt heeft van haar keuze om in bad te bevallen? Zeker niet, ze zou het de volgende keer weer doen. Maar voor totale ontspanning boekt ze toch liever een dagje spa. Ik vraag me af of Doutzen en haar man er ook zo over denken. Na samen gebadderd te hebben in een soep van bloed, poep en andere lichaamssappen lijkt zo’n dagje spa me op z’n minst verfrissend.