Sylvia Witteman: "Ik durf bijna niet te vertellen wat hij kostte"

Sylvia Witteman: “Ik durf bijna niet te vertellen wat mijn broodrooster kostte”

Premium

Sylvia Witteman (55) is getrouwd, heeft een dochter (22), twee zoons (18 en 16) en katten Lola en Siepie. Deze week schrijft ze over een dure aankoop, die tot nu toe alleen maar teleurstelt.

“Koop een goed merk”, zegt mijn moeder altijd. Nooit of te nimmer zal zij iets kopen dat naar haar mening ‘te goedkoop’ is. Zo heeft ze onlangs meer dan driehonderd euro neergeteld voor een magnetron. Het dure ding heeft een heleboel ingewikkelde functies die ze niet begrijpt, en nu gebruikt ze hem dus maar helemaal niet meer. Ik aard meer naar mijn vader. Hij let niet op merken en koopt gewoon wat in de aanbieding is. Mijn vader gaat er prat op dat hij nog nooit in zijn leven meer dan duizend euro voor een auto heeft betaald (nee, duizend gulden, zegt hij nog steeds…). Ik moet zeggen: zijn auto’s zijn altijd oud en lelijk, maar ze rijden prima én gaan jaren mee.

Zelf koop ik nooit auto’s, gelukkig, maar wel allerlei andere dingen. Ik lees al sinds mensenheugenis de Consumentengids, waarin ik steevast de voordeligste koop uitzoek. Dat bevalt me uitstekend. Mijn magnetron kostte een fractie van die van mijn moeder en hij werkt als een zonnetje. Hetzelfde geldt voor de rest van mijn huishoudelijke spullen. Ook mijn broodrooster, een doodgewone broodrooster die al jarenlang precies doet wat een broodrooster moet doen.

Maar toen werd ik verliefd op een ándere broodrooster. Een grote, brandweerautorode broodrooster. Een broodrooster als statement, als levensovertuiging. Een broodrooster die sprekend leek op zo’n prachtige, Amerikaanse, vrijstaande ijskast uit de jaren vijftig. Een broodrooster van een goed merk.