Wieke: “Hopelijk zegt ze straks: ‘Ik ben de baas. Dikke doei, wij doen dat niet’”

Carien van Gennip in haar knalroze jurk op de bordesfoto. Wieke is ervan onder de indruk.

Zij durft

Ik wist dus niet wie Carien van Gennip was. Nu wel. En ik denk dat heel Nederland haar nu kent. Ze sprong eruit, in die somberheid uitstralende bordesbevolking, als een flamingo die heerlijk kreeftjes had gegeten. Knalroze. Het was onmogelijk om haar niet te zien.

“Die durft!” zei ik tegen Rob, toen we naar het journaal keken. Hij had natuurlijk een mening over die jurk, zoals – alweer – heel Nederland. Hij heeft ook altijd meningen over mijn kleren. Je doet er goed aan om je daar als vrouw niets van aan te trekken. Voel je je fijn in een door je partner afgekeurd kledingstuk? Draag het alsjeblieft gewoon. Zou een mooie boel worden, als je je qua kledingstijl de les zou laten lezen door je huisgenoten. Of door Nederland.

Lekker wel doen

Ik weet bijna zeker, dat Carien opzettelijk deze jurk heeft aangetrokken. Misschien had ze hem nog. Ooit in India gekocht of zo, want dat land barst van de vrolijke kleuren. Geen sjofel hutje, of er komt toch altijd een prinses uit in een waanzinnige knalblauwe/roze/oranje/rode/groene/gele sarong.

Ik stel me voor hoe ze voor de spiegel stond in haar roze gewaad, haar bed vol met andere jurken en dat ze haar man vroeg: “Deze dan?” En dat hij toen “zou ik niet doen” zei. Zij is geen type dat maar een zak hoeft aan te trekken en dat het dan leuk staat - ik kan me daar heel erg in verplaatsen. Maar ze heeft een mooi, innemend gezicht, omlijst met donker haar, dus dat roze kon ze goed hebben. Misschien dat haar vier dochters ook wel hebben gezegd: “Leuk mam, lekker wél doen!”

De beuk erin

Hier stond een minister van Sociale Zaken met lef. Die iets aantrok wat ze mooi vond en dat de jurk opviel tussen al die saaiheid, was meegenomen. Om haar konden ze niet heen. Als ze zich op haar departement ook zo opstelt, gaan we nog wat meemaken. Het lijkt me fantastisch als ze tegen haar ambtenaren zegt: “Dat kunnen jullie nu wel vinden, maar ik ben hier de baas, dus: dikke doei, wij doen dat niet.” Of “wij doen dat wel”, al naar gelang het onderwerp. Bam! Vuist op tafel. De beuk erin.

Natuurlijk moeten we afwachten hoe ze zich gaat opstellen, maar het beloofde elan? Wat mij betreft was het roze gewaad een aansprekende opening. Goed zo, Carien. Tip: koop ook een paar knalroze handschoenen als je met die vuist op tafel slaat en voor mijn part ook knalroze stiletto’s. Het dreigt zo lekker als je er eentje uittrekt en er mee zwaait. Moet je eens opletten hoe snel die ambtenaren slappe knieën krijgen.

Ga regeren, kleur gerust buiten de lijnen en maak waar wat je verschijning op dat saaie bordes uitstraalde!